Στα έντεκα, ο Τζιοβάνι Μαντσόνι σύστησε την πρώτη του συμμορία· στα δώδεκα έβγαλε τα πρώτα του δολάρια· στα δεκατέσσερα συνελήφθη για πρώτη φορά και, μόλις ενηλικιώθηκε, εξέτισε την πρώτη ποινή φυλάκισης. (. . .) Ύστερα από έναν πόλεμο συμμοριών, για να μη γεράσει πίσω από τα κάγκελα, μπήκε στο Πρόγραμμα Προστασίας Μαρτύρων. Έτσι, εξασφάλισε μια νέα ταυτότητα και ένα νέο σπιτικό στη Γαλλία, συντροφιά με την αγαπημένη του Μάγκι και τα παιδιά τους. Με οπλοστάσιο λοιπόν το παρελθόν του, είχε την έμπνευση να μεταφέρει τα κατορθώματά του σε βιβλίο. Η Μάγκι έθαψε τη ζωή της ως σύζυγος μαφιόζου και αποφάσισε ότι είχε έρθει η ώρα να φτιάξει το δικό της παραμύθι. . . Ήξερε καλά πόσα πάθη είχαν ξεσηκώσει κατά καιρούς οι θεσπέσιες μελιτζάνες της με παρμεζάνα (. . .). Έτσι, έστησε το μικρό εργαστήριο που διένεμε καθημερινά τριακόσιες μερίδες στη γύρω περιοχή. (. . .) Μόνο που η Μάγκι δεν έλαβε υπόψη την πιτσαρία πολυεθνικής αλυσίδας στο απέναντι πεζοδρόμιο. . . Αυτό ήταν μεγάλη προσβολή για τη φαμίλια και ο Τζιοβάνι Μαντσόνι δε σκόπευε να το αφήσει να περάσει έτσι. Στο κατώφλι, η Μαλαβίτα επαγρυπνούσε.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]