Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789608186194
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Σαν ένα φόρουμ είναι αυτό εδώ το βιβλίο, όπου ο κάθε δημιουργός καταθέτει μυστικά της ιδιαίτερης σοφίας του, της τέχνης στην οποία έχει δοθεί και ασκεί. Συχνά, αλλά όχι πάντοτε, με τη μορφή μαθημάτων, παροτρύνσεων προς νέους σκηνοθέτες, οδηγιών προς σινεφίλ. Μια επιλογή είναι αυτή εδώ, από το πάνθεον αγαπημένων σκηνοθετών και κινηματογραφιστών, μια επιλογή με πλούσιο, βαθύ υλικό που περιγράφει τέλεια την όλη περιπέτεια του μεγάλου, δημιουργικού ταξιδίου. Αυτήν που φέρνει τη σύλληψη μιας αρχικά συγκεκριμένης ή αφηρημένης ιδέα, το δυνατό ερέθισμα των συναισθημάτων στην ολοκλήρωση τους σε άρτια ταινία. Η περιπέτεια αυτή πολύ λίγο περιγράφεται με Όρους τεχνικούς, ενώ δεν χάνει τίποτα από το μυστηριακό της, το χαρακτηριστικά ποιητικό της, ακριβώς γιατί βρίσκεται μέσα στο όρια της περιπέτειας του `ορισμού` του Καβάφη: ο προορισμός δεν ενδιαφέρει τόσο διότι παραμένει άγνωστος ως προς την τελική μορφή του, ενώ η πορεία μέχρι εκεί, η παραγόμενη δομή, τραβάει όλη τη σκέψη και την πρακτική φροντίδα. Πάνω απ` όλα όμως είναι ένα ταξίδι προς τα έγκατα της φαντασίας αυτών των δημιουργών, εκεί όπου πραγματικά δονείται η δημιουργική ύπαρξη και το ταλέντο τρέφεται για να μεγαλουργήσει.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Ο Michelangelo Antonioni γεννήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου του 1912 στη Φερράρα και πέθανε στις 30 Ιουλίου του 2007.
Tο 1939 ξεκίνησε τις κινηματογραφικές του σπουδές στο Centro Sperimentale Di Cinematografia, όπου συνάντησε πολλά από τα λαμπρά ονόματα του ιταλικού σινεμά.
Το σκηνοθετικό του στυλ φθάνει σε κορύφωση με την τριλογία του "Η περιπέτεια" 1960, "Η νύκτα" 1961 και "Η έκλειψη", 1962, με πρωταγωνίστρια τη μούσα και επί δέκα χρόνια σύντροφό του Monica Vitti. Θα ακολουθήσει λίγο αργότερα το "Blow up" 1966, το "Ζαμπρίσκι Πόιντ" 1970 και το "Επάγγελμα ρεπόρτερ" 1970.
Στα 60 χρόνια καριέρας, σκηνοθέτησε 20 ταινίες, γνωρίζοντας τη διεθνή αναγνώριση που επικυρώθηκε με διεθνή βραβεία όπως ο Χρυσός Λέοντας του Φεστιβάλ της Βενετίας το 1964 για την "Κόκκινη έρημο", ο Χρυσός Φοίνικας του Φεστιβάλ των Καννών το 1967 για το "Blow up", Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στις Κάννες για την "Ταυτότητα μιας γυναίκας" το 1982, Όσκαρ στο Χόλιγουντ για το σύνολο της κινηματογραφικής του καριέρας το 1995 και Χρυσός Λέων για την καριέρα του στη Βενετία το 1997. Οι ταινίες του διακρίνονται για την αισθητική τους προσέγγιση, δίνοντας έμφαση στους χαρακτήρες.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Κριστόφ Κισλόφσκι γεννήθηκε στη Βαρσοβία το 1941. Στα πρώτα του χρόνια αναγκάστηκε να μετακινηθεί σε αρκετές πόλεις, ενώ σε ηλικία 16 ετών γράφτηκε σε σχολή πυροσβεστών, την οποία παράτησε πολύ σύντομα.
Το 1965, μετά από δύο προηγούμενες αποτυχημένες αιτήσεις, έγινε δεκτός στην Κινηματογραφική Σχολή του Λοντζ και την επόμενη χρονιά γύρισε την πρώτη μικρού μήκους ταινία του "Tramwaj" (1966). Το 1969 αποφοίτησε από τη σχολή έχοντας γυρίσει τέσσερις ταινίες μικρού μήκους, και για τα επόμενα χρόνια σκηνοθέτησε αρκετά ντοκιμαντέρ.
