Αιώνιοι ψίθυροι

της Ελένης Γαληνού

Η Ελίζα και η Κωνσταντίνα, έχοντας κερδίσει στο προηγούμενο βιβλίο τον πόλεμο με το Τάγμα που ήθελε το μυστικό της Δούκισσας της Πλακεντίας, ζουν κρυμμένες μια νέα ζωή, ώσπου ένα απρόσμενο γεγονός τις αναγκάζει να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Έτσι θα δοθεί μια ευκαιρία στον Ρήγα να πάρει την εκδίκησή του από τη γυναίκα που τον κατέστρεψε ενώ η μυστηριώδης Βικτόρια θα σταθεί στο πλευρό του για να τον βοηθήσει να επανακτήσει το κύρος που έχασε στην οργάνωση. Ναι, αλλά ποια είναι τα πραγματικά της σχέδια;

Πίσω στο 1846, η Δούκισσα της Πλακεντίας συνάπτει μια κρυφή συμφωνία με τους λήσταρχους Μπίμπιση και Νταβέλη, με σκοπό να σκάψουν ένα δίκτυο στοών. Τι θα συνδέουν όμως αυτά τα τούνελ; Γιατί τα θέλει η μυστηριώδης και πάμπλουτη αυτή γυναίκα; Τι πραγματικά έχει αποφασίσει να περισώσει και πόσο πολύτιμο και σημαντικό είναι αυτό για τις επερχόμενες γενιές; Τι συμβολίζει ο τριπλός διαβήτης και πού οδηγούν οι χάρτες που σχεδίασαν έμπιστοι άνθρωποι της Δούκισσας;

Η Δούκισσα της Πλακεντίας ή Σοφί ντε Μαρμπουά-Λεμπρέν (1785-1854) ήταν φιλέλλην Αμερικανογαλλίδα, σύζυγος του Δούκα της Πλακεντίας ή Πιατσέντσα (πόλης της Ιταλίας), που συνεισέφερε πολλά από κοινωνικής και οικονομικής άποψης στον απελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων. Μετά τον θάνατο της κόρης της, Ελίζας, κατά το ταξίδι τους στην Ασία, η Δούκισσα εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, τοποθετώντας το βαλσαμωμένο σώμα του παιδιού της στο σπίτι όπου έμεναν προσωρινά επί της οδού Πειραιώς. Έχτισε το Καστέλλο της Ροδοδάφνης (σημερινός Πύργος της Πλακεντίας) στην Πεντέλη, αγοράζοντας  μια τεράστια έκταση από τη Μονή Πεντέλης και την Έπαυλη των Ιλισίων (σημερινό Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο) καθώς και άλλες οικίες που ολοκληρώθηκαν όμως μετά τον θάνατό της.

Η κυρία Ελένη Γαληνού ολοκληρώνει την ιστορία που ξεκίνησε στη «Μυστική Διαθήκη» και με παρέσυρε σε μια νέα περιπέτεια, γεμάτη κρυμμένα μυστικά, σημαντικές αποκαλύψεις αλλά και συγκίνηση και έρωτα! Αυτήν τη φορά το βάρος πέφτει ξεκάθαρα στο σήμερα, με τις δύο φίλες να πολεμάνε εναντίον του Ρήγα και της Βικτόριας και μέσα από μια σειρά αναπάντεχων γεγονότων κλείνουν με τρυφερό και ταυτόχρονα σκληρό τρόπο τους λογαριασμούς με το παρελθόν. Η Ελίζα, μητέρα πλέον ενός κοριτσιού, της Σοφίας, θα παλέψει με νύχια και με δόντια για να προστατέψει τον εαυτό της και το παιδί της από τα σατανικά σχέδια των δύο αδυσώπητων εχθρών της, οι οποίοι όλο και πλησιάζουν στο καλά κρυμμένο μυστικό της Δούκισσας της Πλακεντίας.

