Σοφία Σαββουλίδου (Μεταφραστής)

Ειρήνη Κουτρίδου (Εικονογράφος)

Δημήτρης Β. Χρυσοβιτσιώτης (Διασκευαστής)

Γεννήθηκα στο Σπάθαρι της Γορτυνίας τον Γενάρη του 1938, ημέρα Κυριακή, όπως μου έλεγε η συγχωρεμένη η μάνα μου η Βάσω. Τον Αύγουστο του ΄45, μετά το χαμό του πατέρα μου, συνέπεια της αντίστασης, σε ηλικία εφτά χρονών, η μάνα μου μ΄ έστειλε στην Αθήνα, ξυπόλητο, ντάλα καλοκαίρι πάνω σ΄ ένα φορτηγό αυτοκίνητο με σιδερένιο κασόνι και χωρίς σκέπαστρο, στον αδελφό της Μήτσο. Έμεινα στο θείο μου μέχρι το 1948 που με βάλανε τρόφιμο στο Ζάννειο Ορφανοτροφείο στον Πειραιά, με διευθυντή τον αείμνηστο Γ. Οικονόμου. Με το πέρας του δημοτικού πήγα στο γυμνάσιο. Φοίτησα στο Α΄ Πρότυπο Γυμνάσιο Πειραιώς τότε, και νυν Ιωνίδειο Σχολή, τις πρώτες τέσσερις τάξεις του 8ταξίου τότε γυμνασίου και τις δύο τελευταίες στο νυχτερινό του παράρτημα. Μετά το πέρας των Γυμνασιακών Εγκυκλίων σπουδών, το 1957, ναυτολογήθηκα σε πετρελαιοφόρο. Έτσι, ξεκίνησα τη ναυτική μου καριέρα ναυτόπαιδο σε ένα πετρελαιοφόρο και το 1971 πήρα το Δίπλωμα Πλοιάρχου Α΄ Ποντοπόρων Πλοίων. Ταξίδεψα έτσι σ΄ όλο τον κόσμο και "πολλών ανθρώπων ίδα άστεα", όπως λέει ο Όμηρος, και πράγματι διεύρυνα τις γνώσεις μου και τη σκέψη μου. Υπηρέτησα την πατρίδα ως σιτιστής στο Λόχο Διοικήσεως του 527 Τ/τος Πεζικού, του 33ού Συν/τος της Β΄ Μεραρχίας, τα έτη 1961-62, 58η ΕΣΟ, στη Μεθώνη Πιερίας. Από τον Γενάρη του 1986 μέχρι το καλοκαίρι του 2005 εργάστηκα αρχιπλοίαρχος Ναυτιλιακή Εταιρεία Laskaridis Shipping Co. Ltd., του διδάκτορα της ιχθυολογίας Κων/νου Παν. Λασκαρίδη και των παιδιών του Πάνου και Θανάση, όπου τελείωσα την ενεργό ναυτική μου σταδιοδρομία σε ηλικία 67 ετών το 2005.

Όμηρος (Συγγραφέας)

Αρχαίος Έλληνας επικός ποιητής, ο μεγαλύτερος από τους ποιητές όλων των αιώνων, με τον οποίο αρχίζει η έντεχνη ελληνική και ευρωπαϊκή λογοτεχνία. Οι πληροφορίες που έχουμε για τον Όμηρο είναι ελάχιστες και αυτές ασαφείς. Τον τόπο γέννησής του διεκδικούν πολλές πόλεις. Πιο πιθανή πατρίδα του όμως θεωρείται η Σμύρνη, αιολική αποικία, που αργότερα προστέθηκε στην ιωνική συμπολιτεία. Η άποψη αυτή ενισχύεται από το ότι ο ποιητής γνώριζε πολύ καλά την περιοχή της, όπως αποδεικνύουν οι παρομοιώσεις που χρησιμοποιεί στην ποίησή του. Γνώριζε ακόμα καλά τις ακτές του Αδραμυτηνού κόλπου, το όρος Ίδη, την πεδιάδα του Σκάμανδρου κ.λπ., τα οποία είδε ο ποιητής με τα μάτια του και έγιναν θέατρα των αγώνων των ηρώων του. Άγνωστο είναι το πότε έζησε ο Όμηρος. Ο ίδιος αφήνει να εννοηθεί στα ποιήματά του ότι έζησε πολύ αργότερα από τα τρωικά. Κατά τον Ηρόδοτο (Β΄ 53) ο Όμηρος έζησε 400 χρόνια νωρίτερα απ΄ αυτόν και, σύμφωνα με τη μαρτυρία αυτή, πρέπει να έζησε κατά τα μέσα του 9ου αι. π.Χ. Τέλος η παράδοση ότι ο Όμηρος ήταν τυφλός πρέπει να απορριφθεί, γιατί είναι ασυμβίβαστη με τη λεπτή παρατήρηση της φύσης που υπάρχει στο έργο του. Έγραψε: α) την "Ιλιάδα" της οποίας η υπόθεση εκτυλίσσεται σε 51 ημέρες και 15.700 στίχους. Θέμα της είναι η "μήνις του Αχιλλέως" εναντίον του Αγαμέμνονα και οι συμφορές που επακολούθησαν. Κανονικά λοιπόν έπρεπε να ονομαστεί Αχιλληίδα, επειδή όμως ο ποιητής παρεμβάλλει σ΄ αυτήν πολλά γεγονότα του πολέμου που έγιναν γύρω από το Ίλιο (= Τροία), γι΄ αυτό πήρε το όνομα "Ιλιάς" β) την "Οδύσσεια" της οποίας τα περιστατικά διαρκούν 41 ημέρες και αναπτύσσονται σε 12.100 στίχους. Θέμα της είναι ο "νόστος" (= επιστροφή) του Οδυσσέα από την Τροία στην Ιθάκη. Άλλα έργα που αποδίδονται στον Όμηρο είναι: οι "Ομηρικοί ύμνοι", η "Βατραχομυομαχία", ο "Μαργίτης". Χαρακτηριστικό της τέχνης του Ομήρου είναι ότι τα έπη του έχουν αρχή, μέση και τέλος και ότι με τα αλλεπάλληλα επεισόδια κρατά αδιάπτωτο το ενδιαφέρον του ακροατή μέχρι το τέλος. Ο θαυμασμός για τα έπη του Ομήρου διατηρήθηκε αμείωτος από την αρχαιότητα μέχρι τις ημέρες μας, γι΄ αυτό και διδάσκεται σ΄ όλα τα σχολεία της Ευρώπης, ως ο μεγαλύτερος ποιητής και παιδαγωγός των αιώνων. Τα ομηρικά έπη έχουν μεταφραστεί σ΄ όλες τις γλώσσες του κόσμου, καθώς και στην ελληνική δημοτική, από τους Ι. Πολυλά, Αργ. Εφταλιώτη, Ζ. Σιδέρη, Ν. Καζαντζάκη, Ι. Κακριδή κ.ά.