Ένα αγόρι βρίσκει ένα πτώμα στους κολπίσκους του Ντέβον αλλά δεν υπάρχει τίποτα πάνω του που να το ταυτοποιεί. Ταυτόχρονα μια τετραμελής οικογένεια εξαφανίζεται χωρίς ίχνη παρατώντας το φαγητό της και ό,τι ασχολούνταν εκείνο το βράδυ. Μια γυναίκα από το παρελθόν θα ζητήσει τη βοήθεια του ερευνητή εξαφανισμένων προσώπων Ντέιβιντ Ρέικερ για να τους βρει κι έτσι ξεκινάει μια από τις πιο περίπλοκες και πυκνογραμμένες ανατρεπτικές περιπέτειες της σειράς «Υποθέσεις εξαφανισμένων προσώπων».
Το νέο μυθιστόρημα του Tim Weaver συνδέεται άμεσα με τα προηγούμενα, με τον Κολμ Χίλι και τον Ντέιβιντ Ρέικερ να βιώνουν τις συνέπειες από την περιπέτειά τους με τον Αφανιστή. Ο Κολμ Χίλι απολύθηκε πλέον από την αστυνομία και κατέφυγε πριν τέσσερις μήνες στο Ντέβον, σ’ ένα σπίτι που ανήκει στον Ντέιβιντ Ρέικερ, αφήνοντας πίσω την παλιά του ζωή. Προσπαθεί να καταλάβει τι θα κάνει από δω και πέρα χωρίς την κόρη του, παραμένει κλεισμένος στον εαυτό του και μιλάει μόνο όταν πρέπει, στοιχεία που τον ενσωματώνουν στην ηρεμία και στη σιγουριά του τόπου. Ταυτόχρονα, σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, ο Ντέιβιντ Ρέικερ ξαναζεί τη σύντομη μεταθανάτια εμπειρία του όταν ο δολοφόνος του προηγούμενου βιβλίου τον μαχαίρωσε λίγο καιρό πριν τελικά συλληφθεί. Ο ερευνητής έχει καταφέρει να επιβιώσει οπότε το χρέος του απέναντι στους εξαφανισμένους, η ευθύνη που αυτόβουλα έχει αναλάβει να τους ξαναφέρνει στο φως, η θλίψη των οικείων για τους ανθρώπους που είχαν χάσει και χαθεί, η ανάγκη τους να επιμείνουν και να κρατηθούν, όλα αυτά κάνουν πλέον πιο έντονη και επιτακτική την παρουσία τους: «Οι εξαφανισμένοι υπήρχαν ακόμα στη ζωή μου» (σελ. 39).
Η συγκατοίκηση με τον Χίλι στο πατρικό του δεν είναι εύκολη παρά τα κοινά βιώματά τους: κι οι δύο υπέστησαν απώλειες και έχασαν αγαπημένους ανθρώπους, ο Ρέικερ χρωστάει τη ζωή του στον Χίλι, γενικά όμως έχουμε μια φιλία ή δεσμό εντελώς απροσδιόριστο, αφού ο Ρέικερ δεν έχει καταλάβει τα αίτια της φιλικότητας του Χίλι απέναντί του. Το πτώμα θα ταράξει την ηρεμία τους, αφού καλείται ο Χίλι στον τόπο του εγκλήματος για να δει τη σορό και να καλέσει το Εγκληματολογικό και τον Τομέα Διερεύνησης Εγκλημάτων, κάτι που φέρνει τον αρχιεπιθεωρητή Κόλιν Ρόκασλ και τον αστυφύλακα Στούαρτ Μακίνες στο προσκήνιο. Στην πορεία των ερευνών ο Χίλι γεμίζει πίκρα όταν συνειδητοποιεί πως οι δεσμοί του με την αστυνομία έχουν κοπεί οριστικά, αφού κανείς δεν έχει κρατήσει επαφή μαζί του για τους λόγους που είδαμε στο προηγούμενο βιβλίο κι έτσι ο Ρέικερ έρχεται αντιμέτωπος με το διπλό του πρόσωπο: υποστηρικτικός και βοηθητικός αλλά και θυμωμένος και απρόθυμος, με συναισθήματα ικανά να γκρεμίσουν ό,τι έχει χτίσει σε αποτελεσματικότητα.