Η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας είναι το "Personel" (1975) το οποίο κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Μανχάιμ. Η συγκεκριμένη ταινία όπως και η επόμενή του ("Το Σημάδι" - 1976) είναι έργα κοινωνικού ρεαλισμού με ένα εξαιρετικά μεγάλο επιτελείο ηθοποιών. Στο ίδιο μοτίβο κινείται και με τις ταινίες "Ερασιτέχνης Κινηματογραφιστής" (1979) - κέρδισε το Μέγα Βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας - και "Blind Chance" ("Przypadek" - γυρίστηκε το 1981 αλλά εξαιτίας λογοκρισίας προβλήθηκε το 1987), μόνο που εδώ δίνει έμφαση περισσότερο στο άτομο παρά στο κοινωνικό σύνολο.
Η ταινία "Δίχως Τέλος" (1984) είναι ίσως η πιο ξεκάθαρη, πολιτικά, ταινία του, ενώ ο περίφημος κύκλος ταινιών με γενικό τίτλο "Ο Δεκάλογος" αποτελείται από 10 ταινίες μικρού μήκους εμπνευσμένες από τις Δέκα Εντολές. Από αυτόν τον κύκλο ταινιών προέκυψαν και οι μεγαλύτερου μήκους αριστουργηματικές εκδοχές του πέμπτου και έκτου επεισοδίου με τον τίτλο "Μικρή Ιστορία για ένα Φόνο"(1988) και "Μικρή Ερωτική Ιστορία" (1988). Οι ταινίες που τον έκαναν γνωστό στο ευρύ κοινό και του χάρισαν τη διεθνή αναγνώριση είναι οι τέσσερις τελευταίες δημιουργίες της ζωής του:"Η Διπλή Ζωή της Βερόνικα" (1991) και ο κινηματογραφικός κύκλος "Τρία Χρώματα: Η Μπλε/Λευκή/Κόκκινη Ταινία" (1993-1994). Ο σπουδαίος Πολωνός σκηνοθέτης απεβίωσε το 1996 σε ηλικία 55 ετών από ανακοπή κατά τη διάρκεια μιας εγχείρισης ανοιχτής καρδιάς.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο αμερικανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος, παραγωγός και ηθοποιός Όρσον Ουέλς γεννήθηκε το 1915 στο Γουισκόνσιν των ΗΠΑ και πέθανε το 1985 στο Χόλιγουντ από καρδιακή προσβολή. Ξεκίνησε ως ηθοποιός σε μικρές θεατρικές ομάδες, στη Ν. Υόρκη και αλλού, και στο ραδιόφωνο, και έγινε διάσημος μέσα σε μια νύχτα με τη ραδιοφωνική σκηνοθεσία του έργου του Χ. Τζ. Ουέλς "Ο πόλεμος των κόσμων" (1938). Το Χόλιγουντ "εκτίμησε" το σκάνδαλο και το 1941 του έδωσε την ευκαιρία να σκηνοθετήσει την πρώτη του ταινία, τον "Πολίτη Καίην", μια από τις καλύτερες ταινίες στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου, που σημείωσε, ωστόσο, στην εποχή της, εμπορική αποτυχία, αφήνοντας χρέος 150.000 δολαρίων στην εταιρεία παραγωγής RKO. Συνέχισε την καριέρα του γράφοντας, παίζοντας και σκηνοθετώντας με πληθωρικό τρόπο, αρνούμενος κατά κανόνα να υποταχτεί στους όρους των παραγωγών του, με καταστροφικά αποτελέσματα τόσο για τον ίδιο όσο και για την τύχη των περισσότερων από τις ταινίες του. Αυτό τον οδήγησε να αναζητήσει, συχνά, καταφύγιο στην Ευρώπη και σε ανεξάρτητες παραγωγές χαμηλού κόστους, ενώ πάρα πολλά σχέδιά του για ταινίες δεν ολοκληρώθηκαν.
