Το καταφχαριστήθηκα!Το συνιστώ ανεπιφύλακτα! Έξυπνο, ανατρεπτικό, ανθρώπινο, διδακτικό, πολύ διασκεδαστικό! Για παιδιά από 8 ετών και πάνω που θα μάθουν καινούργιες λέξεις, θα γελάσουν, θα ξεχαστούν με την όμορφη εικονογράφηση και γενικά θα ζήσουν σκηνές της καθημερινής σχολικής τους ηλικίας.Μου άρεσε πολύ και ως κείμενο και ως σύλληψη και ως γράψιμο. Ο συγγραφέας δε διστάζει να χρησιμοποιήσει \"δύσκολες\" λέξεις (βουστροφηδόν κλπ.) και να κινήσει έτσι το ενδιαφέρον του παιδιού-αναγνώστη. Επίσης ακόμη γελάω με την πρόταση: \"Η άγνωστη γυναίκα έσφιξε τα χείλη της κάνοντάς τα να μοιάζουν με ξεραμένο κορδόνι αθλητικού παπουτσιού\" (σελ. 35, μα ξεραμένο;;;;τι γέλιο που έκανα, Θεέ μου!) Παίρνει μια ωραία ιδέα που κι εγώ την έχω ζήσει πολλές φορές στα σχολικά μου χρόνια (αλλαγή δασκάλας) και να τη μετατρέψει σε ιστορία με ηθικά διδάγματα, ακόμη και ανατροπές!
Ο αναγνώστης έχει να συγκρίνει τη σύγχρονη διαπαιδαγώγηση με αυτήν των παππούδων μας (όπου το ξύλο έπαιζε κυρίαρχο ρόλο) και να καταλάβει τι μετράει περισσότερο στη διαπαιδαγώγηση και στην ανατροφή, να σκεφτεί δυο και τρεις φορές τι θα ευχηθεί από δω και πέρα στη ζωή του (η κατάρα της φράου Λίτσας παραφυλάει!!) ή απλώς να διασκεδάσει με τις αταξίες στην τάξη του Πάνου.
Συγκινητική η επίσκεψη των παιδιών στο νοσοκομείο για να δουν τη δασκάλα τους, ανθρώπινες και παιδικές οι αντιδράσεις των μικρών πρωταγωνιστών, κάτι που δείχνει καλή γνώση της ψυχολογίας και της νοοτροπίας αυτής της ηλικίας από τον συγγραφέα. Και κάπου κάπου η εικονογράφηση του Παναγιώτη και του Ιορδάνη να μου θυμίζει τον Γιώργο Θαλάσση και τον Σπίθα από τα παιδικά μου αναγνώσματα! Λέω σιγά σιγά να ψάξω και τα άλλα βιβλία της σειράς. Αφήστε με να ζήσω τα ανέμελα χρόνια της παιδικής μου ηλικίας!
Πάνος Τουρλής