Η
Τζες, η Κόρτνεϊ και η Ντάνι Κάμπελ ζουν σε ένα ράντσο στο Λίτλφιλντ του Καναδά με τον βάναυσο και αυταρχικό πατέρα τους, έναν άντρα που δε δίστασε να κακοποιεί και τις κόρες του πλην της συζύγου του. Όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι, οι κοπέλες παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους και το σκάνε, με κατεύθυνση το Βανκούβερ. Θα καταφέρουν να φτάσουν εκεί, ενωμένες απέναντι στις δυσκολίες της ζωής; Είναι έτοιμες να υποστούν τις συνέπειες των πράξεών τους, όσα χρόνια κι αν περάσουν; Πώς θα κλείσει ο κύκλος αυτός του αίματος σχεδόν δεκαοχτώ χρόνια μετά;
Αυτό το μυθιστόρημα πιστεύω πως περιγράφει με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο τον τρόμο και την κακή ψυχολογική κατάσταση των γυναικών που κακοποιούνται ψυχικά και σωματικά. Η πένα της συγγραφέως είναι κοφτερή και σκληρή, περιγράφει τα συναισθηματικά αδιέξοδα των ηρωίδων της πολύ πειστικά και με αληθοφάνεια. Ένιωσα την αγωνία, τον φόβο, την καταπίεση, τον βιασμό, την εκμετάλλευση, τους ξυλοδαρμούς και στάθηκα στο πλάι των γυναικών αυτών όταν έπαιρναν τον νόμο στα χέρια τους. Όχι μονάχα μία αλλά πολλές φορές. Γιατί εκείνη η νύχτα στο σπιτικό τους ήταν η αρχή για έναν λαβύρινθο γεμάτο τυφλές γωνίες και ελάχιστο φως. Οι χαρακτήρες των τριών αδελφών μεγάλωσαν, μέστωσαν, υπέμειναν πολλά που τις ατσάλωσαν και δε θα χρησιμποιήσω τη λέξη «ωρίμασαν» γιατί οι καταστάσεις που βίωναν τις έφεραν από νωρίς στην ενήλικη ζωή.
Η συγγραφέας κατάφερε να καταγράψει σωστά και καίρια τον αδελφικό δεσμό ανάμεσα στις κοπέλες. Σχεδίασε τρεις διαφορετικούς χαρακτήρες, αποφεύγοντας κάθε κλισέ αδελφικών σχέσεων και κατέστρωσε προσεκτικά τον τρόπο που αλληλεπιδρούν οι κοπέλες μεταξύ τους και γύρω τους αλλά και πώς οι αποφάσεις της μίας ίσως επηρεάσουν τις ζωές των υπολοίπων. Πρόκειται για τρεις γυναίκες με τα ελαττώματα και τα προτερήματά τους, με τα λάθη τους και τα ψυχολογικά τους αδιέξοδα και δεν ήξερα με ποια να πρωτοταυτιστώ και σε ποια να συμπαρασταθώ.
Η ιστορία ξεδιπλώνεται με κύρια αφηγήτρια την Τζες, στη συνέχεια όμως κάποιυ κάπου την αντικαθιστούσαν εναλλάξ οι αδελφές της. Χωρίζεται σε δύο μέρη, με μια μεγάλη ανατροπή από τις πρώτες σελίδες του δεύτερου, μια εξέλιξη σχετικά απρόσμενη και όμως απόλυτα απαραίτητη για να κλείσει ο κύκλος που άνοιξε στο παρελθόν με μια καλή εμβάθυνση της πλοκής, την οποία φυσικά δε θα αποκαλύψω, γιατί είναι και ο κινητήριος μοχλός να κλείσουν σταδιακά οι οι εκκρεμότητες. Αφήγηση κοφτή σαν τις ανάσες των θυμάτων, γρήγορη σαν το τρέξιμό τους μακριά από το κακό, με πλήρη και αδρή σκιαγράφηση χαρακτήρων. Και το τέλος τόσο λυτρωτικό και ολοκληρωμένο που άφησα μια βαθιά ανάσα ανακούφισης στην τελευταία σελίδα.
