Ο δημοσιογράφος Βιτόριο Πινιατέλι έζησε μια συγκλονιστική περιπέτεια στη Δεκέλεια που κυριολεκτικά του άλλαξε τη ζωή. Τώρα, στη συναρπαστική συνέχεια του πρώτου βιβλίου, αρχίζει έναν αγώνα δρόμου κατά της θανάσιμης εχθρού του με σκοπό και στόχο να σώσει δύο αγαπημένες του γυναίκες από τα νύχια της και τα σατανικά της σχέδια. Στην προσπάθειά του αυτή θα μπλεχτεί με την αστυνομία, θα ζήσει σημαντικές απώλειες μα πάνω απ’ όλα θα χρειαστεί να παλέψει με τον ίδιο του τον εαυτό για να σβήσει μια ακόρεστη δίψα που τον τυραννάει. Από την Αθήνα στο Μιλάνο και τη Ρώμη, από τη Νορβηγία στο Άμστερνταμ και την Ισπανία, η ζωή του Πινιατέλι είναι γεμάτη ανατροπές, εμπόδια και εκπλήξεις. Και η Δευτέρα Παρουσία έρχεται όλο και πιο κοντά.
Στο νέο του μυθιστόρημα, ο συγγραφέας περιγράφει με τον οικείο γρήγορο και σφιχτοδεμένο τρόπο του το πώς εξελίσσεται η ζωή και η προσωπικότητα του δημοσιογράφου που γνωρίσαμε στο «Ημερολόγιο». Μια γυναίκα-Λίλιθ είναι κρυμμένη πίσω από τη μεγαλύτερη συνωμοσία όλων των εποχών κι έχει σχέδια που θα στοιχίσουν στον κόσμο το τέλος του. Ενώ στο πρώτο βιβλίο είχαμε εναλλάξ αφηγηματικές περιγραφές και αποσπάσματα ημερολογίου, εδώ το κείμενο παρατίθεται με τριτοπρόσωπη αφήγηση μεν αλλά με ενδείξεις ώρας και μέρας ακόμη και τρεις φορές στην ίδια σελίδα. Έτσι ο αναγνώστης αποκτά την αίσθηση πως διαβάζει με ένα ρολόι που χτυπάει ανελέητα τον χρόνο, αλλάζοντας για πάντα με κάθε τικ και κάθε τακ τις ζωές των ηρώων του βιβλίου, κόβοντας την ανάσα με κάθε κεφάλαιο. Η ένταση, η αγωνία, ο γρήγορος ρυθμός, η αστείρευτη φαντασία, οι έξυπνες ανατροπές συνταιριάζονται με ενδιαφέρουσες πληροφορίες γύρω από τις αρχαίες μυστικές τελετές και ένα μυστήριο που περιβάλλει τη ζωή του αρχαίου συγγραφέα τραγωδιών Σοφοκλή.
Μου άρεσε που επισημάνθηκε διακριτικά η επιμονή όλων των πολιτισμών να δίνουν κυρίως γυναικεία μορφή στους δαίμονες (π. χ. Μορμώ, Γοργώ, Λίλιθ κλπ.) και στον τρόπο που καταγράφηκαν οι τελετές, δείγματα των οποίων είχαμε δει και στο προηγούμενο βιβλίο. Ήταν μια καλή εξέλιξη ο τρόπος με τον οποίο βαθμηδόν έμπλεκε ο Πινιατέλι με τα διάφορα εγκλήματα, με την αστυνομία να τον καθιστά βασικό ύποπτο κάθε φορά αλλά χωρίς αποδείξεις δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Επίσης, ο τρόπος με τον οποίο αναφέρθηκε στον Μεσσία και η ρηξικέλευθη ματιά για την πραγματική ταυτότητα των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου μου έδειξε πως ο συγγραφέας μπορεί κυριολεκτικά να συνδυάσει τα πάντα και να σε πείσει γι’ αυτό. Το μόνο που με απώθησε ήταν η επιμονή σε ανατριχιαστικές περιγραφές των φόνων και των τρόπων θανάτωσης (αίματα, κόκαλα, έντερα, κομμένοι λαιμοί κλπ., όλα λεπτομερώς).
Στο δεύτερο βιβλίο του «Στόχου», με τίτλο «Δευτέρα Παρουσία», η ιστορία του δημοσιογράφου Βιτόριο Πινιατέλι κορυφώνεται και αντιμετωπίζει κατά πρόσωπο την κυριολεκτικά προαιώνια εχθρό του, τη Γοργώ αλλά και κάτι χειρότερο, κάτι μεγαλύτερο, κάτι ασύλληπτο, κάτι που ούτε ο ίδιος ο Πάπας δεν μπορεί να αντιμετωπίσει. Το συστήνω για όσους αρέσκονται να διαβάζουν ανατριχιαστικές ιστορίες με σκοτεινή υπόθεση.
Πάνος Τουρλής