Πριν έρθεις εσύ

της Jojo Moyes

Ένα εκπληκτικό γυναικείο μυθιστόρημα που κάλλιστα μπορώ να το συγκρίνω με το Υ.Γ. Σ' αγαπώ. Τρυφερό, ρομαντικό (όσο πρέπει, σταγόνα παραπάνω), ερωτικό, όμως το τέλος με αποθάρρυνε. Το συνιστώ για όσες απαιτητικές αναγνώστριες θέλουν να διαβάσουν κάτι διαφορετικό από ρομαντική λογοτεχνία.

Η Λου Κλαρκ ζει με την οικογένειά της στο Στόρτφολντ, ένα χωριό της Αγγλίας. Κι όταν λέω με την οικογένειά της, κυριολεκτώ: στο ίδιο σπίτι ζουν οι γονείς της, ο παππούς της και η αδερφή της με τον εκτός γάμου γιο της. Και η Λου έχει σχέση αρκετά χρόνια με έναν αθλητικό τύπο που δε βλέπει τίποτε άλλο πέρα από τη διατροφή του και τη σωματική του άσκηση. Η Λου είναι άχρωμη, άγευστη, ένα συνηθισμένο κορίτσι, με πολύ παράδοξο στυλ στο ντύσιμο και τόσο μα τόσο γλυκειά. Όλα αλλάζουν όταν την προσλαμβάνουν να κρατά συντροφιά στον νεαρό Γουίλ Τρέινορ, έναν ωμό, κυνικό, σκληρό νεαρό αθλητή, που πριν το τροχαίο ζούσε κάθε στιγμή της ζωής του, έκανε ακραίες αθλητικές δραστηριότητες, ρουφούσε κυριολεκτικά το μεδούλι της ζωής του. Τώρα είναι τετραπληγικός και καρφωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο. Η Λου θα μπει στη ζωή του και θα επαναφέρει το χαμόγελο στα χείλη του και όχι μόνο.

Μου άρεσε η πλοκή. Ξεφεύγουμε από το χιλιοειπωμένο Ρωμιός αγάπησε Ρωμιά με όσους τρόπους μπορείτε να φανταστείτε και με όσες συνέπειες μπορείτε να φανταστείτε. Νέα κοπέλα, γεμάτη διάθεση και αισιοδοξία, χιούμορ (σε πολλά σημεία γέλασα) αρχικά αντιμετωπίζει τη δουλειά της με θυμό και δυσθυμία, κάτι που το βοηθά έντονα η άσχημη συμπεριφορά του Γουίλ. Η Λου δεν το βάζει κάτω όμως και σιγά σιγά, με πείσμα, υπομονή και κατανόηση, ραγίζει το σιδηρούν παραπέτασμα και ο Γουίλ αρχίζει να χαμογελά. Σιγά σιγά αναπτύσσεται ανάμεσά τους αίσθημα φυσικά, όμως κάτι άλλο κρύβεται πίσω από τον χαρακτήρα του Γουίλ.

SPOILERS
Η Λου αναστατώνεται όταν ανακαλύπτει ότι ο Γουίλ θέλει να πεθάνει και έχει κλείσει ραντεβού για ευθανασία στην Ελβετία. Οι γονείς του τον εμπόδισαν και ο ίδιος έκανε απόπειρα αυτοκτονίας. Έτσι, μετά από σιωπηρή παραδοχή της ωμής πραγματικότητας, ο Γουίλ δίνει στους γονείς του περιθώριο έξι μηνών για να τον πείσουν γιατί αξίζει να ζει. Έτσι προσλαμβάνουν τη Λου, που όταν καταλαβαίνουν με ποια έχουν να κάνουν, βάζουν τα δυνατά τους για να χαμογελάσει ξανά ο γιος τους. Η Λου χάνει τη γη κάτω από τα πόδια της όταν μαθαίνει την αλήθεια και αγωνίζεται σκληρά να αλλάξει την καθημερινότητα και τη νοοτροπία του Γουίλ. Μάταια.

Αυτό ακριβώς με δυσαρέστησε, ότι ενώ απολαμβάνουμε ωραίες σκηνές, μαθαίνουμε πολλά για τη ρουτίνα των τετραπληγικών και τα προβλήματά τους, τα εμπόδια και τον οίκτο που συναντούν όταν βγαίνουν δημόσια, για τις λοιμώξεις που τους ταλαιπωρούν κάθε τρεις και λίγο και τους εξουθενώνουν, η πορεία της ιστορίας είναι προδιαγεγραμμένη. Ο Γουίλ δεν αλλάζει γνώμη! Θα μου πείτε, αν η Λου έπεφτε στα πόδια του, αν ο Γουίλ την ερωτευόταν τόσο πολύ και άλλαζε γνώμη, τι θα κερδίζαμε; Ένα happy end; Οπότε η συγγραφέας θέλει να μας δείξει τη σκληρή διάσταση της ζωής; Ναι αλλά δε δίνει αισιοδοξία σε όποιον αναγνώστη ζει μια αντίστοιχη περίπτωση.

Από την άλλη, ο Γουίλ αλλάζει σαν άνθρωπος και ταυτόχρονα βοηθά τη Λου να αλλάξει στάση απέναντι στη δική της ζωή, να σταθεί στα πόδια της, να βάλει το μυαλό της να επεκταθεί σε ευρύτερους ορίζοντες κλπ. Ίσως γι\' αυτό ακριβώς μου άρεσε το βιβλίο, γιατί δεν έχουμε μελοδράματα, Θε μου δως μου το φως μου κλπ σαχλά. Έχουμε μια ισορροπημένη ιστορία, με τις ευχάριστες και τις δύσκολες πλευρές της και μένει στον αναγνώστη να διαλέξει: happy end ή όμορφες αναμνήσεις από μια ιστορία που άλλαξε την προσωπικότητά σου;

Όπως και να έχει, αυτό το βιβλίο θα το αγαπήσετε και θα το ρουφήξετε σελίδα σελίδα!

Πάνος Τουρλής