Δηλωμένος παράνομος, ομοφυλόφιλος και θαυμαστής μεγάλων εγκληματιών και τρομοκρατών, ο Ζενέ δεν έπαψε ποτέ να γοητεύει. Η Δεξιά τον μίσησε, οι Σαρτρ, Φουκό και Ντεριντά τον εκθείασαν, και ο ίδιος προσπάθησε σε όλη του τη ζωή να ανατρέψει τη δυτική ιουδαιοχριστιανική ηθική. Σήμερα, ο Ζενέ αποτελεί πλέον σύμβολο αντίστασης κατά της αδικίας και της καταπίεσης, αν και αυτή η θεώρηση υποσκάπτει τον «άλλο» Ζενέ, εκείνον που υπήρξε προστατευόμενο παιδί της Κοινωνικής Πρόνοιας, που εξελίχθηκε σε αντισημίτη και που ένιωσε έλξη για τα εγκλήματα των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης. Επιβάλλεται, επομένως, μια καινούργια προσέγγιση της περίπτωσης Ζενέ. Η μελέτη του φακέλου του στην Κοινωνική Πρόνοια, κάτι που δεν είχε ποτέ δει το φως της δημοσιότητας ως σήμερα, και ο παραλληλισμός ανάμεσα στην αισθητική του και το φασιστικό ιδεώδες δίνουν την ευκαιρία στον Γιαμπλόνκα να αποδομήσει όλες τις ως τώρα «καθωσπρέπει» ερμηνείες. Οι ανομολόγητες αλήθειες του Ζαν Ζενέ δεν είναι μονάχα μια αποκαλυπτική βιογραφία, αλλά κι ένα δοκίμιο που επιχειρεί να ρίξει φως στο λογοτεχνικό κόσμο του Ζενέ αλλά και γενικότερα στην πολιτισμική ιστορία της Γαλλίας του 20ου αιώνα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]