Η Μαρίνα Γιώτη γράφει παραμύθια για παιδιά και όχι μόνο. Είναι μάνα και όχι μόνο. Αυτό το βιβλίο λοιπόν είναι καρπός του ταλέντου της αλλά και του ρόλου που κλήθηκε να υπηρετήσει στη ζωή. Ρόλου ολοκληρωμένου και αποδεδομένου με επιτυχία. Τι καλύτερο λοιπόν από το να γράψει με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο άλλο ένα γραπτό κείμενο που αγκαλιάζει το χτες και το σήμερα μιας ολόκληρης ζωής, που συνενώνει τους διαμετρικά αντίθετους άξονες του τέλους και της αρχής του ανθρώπου!
Το κείμενο αφορά τη σχέση μιας κόρης με τον πατέρα της από τη στιγμή της γέννας της ως τη στιγμή της αναμενόμενης απώλειας. Δεν είναι μελοδραματικό και δεν έχει συμβουλές ή οδηγίες ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Είναι λέξεις, μαύρες λέξεις με κάτασπρο νόημα, ξαπλωμένες σε τρυφερές λευκές και ροζ σελίδες, που συναποτελούν μια μεγάλη αγκαλιά. Απλές, ξεκάθαρες προτάσεις, ρεαλιστικές σκέψεις, χωρίς συναισθηματισμούς και φιοριτούρες. Δε χρειάζεται να αναλύσω περαιτέρω το περιεχόμενο του βιβλίου, από μόνο του είναι αρκετά δυνατό, αύταρκες και πολυεπίπεδο, γραμμένο για την κάθε γυναίκα αλλά και για τον κάθε πατέρα που θα το εκλάβουν ανάλογα με τα δικά τους βιώματα και τις συναισθηματικές ανάγκες της δεδομένης στιγμής που το διαβάζουν.
Θα σταθώ ιδιαίτερα στην εικονογράφηση, η οποία με ξάφνιασε ευχάριστα. Αρχικά ήταν η σχέση της κόρης με τον μπαμπά, συντροφευμένη από τα λυρικά και τρυφερά δίστιχα της Μαρίνας Γιώτη, από ένα σημείο όμως και μετά, που η φύση δείχνει τον δρόμο στο κορίτσι και το καλεί να γίνει κι αυτό σύζυγος και μάνα, ο συμβολισμός και η σημειογραφία που διάλεξε η συγγραφέας για να δείξει τη διηνεκή παρουσία του πατέρα στο πλάι της κόρης, στα καλά και στα κακά της ζωής της, μού έφερε δάκρυα στα μάτια και δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω. Μ’ έναν μαγικό και πανέξυπνο τρόπο όλο αυτό το βούρκωμα μετατράπηκε σε κλαυσίγελω και μου έδωσε απίστευτο θάρρος και κουράγιο όταν ο κύκλος της ζωής ολοκληρώνεται με τον πιο υπέροχο τρόπο.
Το «Μια αγκαλιά» κυκλοφόρησε φέτος ταυτόχρονα με το «Μια στιγμή», ακόλουθα και τα δύο του «Μια καρδιά» που κυκλοφόρησε το 2017 κι έχουν περίπου το ίδιο περιεχόμενο, είναι εντυπωσιακό όμως το γεγονός πως η Μαρίνα Γιώτη δεν επαναλαμβάνεται ούτε εικονογραφικά ούτε κειμενικά σε κανένα από αυτά. Ξέρει και αποδίδει με τον τρόπο της και τον πλούσιο συναισθηματικό και ψυχικό της κόσμο διαφορετικά σημαντικά στάδια του αγοριού και του κοριτσιού: το αγόρι θα γίνει οικογενειάρχης και θα έχει πάντα πλάι του τη μάνα ενώ το κορίτσι θα γίνει σύζυγος και μάνα, κάτι που δίνει στον πατέρα την ευκαιρία να της παρασταθεί σε άλλα σημαντικά γεγονότα της ζωής της. Δυο φορές έκλαψα και τις δυο φορές για διαφορετικές στιγμές.
«Μια αγκαλιά» για μια πολύτιμη ζωή! Ένα τρυφερό κείμενο, αφιερωμένο στις κόρες που τις μεγάλωσαν πατεράδες και στις γυναίκες που εκείνοι μεγάλωσαν. Μια όμορφη ιστορία, αυστηρά οργανωμένη ως προς τη δομή και τρυφερά δοσμένη ως προς τους αναγνώστες. Συγκινητική, τρυφερή, πηγαία, ρεαλιστική!
Πάνος Τουρλής