Η Μάγδα Πίκη είανι εξαιρετική συγγραφέας, δε θα πάψω να το λέω. Τώρα διάβασα και ένα νεανικό της βιβλίο, που δε μου άρεσε τόσο όσο Οι τελευταίες νότες του βαλς αλλά δεν παύει να είναι άλλη μια προσωπική κατάθεση ψυχής. Ο μικρόκοσμος του νησιού και ο μικρόκοσμος της \"μαρίδας\", της \"συμμορίας ανηλίκων\" του νησιού, που ζουν τη δική τους ζωή και κάνουν όνειρα και σχέδια για το μέλλον. Η Σύνθια μεγαλώνει ουσιαστικά χωρίς γονείς, η μάνα αναλώνεται στα βιβλία της και στα άρθρα της στην Αθήνα, ο πατέρας της στη ζωγραφική στο Παρίσι (κι οι δυο έχουν βρει νέους συντρόφους). Ο ψυχισμός και τα συναισθήματα της Σύνθιας αποτυπώνονται στο χαρτί ολοκάθαρα και φυσιολογικότατα, ένα παιδί μεγαλώνει με τη γιαγιά του και οι επιλογές των γονιών του του δείχνουν ολοκάθαρα ότι δεν τη θέλουν στη ζωή τους, τουλάχιστον έτσι πιστεύει. Η γιαγιά, δράκος ακοίμητος και φρουρός, αγαπημένο πρόσωπο του νησιού, αγωνίζεται να προστατέψει την εγγονή της από κάθε κακό και τραύμα. Η Σύνθια γνωρίζει τον Εμίλ, Τυνήσιο μετανάστη και σιγά σιγά τον συστήνει στην παρέα και όλοι τον καλωσορίζουν αγνοώντας το γεγονός ότι είναι ξένος. Η Σύνθια και ο Έμιλ μεγαλώνουν και ο Έμιλ ερωτεύεται την κοπέλα. Η ζωή έχει δυστυχώς και την άσχημη πλευρά της κι έτσι η Σύνθια βυθίζεται μετά από ένα άσχημο συμβάν στη λήθη και τη σιωπή, μόνο ο Εμίλ και η αγάπη του θα την ξαναφέρουν στη ζωή. Όμορφες στιγμές στο νησί, αγκαλιά με τα στοιχεία της φύσης και την ευμένεια ή τη δυσμένεια του καιρού. Λίγο παρατραβηγμένο το τέλος με το ναυάγιο που αλλάζει ριζικά τις απόψεις των πρωταγωνιστών του βιβλίου για τη μέχρι τότε ζωή τους, κάπου αστείο (οι απορίες των παιδιών για τη ζωή και τις γυναίκες, το γεγονός ότι το γράμμα της Σύρου προς άλλο Κυκλαδονήσι πρέπει πρώτα να πάει στην Αθήνα κλπ.). Ρομαντικό, ποιητικό και τρυφερό, γνωρίστε κι αγαπήστε τη Σύνθια και τη ζωή της.
Πάνος Τουρλής