Τιμήθηκε με Όσκαρ σεναρίου, το 1941, για τον "Πολίτη Καίην", με υποψηφιότητα για Όσκαρ, το 1948, για τον "Μακμπέθ" του (όταν το βραβείο κέρδισε ο "΄Αμλετ" του Λώρενς Ολίβιε), με Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ Κανών το 1952 για τον "Οθέλο" (βραβείο που είχε απονεμηθεί και στον "Τρίτο άνθρωπο", του Κάρολ Ριντ, το 1949, με τον ίδιο πρωταγωνιστή), με βραβείο ερμηνείας του Φεστιβάλ Κανών το 1959 για τον ρόλο του στο "Άγγιγμα του κακού", με Βραβείο Εικοσαετίας του Φεστιβάλ Κανών, το 1966, για το "Φάλσταφ ή οι καμπάνες του μεσονυχτίου", και με ειδικό Όσκαρ, το 1970, για το σύνολο της προσφοράς του στον κινηματογράφο.
Φιλμογραφία:
-"Πολίτης Καίην", 1941
-"Οι υπέροχοι Άμπερσον", 1942
-"Ταξίδι στο φόβο", 1943
-"Ο ξένος", 1946
-"Η κυρία απ΄ τη Σαγκάη", 1947
-"Μακμπέθ", 1948
-"Οθέλος", 1952
-"Ο κύριος Αρκάντιν", 1955
-"Άγγιγμα του κακού", 1958
-"Η δίκη", 1962 (μεταφορά του βιβλίου του Φραντς Κάφκα)
-"Φάλσταφ, ή οι καμπάνες του μεσονυχτίου", 1965
-"Η αθάνατη ιστορία", 1968 (για τη γαλλική τηλεόραση)
-"Η αλήθεια και το ψέμα" (αγγλ.: "F for fake"), 1976
Μετά το θάνατό του εκδόθηκαν, σε κάποια μορφή, επεξεργασμένες από συνεργάτες του, οι ημιτελείς ταινίες:
-"Η άλλη πλευρά του ανέμου", (1970-76)
-"Δον Κιχώτης", (1955)
-"Είναι όλα αλήθεια", (1942)
-"Μόμπι Ντικ", μικρού μήκους, (1971)
κ.ά.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Αμπάς Κιαροστάμι (1940-2016) γεννήθηκε στην Τεχεράνη. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Τεχεράνης. Καταπιάστηκε αρχικά με τα ζωγραφική, ασχολήθηκε για ένα διάστημα με την εικονογράφηση παιδικών βιβλίων, ενώ κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ΄60 εργάστηκε στο χώρο της διαφήμισης. Από το 1970 κι έπειτα, ακολούθησε η πολύ πετυχημένη πορεία του ως κινηματογραφιστή. Δημιουργός άνω των σαράντα ταινιών, βραβεύτηκε αρκετές φορές, με σημαντικότερες ίσως διακρίσεις την απονομή του Χρυσού Φοίνικα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών το 1997, για την ταινία "Η γεύση του κερασιού", και του Μεγάλου Βραβείου της Επιτροπής στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας το 1999, για το "Ο άνεμος θα μας σηκώσει". Υπήρξε εκφραστής και μέντορας της γενιάς των σκηνοθετών του ιρανικού "Νέου Κύματος", κύρια χαρακτηριστικά του οποίου αποτελούν οι ποιητικοί διάλογοι και η αλληγορία (ο Τζαφάρ Παναχί ήταν βοηθός του). Οι δύο τελευταίες ταινίες του, "Γνήσιο αντίγραφο"/"Certified Copy", 2010, και "Κάτι σαν έρωτας"/"Like Someone in Love", 2012-υποψήφιο για τον Χρυσό Φοίνικα, και πάλι, στις Κάννες, ήταν οι πρώτες που σκηνοθέτησε εκτός του Ιράν (στην Ιταλία και στην Ιαπωνία, αντίστοιχα). Έφυγε από τη ζωή στο Παρίσι από επιπλοκές του καρκίνου που λίγο καιρό νωρίτερα είχε διαγνωστεί, στις 4 Ιουλίου 2016, σε ηλικία 76 ετών.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Είτε με την πρακτική είτε με την θεωρητική πλευρά του κινηματογράφου, ο Μάκης Μωραϊτης ασχολείται με τις εικόνες του από το 1976, αμέσως μετά τις σπουδές του στο N.Y. University: σκηνοθεσίες ταινιών μικρού και μεγάλου μήκους, παραγωγές και σκηνοθεσίες σειρών επιμορφωτικών και ψυχαγωγικών για την κρατική τηλεόραση, συγγραφή, μετάφραση και επιμέλεια βιβλίων πάνω σε ποικίλα θέματα της κινηματογραφικής πρακτικής και αισθητικής, έκδοση κινηματογραφικών περιοδικών, διδασκαλία σε κινηματογραφικές σχολές.
