Μια μέρα, ο Βασιλιάς ζήτησε να του φτιάξουν το τελειότερο παιχνίδι στρατηγικής. Όποιος τα κατάφερνε, θα τον γέμιζε πλούτη, όποιος αποτύγχανε θα γινόταν σκλάβος. Μετά από χρόνια πειραματισμών, σχεδιασμών, στρατηγικής κλπ. ένας ταπεινός υπηρέτης εμφανίζει μπροστά στον Βασιλιά το σκάκι. Και η ιστορία μόλις ξεκινάει!Ένα πραγματικό διαμαντάκι που μου έκοψε την ανάσα με την κλειστοφοβική του ατμόσφαιρα και την πανέξυπνη εφαρμογή των οδηγιών του σκακιού στην πραγματική ζωή. Σε ένα διαρκές παιχνίδι λεκτικού πινγκ-πονγκ ο υπηρέτης και ο Βασιλιάς αγωνίζονται ο μεν να υποστηρίξει το παιχνίδι του ξεπερνώντας τον εγωισμό και την υπεροψία του άρχοντά του, ο δε να μην αφήσει έναν ταπεινό υπηρέτη που εξηγεί τους κανόνες να θεωρεί τον εαυτό του ανίκητο. Δεν πρόκειται για εγχειρίδιο σκακιού, γιατί ο διάλογος ανάμεσα στα δύο πρόσωπα είναι καλοδουλεμένος και γραμμένος απαράμιλλα από τον κύριο Κατσούλα, του οποίου πλέον δηλώνω φανατικός αναγνώστης.
Κάθε σελίδα και μια έκπληξη, μια νέα κόντρα, ένα κείμενο γεμάτο αλεπάλληλα χτυπήματα, ένας αγώνας που κινδυνεύει να λήξει με ισοπαλία. Όμως όχι, τον τελευταίο λόγο τον έχει η μαθηματική πραγματικότητα. Η κορύφωση της συνάντησης και το απροσδόκητο, ανατρεπτικό τέλος μου θύμισαν την ιστορία του βραχμάνου Σίσσα που θεωρείται ο επικρατέστερος ως εφευρέτης του σκακιού. Δε θέλω να επεκταθώ περισσότερο σε αυτό, όσοι γνωρίζουν την ιστορία του Σίσσα θα καταλάβουν τι εννοώ, όσοι δεν τη γνωρίζουν ας διαβάσουν αυτό το βιβλίο. Και μια παράκληση προς τις εκδόσεις Αγγελάκη: δε χρειάζεται τόόόσο μεγάλη περίληψη στα οπισθόφυλλα των βιβλίων. Δυο-τρεις σειρές είναι υπερ-αρκετές για να τραβήξουν τον αναγνώστη.
Πάνος Τουρλής