Ο συνταγματάρχης και η κυρία Μπάντρι ανακαλύπτουν ένα πτώμα στη βιβλιοθήκη τους. Ο σύζυγος καλεί την αστυνομία και η σύζυγος τη φίλη της, Μις Μαρπλ. Τι σκάνδαλο! Μια κατάξανθη νεαρή κοπέλα με βαμμένα νύχια και ντυμένη «φθηνιάρικα» να κείτεται στη βιβλιοθήκη ενός αξιοπρεπούς τζέντλεμαν και συζύγου. Οι γλώσσες παίρνουν φωτιά, το χωριό αναστατώνεται, τα κουτσομπολιά δίνουν και παίρνουν και παράλληλα με τις επίσημες έρευνες, η μις Μαρπλ πρέπει να βγάλει μια άκρη και να εντοπίσει τον δολοφόνο, τη στιγμή που εντοπίζεται και δεύτερο πτώμα!
Το πασίγνωστο μυθιστόρημα της λατρεμένης συγγραφέως Agatha Christie έρχεται σε μορφή κόμικ από τις εκδόσεις Διόπτρα σε μεγάλη, πολυτελή, χορταστική έκδοση. Το κείμενο έχει διασκευαστεί από τον Dominique Zigler με αρκετές καινοτομίες, που ακόμη δεν έχω καταλάβει αν ήταν απαραίτητες ή όχι. Έχοντας διαβάσει το μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε το 1942 μου ήταν δύσκολο να ενσωματωθώ στην απεικόνιση της δεκαετίας του 1960 όπου μας μεταφέρει το κόμικ (θα τολμήσω να πω 1966, μιας και έχουμε αφίσα της ταινίας του Μικελάντζελο Αντονιόνι «Blow up» και μουσική υπόκρουση «Tomorrow never knows» των Beatles κ. ά.), με σαφείς αναφορές σε LSD και κίνημα των χίπηδων, με απεικόνιση αυτοκινήτων, αντικειμένων και ρούχων, ακόμη και χαρακτηριστικά αρχιτεκτονικά στοιχεία της εποχής. Επιπλέον, το λεξιλόγιο του Επιθεωρητή Φλεμ και η αγένεια της κυρίας Μπάντρι απέναντι στην υπηρέτριά της που την απειλεί διαρκώς με απόλυση είναι χαρακτηριστικά που δεν ταιριάζουν στο στυλ, το τακτ και το «φλέγμα» της Agatha Christie. Πάντως είναι μια διαφορετική ματιά στο σύμπαν της αγαπημένης συγγραφέως εκατομμυρίων αναγνωστών κι έτσι αξίζει να το διαβάσει κανείς, κυρίως για την άριστη οπτικοποίηση της ατμόσφαιρας του κειμένου.
Το σκίτσο του Γάλλου Olivier Dauger είναι εξαιρετικό και παίζει έντονα με όλες τις πιθανές φωτοσκιάσεις, τους χρωματισμούς του φωτός και τις εκφράσεις των προσώπων. Έχει δύναμη στο σχέδιο και θα σταθώ ιδιαίτερα στα αριστουργηματικά καρέ των σελίδων 6 (από τις καλύτερες οπτικές γωνίες που θα μπορούσε να εικονογραφήσει κάποιος, δύσκολη και ταυτόχρονα συναρπαστική), 23 και 36, όπου ο σχεδιασμός των κτηρίων είναι ανυπέρβλητος και με το μέγεθός τους δίνουν πραγματικές διαστάσεις σε όσα διαδραματίζονται στο πρώτο επίπεδο. Δε μου άρεσε η μορφή της Μις Μαρπλ, που αποδόθηκε περισσότερο ως 50άρα παρά ως μεγαλύτερη ηλικιακά, όπως μας έχει αφήσει να φανταστούμε η Agatha Christie. Τα αυτοκίνητα της εποχής είναι εξίσου πανέμορφα και το ανθρωποκυνηγητό προς το τέλος της ιστορίας το ξεφύλλισα με κομμένη ανάσα.
Το «Ένα πτώμα στη βιβλιοθήκη» που φέρνουν κοντά μας οι εκδόσεις Διόπτρα είναι ένα καλογραμμένο, συναρπαστικό και ανατρεπτικό κόμικ, μια διαφορετική ματιά πάνω στην αστυνομική ιστορία του πρωτοτύπου και εικονογραφημένο με ρεαλισμό, δύναμη και ταλέντο.
Πάνος Τουρλής