Πάνος Τουρλής
Τζες, η Κόρτνεϊ και η Ντάνι Κάμπελ ζουν σε ένα ράντσο στο Λίτλφιλντ του Καναδά με τον βάναυσο και αυταρχικό πατέρα τους, έναν άντρα που δε δίστασε να κακοποιεί και τις κόρες του πλην της συζύγου του. Όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι, οι κοπέλες παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους και το σκάνε, με κατεύθυνση το Βανκούβερ. Θα καταφέρουν να φτάσουν εκεί, ενωμένες απέναντι στις δυσκολίες της ζωής; Είναι έτοιμες να υποστούν τις συνέπειες των πράξεών τους, όσα χρόνια κι αν περάσουν; Πώς θα κλείσει ο κύκλος αυτός του αίματος σχεδόν δεκαοχτώ χρόνια μετά;Αυτό το μυθιστόρημα πιστεύω πως περιγράφει με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο τον τρόμο και την κακή ψυχολογική κατάσταση των γυναικών που κακοποιούνται ψυχικά και σωματικά. Η πένα της συγγραφέως είναι κοφτερή και σκληρή, περιγράφει τα συναισθηματικά αδιέξοδα των ηρωίδων της πολύ πειστικά και με αληθοφάνεια. Ένιωσα την αγωνία, τον φόβο, την καταπίεση, τον βιασμό, την εκμετάλλευση, τους ξυλοδαρμούς και στάθηκα στο πλάι των γυναικών αυτών όταν έπαιρναν τον νόμο στα χέρια τους. Όχι μονάχα μία αλλά πολλές φορές. Γιατί εκείνη η νύχτα στο σπιτικό τους ήταν η αρχή για έναν λαβύρινθο γεμάτο τυφλές γωνίες και ελάχιστο φως. Οι χαρακτήρες των τριών αδελφών μεγάλωσαν, μέστωσαν, υπέμειναν πολλά που τις ατσάλωσαν και δε θα χρησιμποιήσω τη λέξη «ωρίμασαν» γιατί οι καταστάσεις που βίωναν τις έφεραν από νωρίς στην ενήλικη ζωή.
Η συγγραφέας κατάφερε να καταγράψει σωστά και καίρια τον αδελφικό δεσμό ανάμεσα στις κοπέλες. Σχεδίασε τρεις διαφορετικούς χαρακτήρες, αποφεύγοντας κάθε κλισέ αδελφικών σχέσεων και κατέστρωσε προσεκτικά τον τρόπο που αλληλεπιδρούν οι κοπέλες μεταξύ τους και γύρω τους αλλά και πώς οι αποφάσεις της μίας ίσως επηρεάσουν τις ζωές των υπολοίπων. Πρόκειται για τρεις γυναίκες με τα ελαττώματα και τα προτερήματά τους, με τα λάθη τους και τα ψυχολογικά τους αδιέξοδα και δεν ήξερα με ποια να πρωτοταυτιστώ και σε ποια να συμπαρασταθώ.
Η ιστορία ξεδιπλώνεται με κύρια αφηγήτρια την Τζες, στη συνέχεια όμως κάποιυ κάπου την αντικαθιστούσαν εναλλάξ οι αδελφές της. Χωρίζεται σε δύο μέρη, με μια μεγάλη ανατροπή από τις πρώτες σελίδες του δεύτερου, μια εξέλιξη σχετικά απρόσμενη και όμως απόλυτα απαραίτητη για να κλείσει ο κύκλος που άνοιξε στο παρελθόν με μια καλή εμβάθυνση της πλοκής, την οποία φυσικά δε θα αποκαλύψω, γιατί είναι και ο κινητήριος μοχλός να κλείσουν σταδιακά οι οι εκκρεμότητες. Αφήγηση κοφτή σαν τις ανάσες των θυμάτων, γρήγορη σαν το τρέξιμό τους μακριά από το κακό, με πλήρη και αδρή σκιαγράφηση χαρακτήρων. Και το τέλος τόσο λυτρωτικό και ολοκληρωμένο που άφησα μια βαθιά ανάσα ανακούφισης στην τελευταία σελίδα.
Πάνος Τουρλής