Το κοινό των Χριστουγέννων χωρίζεται σε δύο βασικές φανατικές κατηγορίες. Στην πρώτη ανήκουν αυτοί που ξετρελαίνονται με την ιδέα των Χριστουγέννων. Γεμίζουν ευφορία, κυκλοφορούν χαρούμενοι στην πόλη και χαμογελάνε κάθε που βλέπουν τα στολισμένα χριστουγεννιάτικα δέντρα και τα φωτάκια. Αυτοί οι άνθρωποι ξεκινάνε να καταναλώνουν από πολύ νωρίς.
Αγοράζουν καινούργια ρούχα, γλυκά, δώρα και μελετούν τα περιοδικά για να ενημερωθούν για τη μόδα που ακολουθεί το χριστουγεννιάτικο δέντρο, ώστε να το στολίσουν αναλόγως. Αποτελούν τη μερίδα της κοινωνίας που έχει πέσει στην καταναλωτική παγίδα του χοντρού κυρίου που κάνει «Χο χο χο», με αποτέλεσμα να ξοδεύει μανιωδώς.
Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν όσοι παθαίνουν τη λεγόμενη «κατάθλιψη των γιορτών», η οποία στην πραγματικότητα δεν είναι κατάθλιψη των γιορτών γενικά, αλλά αποκλειστικά και μόνο των Χριστουγέννων. Το κοινό αυτής της κατηγορίας βγάζει σπυράκια στο άκουσμα της λέξης «Χριστούγεννα». Δεν θέλει να ακούει τίποτα γι' αυτά, εκνευρίζεται με τα έλατα και τα φωτάκια, ενώ θέλει να τραβήξει τα μούσια κάθε Αϊ-Βασίλη που συναντά!
Ο Ντέιβιντ Σεντάρις στο βιβλίο του «Ημερολόγια από την χώρα των Χριστουγέννων» (εκδ. Μελάνι) περιγράφει την πρώτη κατηγορία με τον τρόπο που τη βλέπει η δεύτερη. Ο συγγραφέας-ήρωας είναι άνεργος στη Νέα Υόρκη. Απελπισμένος, προσλαμβάνεται ως ξωτικό στο Macy's, το μεγαλύτερο κατάστημα στον κόσμο, όπου έχει στηθεί μία υπερπαραγωγή της Χώρας των Χριστουγέννων: «Είμαι σίγουρος ότι δεν πέρασα το τεστ χρήσης ναρκωτικών. Τα ούρα μου είχανε τζιβάνες και κομματάκια μαύρου να επιπλέουν μέσα τους, αλλά με προσέλαβαν επειδή είμαι κοντός, ένα και εξήντα πέντε».
Ως ξωτικό αναλαμβάνει πολλά διαφορετικά πόστα. Εκεί συναντάει όλους τους τρελαμένους Αμερικανούς και Ευρωπαίους, οι οποίοι είναι διατεθειμένοι να περιμένουν τρεις και τέσσερις ώρες στην ουρά για να συναντήσουν τον Αϊ-Βασίλη. Γνωρίζει τους επισκέπτες, τους συναδέλφους του (ξωτικά και Αϊ-Βασίληδες) και τους υπεύθυνους του καταστήματος, ανθρώπους με όλων των ειδών τα προβλήματα και τις παραξενιές και σχολιάζει τα πάντα με καυστικό χιούμορ: «Το μεσημέρι ήρθε να δει τον Αγιο Βασίλη ένα τεράστιο γκρουπ καθυστερημένων...Τους κοιτούσα για ώρα και μετά δεν μπορούσα να καταλάβω πού τελείωναν οι καθυστερημένοι και πού ξεκινούσαν οι φυσιολογικοί Νεοϋορκέζοι».
Μια απολαυστική, ας πούμε χριστουγεννιάτικη, ιστορία!
Λένα Βλασταρά
αναδημοσίευση από: www.metropolispress.gr