Ποια η διαφορά ανάμεσα στη μνήμη και την επινόηση; Αυτό το ερώτημα στοιχειώνει τον Αλεξάντερ Κλιβ, έναν ηθοποιό του θεάτρου στο γέρμα της σταδιοδρομίας και της ζωής του, καθώς ανασκαλεύει τις αναμνήσεις του πρώτου –και ίσως μοναδικού του– έρωτα (εκείνος, δεκαπέντε, εκείνη είκοσι χρόνια μεγαλύτερη και μάλιστα μητέρα του καλύτερού του φίλου) και σκέφτεται την κόρη του που ο χαμός της οφείλεται σε μια τρέλα όχι μόνο του νου αλλά και της καρδιάς. Όταν η καριέρα του αναβιώνει αναπάντεχα χάρη σ’ έναν κινηματογραφικό ρόλο που ανεξήγητα του προτείνουν, η νεαρή, διάσημη κι ευάλωτη συμπρωταγωνίστριά του, άθελά της, του δίνει την ευκαιρία να δει με επώδυνη διαύγεια το «χάσμα που ανοίγεται πάντα ανάμεσα στην πράξη και την ενθύμησή της». Το Αρχαίο φως, γραμμένο με τον εξαίσιο λυρισμό και το υποχθόνιο χιούμορ που τόσο χαρακτηρίζουν την πρόζα του Μπάνβιλ, πραγματεύεται τα θέματα της αγάπης και της απώλειας, καθώς και το πώς η επινόηση διαμορφώνει τη μνήμη μας – άρα και το παρόν μας. Οι κριτικοί το χαρακτήρισαν ισάξιο της Θάλασσας, του γνωστότερου έργου του σπουδαίου Ιρλανδού συγγραφέα.

«Από την Ιρλανδία της δεκαετίας του 1950 στο σήμερα, με μια ενδιάμεση στάση σ’ ένα χιονισμένο ψαροχώρι του ιταλικού νότου… Ο Τζων Μπάνβιλ συμπλέκει τρεις διαφορετικές περιόδους της ζωής ενός ηλικιωμένου ηθοποιού για να δημιουργήσει μια εξαίσιας αφηγηματικής ομορφιάς σπουδή πάνω στον έρωτα, την απώλεια και το θάνατο. Η κριτική επιτροπή της Στοκχόλμης πρέπει να σηκώσει πάση θυσία το τηλέφωνο!»