Ύλη και μνήμη
zoom in
Προσθήκη στα αγαπημένα

Ύλη και μνήμη

Δοκίμιο για τη σχέση σώματος και πνεύματος

Henri Bergson

20.00€ -10% 18.00€

Το "Ύλη και μνήμη" (1896) αποτελεί ένα από τα τέσσερα κύρια έργα του Μπερξόν και δημοσιεύεται για πρώτη φορά σε ελληνική μετάφραση. Στο έργο του αυτό, ο μεγάλος Γάλλος φιλόσοφος αναπτύσσει μία όλως πρωτότυπη προσέγγιση σχετικά με το κεντρικό και πάντοτε επίκαιρο φιλοσοφικό ζήτημα της σχέσης ύλης και πνεύματος.

Η αναδιατύπωση του ζητήματος βασίζεται στην τόσο πρωτότυπη όσο και ενδελεχή ανάλυση της αντίληψης και της μνήμης, η οποία και οδηγεί στον ριζικό επαναπροσδιορισμό της σχέσης τους. Κατά την ανάλυσή του αυτή, ο Μπερξόν λαμβάνει ρητά υπ` όψιν του και τα τότε πορίσματα της επιστημονικής έρευνας, τα οποία παρακολουθούσε και μελετούσε εμβριθώς. Ως θεμελιώδης για την όλη προσέγγιση αποδεικνύεται η σχέση των σωματικών και πνευματικών λειτουργιών με τη βουλητική δράση του βιολογικού και κοινωνικού όντος "άνθρωπος".

To "Ύλη και μνήμη" παρέχει στον Έλληνα αναγνώστη τη δυνατότητα να μελετήσει ένα υπόδειγμα γόνιμου διαλόγου ανάμεσα στη φιλοσοφία και τη θετική επιστήμη, καθώς και υπέρβασης παραδοσιακών αντιπαραθέσεων στη φιλοσοφία όπως εκείνης μεταξύ ρεαλισμού και ιδεαλισμού.

Η Εισαγωγή της ελληνικής έκδοσης παρέχει στον αναγνώστη κατατοπιστικές πληροφορίες σχετικά με τη θέση που κατέχει το έργο στο πλαίσιο της όλης φιλοσοφίας του Μπερξόν, καθώς επίσης και σχετικά με τον αντιφατικό τρόπο με τον οποίο το αντιμετώπισε η κριτική.

Το δε Επίμετρο επιχειρεί μια συνολική ερμηνευτική προσέγγιση του περιεχομένου του.

Henri Bergson

Henri Bergson (Συγγραφέας)

