Άλλο ένα διαμαντάκι στο κολιέ των εκδόσεων Τσουκάτου. Δεν μπορώ να το πω αποκλειστικά νουβέλες ή διηγήματα. Πιο πολύ σε αποσπάσματα ημερολογίου μου κάνει, μιας και η συγγραφέας μας ξετυλίγει αποσπάσματα από τη ζωή της (κατά πάσαν πιθανότητα), μας δείχνει ανθρώπους που τη σημάδεψαν, τα αισθήματα που την ταλάνισαν ώσπου να μεγαλώσει (κι εξακολουθούν να την ταλανίζουν), τον πρώτο της έρωτα, τα παιδικά της χρόνια στην Τήνο. Εξαιρετική γραφή, γυναικεία μυστικά, αλήθειες διαχρονικές και πικρές, μεταφορές και παρομοιώσεις, ένας λογοτεχνικός κόσμος που πρέπει να τον ζήσετε!Από αποσπάσματα τι να πρωτοδιαλέξω (είναι που είναι μικρό το βιβλίο, φοβάμαι μην το μεταγράψω ολόκληρο εδώ):
\"Οι παιδικές φιλίες σαν τα πουλιά. Όμορφα αποδημητικά που δεν ξαναγύρισαν ποτέ κι άλλοτε πάλι περιστέρια που μεγάλωσαν στην αυλή μας\" (σελ. 15).
\"Οι πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη έμπαιναν πάντα κρατώντας αγκαζέ τις αντιπαθητικές ξαδέλφες τους: τις τελευταίες μέρες των διακοπών μας. Τι στενοχώρια ήταν εκείνη....Ένα ετοιμοθάνατο καλοκαίρι μοιάζει με μοχθηρό σκατόγερο, αυτό ξέρω να πω εγώ!\" (σελ. 21).
\"Ο ήλιος πάντα ξέρει...Γι\' αυτό και σκύβει πιότερο πάνω από τον αδέσποτο σπόρο\" (σελ. 33). \"Χωρίς να διαθέτω την τεχνική, νομίζω πως εκείνο το βράδυ χόρεψα πολύ όμορφα. Ίσως γιατί είχα ένα σώμα καινούργιο κι ένα μεράκι παλιό, τα εργαλεία δηλαδή\" (σελ. 48).
\"Τέλος πάντων, το κοινό κριτήριο λέει πως με τον Αντώνη πέρασα μια καλή ζωή. Εγώ λέω πως ο Αντώνης υπήρξε ένας αποτυχημένος μάγειρας, αφού ποτέ μα ποτέ δεν έριξε μια σταγόνα λάδι στη φωτιά μου\" (σελ. 49).
\"Ο κάυσωνας απ\' έξω σα ζητιάνος να εκλιπαρεί να μπει χτυπώντας με το μαύρο του νύχι\" (σελ. 53).
\"Αυτή η παράνομη σχέση που οι ρίζες της είναι χωμενες βαθιά στο παρελθόν έχει ένα μέλλον κοντό σα σπιρτόξυλο\" (σελ. 57).
\"Δεν πλησιάζω την τηλεόραση παρά μόνο για να ακουμπήσω πάνω κανά βάζο. Τώρα μη μου πείτε πως αυτή η σαβούρα ωφελεί και σε τίποτ\' άλλο! Να ενημερώνεσαι, λέει. Γιατί; Ο περισσότερος κόσμος αγοράζει εφημερίδα και βλέπει τις ειδήσεις των οκτώμισι. Ε, όλο και κάτι θα πιάσει τ\' αφτί μου αν συμβεί τίποτα σοβαρό\" (σελ. 67).
Πάνος Τουρλής