Ακόμη γελάω! Λες και η γυναίκα βγήκε από καθημερινή σαπουνόπερα! Μα τι πλούτη, τι ίντριγκες, τι ατυχίες στον έρωτα, τι βαρεμάρα, τι σπορά απογόνων! Σε γενικές γραμμές έχουμε τη βιογραφία μιας γυναίκας που γνώρισε πάθος, αγάπη, πλούτη και άφθονη άμμο (1807-1881)!Μου κάνει εντύπωση που μια γυναίκα όπως η Τζέιν, που έζησε πικάντικα και έντονα τη ζωή της, υπήρξε πραγματικά, γιατί η καθημερινότητά της ήταν απίστευτα σκανδαλώδης! Κι όμως, αυτή η γυναίκα έκανε τέσσερις γάμους, απέκτησε έξι παιδιά και έφτασε ακόμη και στην Αθήνα του Όθωνα, ταράζοντας την κοινωνία της εποχής. Η Ντίγκμπι δεν άφηνε αρσενική γάτα να περάσει δίπλα της χωρίς να πάρει μεζέ! Ξεκίνησε από τα 17 της, νυμφευόμενη άντρα μεγαλύτερό της και φυσικά αριστοκράτη (η ίδια ήταν από εύπορη οικογένεια). Τον χώρισε λόγω μοιχείας! Ο γιος που απέκτησε ήταν του ξαδέρφου της! Και μέσα σε αυτά τα σκληρά, μοναχικά χρόνια, είχε και εξωσυζυγική σχέση (ο ξάδελφος ήταν ενδοοικογενειακή σχέση!) με τον επιτετραμένο της Αυστριακής Πρεσβείας στο Λονδίνο. Μόλις τους κάναν τσακωτούς ο επιτετραμένος γύρισε στο Λονδίνο και η Ντίγκμπι τον ακολούθησε σαν σκυλάκι. Η χυλόπιτα που έφαγε όμως ήταν χορταστική κι έτσι πήρε τα 2 παιδιά που του έκανε και κατέληξε στην αυλή του βασιλιά Λουδοβίκου στο Μόναχο (στο δρόμο εμπλούτισε τις ερωτικές εμπειρίες της για να το θέσω κομψά χάρη σε δύο εθελοντές). Ο Λουδοβίκος τη μύησε στην αρχαιολατρεία και την προσωπικότητά του (και όχι μόνο) και έκαμαν τέκνο. Ε, αυτοκράτορας ήταν, σιγά μην την αναγνώριζε επίσημα ως ερωμένη του. Έτσι η Ντίγκμπι παντρεύτηκε Γερμανό βαρώνο κι έκανε πάλι δυο παιδιά. Ο καιρός περνά, να μην κάνουμε κάτι να περνά η ώρα; Έλληνας, κυρίες και κύριοι, σπουδάζων εν Μονάχω είναι ο επόμενος στην κλήρωση και εγκαθίστανται εν Κερκύρα. Νυμφεύονται, τεκνοποιούν αλλά το παιδί πεθαίνει και ο σύζυγος την απατά (μα τι πράγμα κι αυτός, δεν ντρέπεται!) οπότε η ζωντοχήρα μας καταφεύγει στην Αθήνα και γίνεται κολλητή της Δούκισσας της Πλακεντίας και πρώτο όνομα στην αθηναϊκή κοινωνία. Η Αμαλία γίνεται φανατικός εχθρός της γιατί ερωτεύονται τον ίδιο άντρα (από τις απολαυστικότερες σελίδες του βιβλίου!!!), τον Χριστόδουλο Χατζηπέτρο, αγωνιστή του 21! Σκάνδαλο στην κοινωνία της εποχής και η Τζέιν το σκάει στη Συρία, όπου δοκιμάζει και το εξωτικό χρώμα! Έλα όμως που ο σεΐχης την κάνει να βρει τον πραγματικό της εαυτό και να κάτσει φρόνιμα δίπλα του ως το τέλος της ζωής της!
Ειλικρινά μια βιογραφία που δεν προσθέτει κάτι ιδιαίτερο, ούτε εμπλουτίζει σε κάτι σημαντικό τις γνώσεις του αναγνώστη. Πέρα από την πλάκα, για όσους τους αρέσουν τα ταξίδια και οι εντυπώσεις περιηγητών από τον 18ο αιώνα, το τελευταίο μέρος του βιβλίου, όπου η Τζέιν ζει στη Συρία και ταξιδεύει με τον άντρα της, τον σεΐχη, στην ενδοχώρα, είναι από τα πιο ωραία κομμάτια του βιβλίου, γεμάτα ενδιαφέροντα πράγματα για τις αρχαιότητες, τη μυθολογία, την ιστορία αυτής της υπέροχης χώρας. Τα ταξίδια και οι περιπλανήσεις της Τζέιν στη Συρία άνοιξαν το δρόμο για τους ταξιδιώτες που θέλουν να γνωρίσουν τη Συρία να το κάνουν, μιας και ο κίνδυνος ξαφνικών ληστρικών επιδρομών μειωνόταν ενώ το ενδιαφέρον των ντόπιων, έμπειρων οδηγών να ξεναγούν τους τουρίστες, άρχισε να ανθίζει! Ειδικά στην Αγγλία έχουν σχεδιαστεί διαδρομές-προσκύνημα στα χνάρια της Τζέιν, κάτι που οδήγησε χρόνια αργότερα την υπέροχη συγγραφέα Ιφιγένεια Θεοδώρου να γράψει, με αφορμή αυτές τις περιπλανήσεις, το λυρικό βιβλίο Γεύση της άμμου.
Ένα ακόμη κακό στοιχείο του βιβλίου είναι κάποια λάθη που κάνει η συγγραφέας και τα επισημαίνει η μεταφράστρια στην τωρινή ελληνική έκδοση, π. χ. θεωρούσε το Χατζηπέτρο ότι ήταν Αλβανός ενώ ήταν Τρικαλινός κλπ. Σε γενικές γραμμές το διάβασα λόγω του βιβλίου της Ιφιγένειας Θεοδώρου που ανέφερα πιο πάνω, για να έχω πληρέστερη εικόνα αλλά αυτό δε σημαίνει ότι σας το συνιστώ κιόλας!
Εδώ λήμμα για την Τζέιν Ελίζαμπεθ Ντίγκμπι-Θεοτόκη:
Πάνος Τουρλής