Ο Άλεξ Κρος καλείται να επιλύσει μια υπόθεση σφαγής: μια οικογένεια βρίσκεται φριχτά κατακρεουργημένη στο σπίτι της στην Ουάσιγκτον, μόνο που η μητέρα είναι παλιά ερωμένη του ντετέκτιβ. Έτσι, παρακινημένος από ένα έντονο πείσμα και με αφορμή μια σειρά παρόμοιων δολοφονιών, ο Άλεξ Κρος θα μπει βαθιά στα άδυτα του αφρικανικού υποκόσμου της πόλης του και οι έρευνες θα τον οδηγήσουν ως τη Νιγηρία, στα ίχνη ενός αδίστακτου Τίγρη.
Ο James Patterson αφήνει αρκετά πίσω του τη στερεότυπη γραφή των βιβλίων της σειράς και στο 14ο βιβλίο στέλνει τον ήρωά του σε μια μακρινή χώρα, χρησιμοποιώντας αυτό το ταξίδι ως μέσον για να περιγράψει σκηνές φρίκης, βασανιστηρίων, αναίτιων και άδοξων θανάτων, τους λιμούς, τους βιασμούς και την πείνα που υφίσταται ο λαός της Νιγηρίας, απότοκο των συμφερόντων των πολυεθνικών και των κρατών που διαπληκτίζονται για τον έλεγχο των πετρελαίων στο Δέλτα του Νίγηρα και των αδαμαντωρυχείων. Αρχηγός της σπείρας που αρέσκεται να διαμελίζει ανθρώπους είναι ο επονομαζόμενος Τίγρης, αδίστακτος, αιμοδιψής και δυνατός.
Ομολογώ πως στην αρχή με είχε εκνευρίσει το πείσμα του ντετέκτιβ να ταξιδέψει τόσο μακριά και εκτός ορίων δικαιοδοσίας για να βρει τον φονιά μιας παλιάς αγαπημένης του. Το θεώρησα παρατραβηγμένο, ειδικά από τη στιγμή που δεν είναι καλοδεχούμενος στη χώρα, πέφτει θύμα απαγωγής, βασανιστηρίων και πολλά άλλα! Ταξιδεύει σε διάφορες πόλεις και περιοχές της χώρας, γίνεται αυτόπτης μάρτυρας των ανωτέρω αναφερόμενων περιστατικών, κυνηγάει έναν άνθρωπο ασύλληπτο κατά βάση, γνωρίζει μια δημοσιογράφο με την οποία ζει ένα γλυκό και πλατωνικό ειδύλλιο κλπ. Ευτυχώς όμως προς το τέλος του βιβλίου άρχισε να διαφαίνεται πως πίσω απ’ όλ’ αυτά κρύβονται τα συμφέροντα κάποιων ανωτέρων και ένας προδότης! Έτσι η περιπέτεια του Άλεξ Κρος τοποθετήθηκε σε νέες βάσεις και με γέμισε ένταση ως το απροσδόκητο τέλος και το τελικό ξεκαθάρισμα.
Σε προσωπικό επίπεδο, ο Άλεξ Κρος ζει ευτυχισμένος εδώ κι έναν χρόνο με τη συνάδελφό του Μπριάνα Στόουν όμως ο πειρασμός ακούει στο όνομα Αντάνε Τάνζι και βάζει σε δοκιμασία τον Κρος. Παρ’ όλ’ αυτά ζούνε γλυκές και τρυφερές στιγμές, όσο τους επιτρέπει η απειλή εμφύλιας σύρραξης στη Νιγηρία, το ανθρωποκυνηγητό του Τίγρη και όλες οι άλλες δυστυχίες που βιώνουν. Ο ντετέκτιβ βλέπει ως ψυχίατρος πλέον μόνο δύο ή τρεις ασθενείς την εβδομάδα κι έτσι στο 20ό κεφάλαιο έχουμε την περίπτωση του εντεκάχρονου ψυχοπαθούς Μπρόνσον «Ποπ Ποπ» Τζέιμς, που ειλικρινά δεν κατάλαβα γιατί αναφέρθηκε, μιας και δεν επηρέασε την πορεία της ιστορίας. Η Τζάνι είναι στην τελευταία τάξη του Σοτζέρνερ Τρουθ, έτοιμη για το γυμνάσιο, ο Άλι μόλις ξεκίνησε το σχολείο και ο δεκατετράχρονος Ντέιμον φοιτά στην Ακαδημία Κούσιγκ της Μασαχουσέτης. Η Νάνα φυσικά και είναι παρούσα και ο τρόπος με τον οποίο εμπόδισε (αρχικά τουλάχιστον) τον εγγονό της Κρος να ταξιδέψει στην Αφρική ήταν άκρως διδακτικός! Για άλλη μια φορά φυσικά πέφτουν θύματα απαγωγής, απλώς ο τρόπος που το παρουσίασε εδώ ο συγγραφέας και η παρατεταμένη αγωνία για το αν παρέμειναν ζωντανοί ή όχι ήταν κάπως εντονότερα δοσμένος από άλλα μυθιστορήματα της σειράς. Τέλος, ο Κάιλ Κρεγκ εμφανίζεται σποραδικά σ’ ένα δυο κεφάλαια απλώς ως υπενθύμιση πως δεν τέλειωσαν ακόμη οι δυο τους.
«Το κυνήγι του Τίγρη» είναι ένα υπερατλαντικό ταξίδι του Άλεξ Κρος σε μια εντελώς διαφορετική, χαώδη οργανωτικά και διοικητικά χώρα, θύμα των συμφερόντων μεγάλων εταιρειών και άλλων φατριών. Στις σελίδες του βιβλίου καταγράφονται οι σκληρές και απάνθρωπες συνθήκες επιβίωσης στη Νιγηρία και το σασπένς το χαρίζει το γεγονός μιας διπλής προδοσίας, που αποκαλύπτει την ταυτότητα του ενόχου κυριολεκτικά στην τελευταία σελίδα!
Πάνος Τουρλής