Να ξεκινήσω αρνητικά και να επηρεάσω; Δεν μπορώ, ίσως σε κάποιους να αρέσει η γρήγορη πλοκή και οι κινηματογραφικοί διάλογοι, ίσως σε άλλους να αρέσουν οι \"οδηγίες\" πώς να γίνετε αρχηγός της σχολικής ομάδας, μετά δικηγόρος, μετά γερουσιαστής και μετά κυβερνήτης Πολιτείας. Ίσως κάποιοι να λατρέψουν τις πραγματικά αγωνιώδεις στιγμές των δικαστικών ακροάσεων για έναν φόνο που προέκυψε προς το τέλος (ένιωθα λες και διάβαζα πρακτικά δίκης αλλά ήταν τόσο συναρπαστικά). Σε γενικές γραμμές, έχοντας διαβάσει το ανατρεπτικότατο συναρπαστικότατο και ψαγμένο όσο δεν πάει Αίνιγμα του Βαν Γκογκ περίμενα κάτι καλύτερο. Αν μη τι άλλο κάτι με υπόθεση, αρχή, μέση και τέλος. Εδώ έχουμε ένα κινηματογραφικό σενάριο με ελάχιστες ανατροπές (κι αυτές συνταρακτικές, δηλαδή πόσο κάτω μπορεί καποιος να πάει για να μηδενίσει τον πολιτικό του αντίπαλο ενόψει των εκλογών;) αλλά δεν υπάρχει κορύφωση, δεν υπάρχει \"έλεος\" (κατά τον Αριστοτέλη). Παρακολουθούμε τα δυο αδέρφια (διζυγωτικοί δίδυμοι) που τα χωρίζει μια νοσοκόμα από αγάπη προς την αφεντικίνα της που μόλις έχασε το παιδί της μετά από απανωτές αποβολές. Μετά τους βλέπουμε να ακολουθούν διαφορετικούς δρόμους, διαφορετικά πανεπιστήμια, διαφορετικές σύζυγοι, διαφορετικές καριέρες και κάποια στιγμή φτάνουν να συναντηθούν ως συνυποψήφιοι για το χρίσμα του κυβερνήτη. Στο μεταξύ ένα ατύχημα τους βοηθάει να μάθουν το μυστικό που τους ενώνει αλλά δε θέλει κανείς τους να δημοσιοποιηθεί κάτι τέτοιο σαράντα χρόνια μετά και καταστρέφουν τις αποδείξεις. Θα μου πεις Bell διαβάζεις, ναι αλλά έχω διαβάσει και βιβλία Bell που δε σε αφήνουν να τα αφήσεις. Τέλος πάντων, σε κάποια σημεία ικανοποιητικό αλλά χωρίς αρκετά καλό συνεκτικό ιστό. Καλές προσωπογραφίες, πολύ καλή η τελευταία σκηνή του δικαστηρίου όπου αποκαλύπτεται ο πραγματικός δολοφόνος που παγίδεψε το Νατ, τον έναν από τα αδέρφια, καλές οι περιγραφές του Βιετνάμ (να και κάτι άλλο που με δυσαρέστησε, ότι οι ήρωες κινούνται μέσα στο χρόνο χωρίς να επηρεάζονται, είναι τόσο ρηχή η σχέση τους με το χρόνο που δεν καταλαβαίνεις ούτε πού βρίσκεσαι ούτε πώς έφτασες ως εκεί, κάπου πετάει ονόματα Προέδρων για να σε βάλει στο κλίμα αλλά μπα....), ωραία η ατμόσφαιρα στα κολέγια και πώς μεγαλώνουν οι επιθυμίες και οι φιλοδοξίες των δυο αντρών μέσα σε αυτό το περιβάλλον, άψογη γνώση του νομικού και πολιτειακού συστήματος και επαναλαμβάνω κατά τόπους συναρπαστικό. Δε θα με εμποδίσει όμως αυτό το βιβλίο να διαβάσω και τα άλλα του συγγραφέα.Πάνος Τουρλής