Οι πρωταγωνιστές των 16 ιστοριών του Νίκου Ξένιου που δημοσιεύτηκαν στη συλλογή διηγημάτων
«Το άχτι» (εκδ. Φαρφουλάς) είναι όλοι ήρωες τραγικοί και πληγωμένοι, οι οποίοι προσπαθούν, άλλοι μέσα από το ρομαντισμό, άλλοι μέσα από τη σκληρότητα και την αδιαφορία, να γιατρέψουν τις παλιές και νέες πληγές τους.
Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται είτε για ανθρώπους που θέλουν να βγάλουν το άχτι τους είτε για ανθρώπους πάνω στους οποίους η ελληνική κοινωνία βγάζει το δικό της άχτι. Ιστορίες καθημερινές, που συμβαίνουν γύρω μας, ίσως και στους δικούς μας γνωστούς και στις δικές μας γνώριμες φάτσες, παίρνουν σάρκα και οστά μέσα από τις αφηγήσεις του Νίκου Ξένιου.
Νιώθουμε να μας πνίγει το άδικο για τον Αμλετ που δίνει εξετάσεις στη φυλακή, για το γιο του Σωτήρη που δεν έχει όνομα και μιλάει με ποίηση για τη ζωή του, για τον Μέμο Μεϊμαρίδη που δεν παραπονιέται ποτέ και για τη νέα πολιτική του γειτονικού σούπερ μάρκετ που αποφάσισε να ρίχνει τις σκόνες πλυντηρίου πάνω στα πεταμένα κρέατα, έτσι ώστε να μην μπορεί να επωφεληθεί κανείς από αυτά. Ολα τα παραπάνω συνοδεύονται από τη σωστή δόση χιούμορ. Και αν κάποιες στιγμές ο ειρμός χάνεται, αυτό δεν είναι αρκετό για να αφήσει ο αναγνώστης τις ιστορίες στη μέση. Απλώς αναρωτιέται αν αυτό γίνεται συνειδητά ή όχι.
Λένα Βλασταρά
αναδημοσίευση από: metropolis news