Ο Ρήγας και η Ελίζα έχουν πολλά θέματα να λύσουν και η ιστορία τους περνάει από όλες τις αποχρώσεις: από το μαύρο της εκδίκησης στο γκρίζο των γλυκών αναμνήσεων κι από το ροζ του μονομερούς έρωτα του Ρήγα στο κόκκινο του πάθους του με τη Βικτόρια. Μέσα από τα γεγονότα, ο Ρήγας θα μεταμορφωθεί, θα αλλάξει πολλές φορές πλευρά και δε θα σταματήσει να παλεύει ανάμεσα στον έρωτά του για τη γυναίκα που του κατέστρεψε τη ζωή και το μίσος που τον κυριεύει τώρα που έχει την ευκαιρία να εκδικηθεί. Αρωγός του η πανίσχυρη και αδίστακτη Βικτόρια, που έχει τα δικά της σχέδια κι ένα αφάνταστα τραγικό μυστικό που με εντυπωσίασε.

Ως προς τη Δούκισσα της Πλακεντίας, η μορφή της εμφανίζεται λιγότερο σε αυτό το μυθιστόρημα, μιας και όλα τα γεγονότα της ζωής της, οι αντιλήψεις της, ο χαρακτήρας και η νοοτροπία της καταγράφηκαν διεξοδικά και συναρπαστικά στο προηγούμενο βιβλίο. Αυτήν τη φορά, η συγγραφέας αποφασίζει να διαλευκάνει το μυστήριο της ύπαρξης των υπόγειων στοών της Αθήνας και να μπλέξει όπως μόνο εκείνη ξέρει τη φαντασία με την πραγματικότητα. Ξεκαθαρίζει από την αρχή πως οι φήμες για παθιασμένο έρωτα με τους λήσταρχους κυκλοφόρησαν επίτηδες ώστε η Δούκισσα να κάνει ανενόχλητη τη δουλειά της και να φτιάξει με τη βοήθεια των αντρών ένα δίκτυο από λαβυρινθώδεις στοές. Γιατί και πώς προέβη σε μια τέτοια κίνηση, είναι ένα ερώτημα που θα ταλανίσει πολύ τον αναγνώστη ώσπου ν’ απαντηθεί. Χάρη όμως σε αυτό το μυθιστόρημα έμαθα πολλά για τον λόγο ύπαρξης των στοών στις οποίες περπάτησα με την Ελίζα στο προηγούμενο βιβλίο και στράφηκε η προσοχή μου στον μυστηριώδη τριπλό διαβήτη που συναντάμε σε μερικά καπάκια υπονόμων μες στην πόλη.

Οι «Αιώνιοι ψίθυροι» είναι οι ίδιοι οι θρύλοι, τα ανεπιβεβαίωτα δηλαδή γεγονότα που μεταφέρονται από στόμα σε στόμα, ανακατεύοντας αλήθειες και φαντασία. Δροσίζουν με την αύρα τους κάθε σελίδα και ανταμείβουν μ’ ένα χάδι στον ώμο τον αναγνώστη που διαβάζει αυτό το μυθιστόρημα. Μύθος και αλήθεια είναι αρμονικά και όμορφα αναμεμιγμένα σ’ ένα βιβλίο που σέβεται το παρελθόν και τη ζωή της Δούκισσας και του λήσταρχου Νταβέλη και ρίχνει φως σε όσα σημεία χρειάζεται για να μη διαλύσει τη γοητεία του αφανέρωτου και του δυσεξήγητου. Είναι ένα περιπετειώδες, ερωτικό και γεμάτο αγωνία κείμενο και ένα σωστό συμπλήρωμα του πρώτου βιβλίου της διλογίας. Απαντάει σε ερωτήματα που δημιουργήθηκαν, κλείνει στρωτά και ρεαλιστικά τον κύκλο με το τίμημα που χρειάζεται, επεξηγεί και ταυτόχρονα σφραγίζει μυστικά και απορίες και με ταξίδεψε σ’ ένα ρομαντικό χτες κι ένα σκληρό σήμερα.

Πάνος Τουρλής