Ταυτόχρονα, ο Ρέικερ αποφεύγει την πρώην του, Λιζ, με την οποία χώρισαν στο προηγούμενο βιβλίο και πέρασε τους δύο πρώτους μήνες στο Ντόβερ προσπαθώντας να ζήσει ξανά ενώ τους δύο τελευταίους ψάχνοντας πού θα πήγαινε στη συνέχεια, ώσπου φτάνει στην πόρτα του η Έμιλι Κέιν, ο εφηβικός του έρωτας, και του αναφέρει πως η αδελφή της, Κάρι, ο άντρας της, Πολ και οι κόρες τους Μπελ και Λιβ εξαφανίστηκαν χωρίς ίχνη, αφήνοντας το φαΐ να μαγειρεύεται, το τραπέζι στρωμένο, τα κινητά τους στο σπίτι. Ο Ρέικερ ξέρει πως δεν πρέπει να δεχτεί την υπόθεση, δεν είναι έτοιμος ψυχολογικά και σωματικά, η συζήτηση όμως τον κάνει να νιώθει επιτέλους φυσιολογικός. Παράλληλα επιστρέφουμε στο παρελθόν για να γνωρίσουμε την Κάρι και την οικογένειά της από πρώτο χέρι και τα ερωτήματα πληθαίνουν: πώς και γιατί έφυγαν αφήνοντας τα πάντα στη μέση; Γιατί τα παιδιά είχαν 18 χρόνια διαφορά; Πώς τα απέκτησαν οι γονείς τους; Ποιες ήταν οι σχέσεις του Πολ Λινγκ με καταγωγή από το Χονγκ Κονγκ με την Αγγλία, πώς γνώρισε και πώς παντρεύτηκε τη γυναίκα του; Έχει σχέση η εξαφάνισή τους με το πτώμα στο Ντόβερ; Τι απεικονίζει μια εξαφανισμένη φωτογραφία και γιατί πρέπει να καταστραφεί για πάντα; Ποιοι είδαν την οικογένεια, σε ποια σημεία και πόσο αξιόπιστοι είναι; Ήταν μαζί ή χωριστά τα μέλη της; Πώς συνδέονται όλα αυτά με το Λας Βέγκας και μια μυστηριώδη παρέα πλούσιων και επιτυχημένων αντρών;
Οι παραπάνω πληροφορίες είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου αφού η νέα υπόθεση του Ντέιβιντ Ρέικερ είναι πολυδιάστατη και αρκετή περίπλοκη. Η πορεία ερευνών του Ρέικερ πάει αργά και ακολουθούμε βήμα προς βήμα τα ίχνη της οικογένειας πριν χαθεί, ψάχνουμε την ταυτότητα του πτώματος, ακολουθούμε τις μαρτυρίες για τα εξαφανισμένα μέλη της οικογένειας μόνο και μόνο για να πέσουμε σε αδιέξοδο, σε συμπτώσεις ή σε διαστρεβλώσεις ενώ ταυτόχρονα ταξιδεύουμε στο μακρινό Λας Βέγκας λίγο καιρό πριν τα γεγονότα και το κάθε κομμάτι του παζλ μπαίνει αργά και βασανιστικά στη θέση του. Πρόκειται για μια έξυπνη πλοκή και μια καλοσχεδιασμένη ιστορία τόσο πυκνογραμμένη που κάποιοι θα τη θεωρήσουν χορταστική και κάποιοι κουραστική. Και στις δύο περιπτώσεις σίγουρα θα μπορούσαν να λείπουν αρκετές από τις εκτεταμένες περιγραφές τόπων και ψυχοσυναισθημάτων, μιας και η κεντρική ιδέα είναι αρκετά ενδιαφέρουσα από μόνη της, πόσο μάλλον όταν αποκαλύπτεται με κλιμακούμενη αγωνία, απανωτές ανατροπές και διαρκείς εκπλήξεις. Ακόμη κι όταν η εικόνα ολοκληρώνεται μένει εκτός ένα σημαντικό κομμάτι που επίσης αποκαλύπτεται σταδιακά, με το μυστήριο να πυκνώνει από σελίδα σε σελίδα. Δεν κουράστηκα και δεν απογοητεύτηκα γιατί η ιστορία είναι άρτια, καλοσχεδιασμένη και πρέπει να δοθεί με τον κατάλληλο τρόπο στον αναγνώστη, παρ’ όλ’ αυτά ένιωσα «μπουκωμένος» από τον όγκο των γεγονότων, των περιστατικών και των παράλληλων ώσπου να ενωθούν ιστοριών. Ένα μεγάλο πλεονέκτημα του βιβλίου είναι πως αυτό που κρύβεται πίσω από τη φωτογραφία είναι ένα ιστορικό γεγονός για το οποίο έχω διαβάσει και σε άλλα αστυνομικά μυθιστορήματα, οι κρίκοι που χρησιμοποιεί όμως ο συγγραφέας είναι πρωτότυποι και διαφορετικοί. Εν κατακλείδι, το «Χωρίς γυρισμό» είναι μια συναρπαστική, μεστή περιπέτεια γεμάτη αλυσιδωτές αντιδράσεις, ερωτήματα που αργούν να απαντηθούν, συναρπαστικά βήματα επίλυσης κι ένα διαρκές παιχνίδι μυαλού για τον αναγνώστη. Είναι σίγουρα μια διαφορετική πρόταση από τον Tim Weaver που με κέρδισε και με άφησε ικανοποιημένο παρά τη μεγάλη της έκταση.
Πάνος Τουρλής