Σ΄ένα στρατόπεδο του Έβρου, ένας υπολοχαγός αναγκάζει ένα φαντάρο να του μάθει να χορεύει ταγκό προκειμένου να ζητήσει τη σύζυγο του Αντισυνταγματάρχη, με την οποία είναι ερωτευμένος, σε χορό. Το βιβλίο γράφτηκε το 2003 και ξανακυκλοφόρησε με αφορμή την ταινία. Είναι από τα καλά κείμενα του συγγραφέα. Όχι πολύ σουρεαλιστικό, όχι πολύ \"ό,τι νάναι\", μια ωραία αληθοφανέστατη ιστορία και για μένα μια από τις καλύτερες υφέρπουσες και λανθάνουσες ερωτικές ιστορίες ομοφυλοφιλίας.Ο Ξανθούλης στήνει άλλο ένα πάνθεον χαρακτήρων, ο καθένας με τα κακά του και με τα καλά του. Η ζωή στο στρατόπεδο στον Έβρο αναπαρίσταται πολύ καλά (μέχρι κι εγώ θυμήθηκα περιστατικά από μια περίοδο που τη διέγραψα οριστικά από τη μνήμη μου), όπου οι φαντάροι ετοιμάζουν το στρατόπεδο για το χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν. Μια δεξίωση που την περιμένουν όλοι με ανυπομονησία, κάποιοι για να ξεμπερδεύουν και του χρόνου να είναι στα σπίτια τους, κάποιοι για να δείξουν πόσο σωστοί είναι στη διοίκηση, κάποιοι για να χορέψουν με έναν κρυφό τους έρωτα. Πολύ καλός ο τρόπος του Ξανθούλη να σου πετάει κατάμουτρα το μέλλον των ηρώων του, δηλαδή ας βγάλουμε φωτογραφία με αυτόν τον ήρωα, ένα μεταγενέστερο θύμα σε τροχαίο, συνέπεια σαββατιάτικης εξόδου. Θα σταθώ ιδιαίτερα στα μαθήματα τανγκό των δυο αντρών και για τον καταπληκτικό ερωτισμό που ξεπηδάει μέσα από τις σκηνές εκμάθησης αυτού του παθιασμένου, άκρως ερωτικού χορού. Ένα από τα αγαπημένα μου κείμενα του Ξανθούλη, λιτό, περιεκτικό και σύντομο, είναι μαι καλή γνωριμία με τον συγγραφέα για όσους δεν τον έχουν διαβάσει ακόμη!
Πάνος Τουρλής