Αν και αντιπαθής ο ήρωας των βιβλίων του δίδυμου των συγγραφέων, ο ψυχολόγος Σεμπάστιαν Μπέργκμαν, συγχωρείται διότι πλαισιώνεται τόσο ωραία από ένα σωρό άλλους ενδιαφέροντες χαρακτήρες, που στο τέλος, σου είναι σχεδόν αδιάφορη η συμπεριφορά του.Η πλοκή είναι πολύ ενδιαφέρουσα και με ελάχιστο αίμα. Λείπουν οι μακάβριες περιγραφές και οι ανατριχιαστικές συμπεριφορές που τώρα τελευταία διανθούν όλο και περισσότερο τα βιβλία του είδους. Οι συγγραφείς στηρίζονται περισσότερο στο έμψυχο δυναμικό, παρατηρώντας τις κινήσεις τους και εισχωρώντας στις σκέψεις και τη ζωή τους, με αποτέλεσμα ο αναγνώστης να ξεφεύγει από τη μονάδα και να απασχολείται με το σύνολο.
Η αρχή είναι αρκετά εντυπωσιακή και καθώς η ιστορία προχωρά αναρωτιέσαι πώς θα σχετιστούν όλα αυτά τα φαινομενικά ασύνδετα ευρήματα. Ακροθιγώς, οι συγγραφείς αναφέρονται στην καθημερινότητα της Σουηδίας που έχει πλέον να κάνει με τους μετανάστες της και τα προβλήματα τους, σε μια χώρα - γη της επαγγελίας, απομυθοποιώντας αρκετά από όσα φανταζόμαστε για τις προηγμένες κοινωνίες αυτού του είδους.
Περνώντας το μισό και πλέον του βιβλίου, ο αναγνώστης σαν και μένα αναρωτιέται πού θα οδηγήσουν όλα αυτά που έχει διαβάσει και πώς θα καταλήξουν να συνδεθούν. Ίσως εδώ θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι λίγο καλύτερα, γιατί καθώς το βιβλίο τελείωνε, είχα την αίσθηση ενός τεράστιου patchwork υφάσματος που ράβονται άρον άρον τα τελευταία κομμάτια που θα κλείσουν τις τρύπες.
Σαν αποτέλεσμα κρίνεται ικανοποιητικό. Αν και ο ψυχολόγος δεν έχει μεγάλη συνεισφορά στην ιστορία αυτή καθ΄εαυτή, έχει σημαντικό αντίβαρο στη σκιαγράφηση της ατμόσφαιρας που διαμορφώνεται στο Εγκληματολογικό τμήμα της αστυνομίας η οποία αναλαμβάνει να διαλευκάνει τα γεγονότα. Δεν είναι ο Μπέργκμαν και η ομάδα του, όπως αρέσκεται να γράφει το οπισθόφυλλο, αλλά ο Τόρκελ και η ομάδα του στην οποία μπαινοβγαίνει ο Μπέργκμαν ιδιοτελώς. Τα ανοιχτά θέματα της σειράς με ήρωα τον Μπέργκμαν είναι τα δικά του προβλήματα που έχουν να κάνουν με έναν προβληματικό, ασταθή και ανικανοποίητο χαρακτήρα. Οι συγγραφείς χρησιμοποιούν τη δίψα του για εγγύτητα με την κόρη του για να τον κάνουν ίσως πιο ανθρώπινο και πιο συνεργάσιμο.
Το βιβλίο συνδυάζει πολλές αρετές που συγχωρούν τις αδυναμίες του. Με ελεγχόμενο αίμα και τρόμο, ασχολείται πολύ με τους ανθρώπους, τις σκέψεις και τα συναισθήματα τους. Ανεκπλήρωτα όνειρα, φόβοι, χαμηλή αυτοεκτίμηση, είναι μόνο μερικά από όσα ξεπροβάλλουν από τις γραμμές, παρ'αλληλα με όσα ξεπροβάλλουν από το χώμα και ζητούν απαντήσεις.
Έμιλυ Ιωάννου