Το παρόν βιβλίο είναι γραμμένο για μικρομέγαλα παιδιά και μεγαλόμικρους ενήλικες, φιλοδοξεί δε να προσφέρει παραμυθία τόσο σ’ αυτούς όσο και στους άνευ ηλικίας, δηλαδή σε όσους δεν έχουν ακόμη εγκαταλείψει την ανυπαρξία και σε εκείνους που έχουν προσωρινά εγκατασταθεί σ’ αυτήν. Λέω «προσωρινά», γιατί ακράδαντα πιστεύω πως είμαστε ανακυκλώσιμο υλικό καί, ως εκ τούτου, θα έχομε αενάως ένα ρόλο σ’ αυτό τo όνειρο που λέγεται ζωή.

Α. Χ.

Οι ιστορίες που περιλαμβάνονται στο Οριζόντιο ύψος, είτε έχουν τη μορφή του παραμυθιού είτε του μύθου είτε χρησιμοποιούν αυτοβιογραφική ύλη, λειτουργούν ως παραβολές, δίνοντας στον συγγραφέα την αφορμή να μιλήσει για τα μεγάλα θέματα: τη σχέση μας με τη φύση, την ομορφιά, τη ζωή, τον θάνατο. Ο προφανής ωστόσο παραβολικός-διδακτικός χαρακτήρας τους διαποτίζεται από μιαν έντονη χιουμοριστική τάση, που αποτυπώνεται τόσο στα Επιμύθια και στις Σημειώσεις όσο και στις ίδιες τις ιστορίες, όπου το λεκτικό χιούμορ, χρωματισμένο ενίοτε με υπερρεαλιστικές πινελιές, δημιουργεί μιαν ευφρόσυνη ατμόσφαιρα, μέχρι του σημείου ολόκληρη η πλοκή ενός αφηγήματος να οργανώνεται γύρω από ένα λογοπαίγνιο.

Τι είναι, λοιπόν, αυτό το βιβλίο, όπου, μεταξύ άλλων, τα δέντρα και τα φυτά έχουν ανθρώπινες ιδιότητες, ένας ανδριάντας βλασταίνει και κατεβαίνει από το βάθρο του, μια κρεατομηχανή αποδεικνύεται φιλόζωη, ενώ δύο σφραγιδογλύφοι περνάνε από τις σελίδες κάποιων εγκυκλοπαιδειών για να εξαφανισθούν στη συνέχεια; Τίποτε λιγότερο από ένα σοβαρό παιχνίδι, ένα παίγνιον, εντός του οποίου αναδύονται, από τη φαρδιά κοίτη του μοντερνισμού, μεταλλαγμένα η αισώπεια παραβολή και το παραμύθι. Τίποτε περισσότερο από ένα έργο που διαπνέεται από την ιδέα ότι η ζωή είναι ένα όνειρο και όλοι εμείς όνειρα που ονειρευόμαστε. Με την παιγνιώδη διάσταση του κειμένου διαλέγεται δημιουργικά η ζωγραφική της Εύης Τσακνιά.

Γ. Κ.