Ο Henri Bergson, εξέχουσα μορφή της γαλλικής φιλοσοφικής σκέψης κατά το πρώτο ήμισυ του 20ού αιώνα, αποτέλεσε αντικείμενο λατρείας αλλά και φαινόμενο μόδας. Η απήχηση και το κύρος του ξεπερνούσε κατά πολύ τον στενό κύκλο των ειδικών. Η λατρεία προς τον Μπερξόν ήταν προϊόν μιας αντιεπιστημονικής και, ίσως, πολιτικής στάσης που στρεφόταν κατά της κατεστημένης πανεπιστημιακής διδασκαλίας της Σορβόννης. Ο ίδιος ο Μπερξόν ποτέ δεν αποδέχτηκε τον ανορθολογισμό ορισμένων οπαδών του. Αυτού του τύπου ο μπερξονισμός έβλαψε την μπερξονική φιλοσοφία και προκάλεσε τους λιβέλους του J. Benda και του G. Politzer. Γιος ενός μετανάστη Πολωνοεβραίου συνθέτη και μιας Αγγλίδας, ο Μπερξόν, ακολουθώντας μια εκπληκτική πνευματική περιπέτεια, κατόρθωσε να φτάσει στην κορυφή, εισχωρώντας στα άγια των αγίων του πανεπιστημιακού συστήματος. Γεννήθηκε στο Παρίσι το 1859. Λαμπρός μαθητής, εισάγεται τρίτος στην Ecole Normale Superieure. Μεταξύ των συμμαθητών του ο Ζαν Ζωρές και ο Εμίλ Ντυρκέμ. Το 1879 αποκτά τη γαλλική ιθαγένεια. Το 1881 γίνεται agrege της φιλοσοφίας. Ευγνώμων προς ένα πανεπιστημιακό σύστημα που τον ενσωμάτωσε στην πιο υψηλή του κλίμακα, ακολουθεί την κλασική σταδιοδρομία του καθηγητή λυκείου αρχικά, του αναπληρωτή καθηγητή στην Ecole Normale στη συνέχεια. Αποτυγχάνει δύο φορές να εκλεγεί στη Σορβόννη, αλλά το 1900 εκλέγεται καθηγητής κλασικής φιλοσοφίας στο College de France και το 1904 καθηγητής νεότερης φιλοσοφίας στο κορυφαίο αυτό εκπαιδευτικό ίδρυμα της Γαλλίας. Το 1901 εκλέγεται μέλος της Ακαδημίας Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών και το 1914 μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Το 1927 του απονέμεται το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Μετά την έκδοση της "Δημιουργικής εξέλιξης" (1907), τα μαθήματά του τα παρακολουθεί σύσσωμη η νέα γενιά, που αντιδρά στον καντιανισμό και τον επιστημονισμό της Σορβόννης. Μεταξύ των μαθητών του, ο Σαρλ Πεγκύ, ο Ερνέστος Ψυχάρης (γιος του Γιάννη Ψυχάρη), ο Ζακ Μαριτέν, ο Ζωρζ Σορέλ. Δέχεται όμως και σφοδρές επιθέσεις, τόσο από την άκρα Δεξιά στο όνομα του κλασικισμού, αλλά με αντισημιτικό υπόβαθρο, όσο και από τον J. Benda στο όνομα του καρτεσιανισμού. Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Μπερξόν, ο οποίος είχε αρνηθεί να πάρει θέση στην υπόθεση Ντρέυφους, καθίσταται ο επίσημος, κατά κάποιον τρόπο, φιλόσοφος της Γαλλίας. Μετέχει σε διπλωματικές αποστολές στην Ισπανία και στις ΗΠΑ, όπου έχει συνομιλητή του τον Πρόεδρο και φιλόσοφο Ουίλσον, και είναι από τους αρχιτέκτονες της γαλλοαμερικανικής συμμαχίας. Το 1922 εκλέγεται πρόεδρος της Επιτροπής Μορφωτικής Συνεργασίας της Κοινωνίας των Εθνών. Παραιτείται το 1925 για λόγους υγείας. Έκτοτε αποσύρεται από τη δημόσια ζωή και αφοσιώνεται στο έργο του. Προσεγγίζει όλο και περισσότερο τη χριστιανική σκέψη, παρότι το 1914 τα βιβλία του περιελήφθησαν στο Index του Βατικανού. Ωστόσο, δεν θα προσχωρήσει στον καθολικισμό γιατί, όπως γράφει η Μ.-Α. De Baumarchais, μένει πιστός στον ιουδαϊσμό από αλληλεγγύη προς τους ομοθρήσκους του. Το 1934 διατυπώνει δημόσια προς το Παγκόσμιο Ισραηλιτικό Συμβούλιο την ανησυχία του για την άνοδο του αντισημιτισμού και του ναζισμού. Ο Μπερξόν πέθανε στις αρχές του 1941. Ο Πωλ Βαλερύ εκφώνησε στη Γαλλική Ακαδημία τον επιμνημόσυνο λόγο για τον Μπερξόν, γεγονός που θεωρείται ότι σηματοδοτεί την αντίσταση των Γάλλων διανοουμένων κατά της γερμανικής κατοχής. Έτσι, ακόμα και στο θάνατό του, ο Μπερξόν, που πάντα αρνιόταν τον ρόλο του στρατευμένου διανοουμένου, θα αποτελέσει ακούσιο πολιτικό διακύβευμα της πάλης των ιδεών.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Δημήτρης Υφαντής (Μεταφραστής)


Πολυξένη Ζινδριλή

Πολυξένη Ζινδριλή (Μεταφραστής)

Η Πολυξένη Ζινδριλή γεννήθηκε στα Ιωάννινα. Μετά τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση έκανε αρχικά σπουδές Γεωπονίας στη Θεσσαλονίκη (ΤΕΙ) και ακολούθως Κοινωνιολογίας στην Ιταλία (Trento) και στην Αθήνα. (Πάντει Παν/μιο). Οι μεταπτυχιακές της σπουδές πραγματοποιήθηκαν στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, είχαν δε ως αντικείμενο μελέτης την αρχαία και σύγχρονη φιλοσοφία. Το μεταπτυχιακό της δίπλωμα είχε ως αντικείμενο τη φιλοσοφία του Πλωτίνου, ενώ το διδακτορικό της τη φιλοσοφία του H. Bergson. Κατά την εκπόνηση τής διδακτορικής της διατριβής έλαβε υποτροφία της δωρεάς Μ. Παπαθωμόπουλου (Παν/μιο Ιωαννίνων). Έχει δημοσιεύσει άρθρα σχετικά με τη φιλοσοφία του Μπερξόν, όπως επίσης μεταφράσεις δοκιμίων και έργων του γάλλου φιλοσόφου.

Δημήτρης Υφαντής (Επιμέλεια)


Δημήτρης Υφαντής (Υπεύθυνος Σειράς)


Εκδότης:
Τόπος Έκδοσης:
Αθήνα
Τόμος:
1
Δέσιμο:
Χαρτόδετο
Σελίδες:
320
Διαστάσεις:
20.5x14
Βάρος:
0.459 κιλά

Αξιολογήσεις

Γράψε μια αξιολόγηση