Ύστερα, ήρθαν οι μέλισσες

του Γιάννη Ξανθούλη

Απολαυστικό και ανατριχιαστικό. Συνάντησα έναν Ξανθούλη ρεαλιστικό και πραγματιστή, καμιά σχέση με τ άλλα που έχω διαβάσει. Εδώ κεντά. Έχουμε μια ιστορία φόνων και μίσους ανθρώπων που κάποτε αποτελούσαν τον θρυλικό θίασο της Μαρίκας Σουέζ. Ο θίασος διαλύθηκε κάπου στο 1949 και οι θιασώτες αποσύρθηκαν ο καθένας στη λήθη του και στις μνήμες του, άλλοι τυχερότεροι γνώρισαν τον έρωτα, άλλοι κατάντησαν να φυλάνε τα ερημωμένα λουτρά ή να συχνάζουν σε κακόφημα ξενοδοχεία και σινεμά. Κι όταν έρχεται η ώρα της εκδίκησης κανείς δεν ξεφεύγει από το χέρι του τιμωρού.
Παράλληλα με το σήμερα, όπου με άξονα τη σημερινή ζωή του Στάθη, του παιδιού που προστάτεψε η Μαρίκα Σουέζ όταν κάηκαν οι γονείς του μέχρι να το παραδώσει στους θείους του, παρακολουθούμε τις περιοδείες του θιάσου σε όλα τα ιαματικά λουτρά της Ελλάδας, τις αγωνίες για την παράσταση, τις επιτυχίες τους, τα σαρδάμ, τον τρόπο ζωής και επικοινωνίας μεταξύ τους. Καταπληκτική γραφή, με τα γνωστά υποννούμενα του Ξανθούλη και τον μοναδικό συνταιριασμό επιθέτων και ουσιαστικών για το σχηματισμό παρομοιώσεων και ένα κείμενο που τρέχει στις σελίδες κι αγωνιάς να το τελειώσεις. Δε σε νοιάζει ο δολοφόνος, οικειοποιείσαι τα πρόσωπα, αναρωτιέσαι τι θα κάνουν παρακάτω, στενοχωριέσαι για την κατάντια τους και για το εφήμερο της θεατρικής τέχνης κι επιτέλους έρχεται η λύτρωση. Όλα στέρεα δομημένα και με αρχή, μέση και τέλος. Μια πολύ ωραία εμπειρία για τον αναγνώστη και μια καλή αρχή για να γνωρίσει κανείς τον Ξανθούλη (προσοχή μόνο στα επόμενα βήματα).
Το βιβλίο έγινε και σειρά από την ΕΤ1 τη σαιζόν 2000-2001, με πολύ ωραίες επιλογές ηθοποιών (κορυφαία η Μαρινέλλα στο ρόλο της Σουέζ) κι ένα εξαιρετικό soundtrack που θυμάμαι ακόμη και σήμερα.
"Μου 'πε κι η γιαγιά Μαρίκα φόρα καμιά χάντρα
είναι τελικά βαρύ να πιστέψεις άντρα"....

Πάνος Τουρλής