Μην κοιτάξεις πίσω

της Ελευθερίας Μεταξά

Ένα πολύ καλό αστυνομικό μυθιστόρημα με έξυπνες ανατροπές και μια κλιμακούμενη αγωνία που δε με άφησε να κλείσω το βιβλίο πριν διαβάσω το τέλος! Μυστήριο, φόνοι, ανατροπές, εκπλήξεις, μυστικά, ένα πολύ σφιχτοδεμένο μυθιστόρημα που δε χαλαρώνει σε κανένα σημείο!

Η Φαίδρα εργάζεται ως νοσηλεύτρια κι αναπολεί το ευτυχισμένο παρελθόν με τον άντρα που αγάπησε βαθιά ως το άδικο τέλος του. Ένα βράδυ φέρνουν έναν βαριά τραυματισμένο στο νοσοκομείο, τον οποίο κάποιος αποοπειράται να σκοτώσει δύο φορές. Ο νοσηλευόμενος είναι γνωστός της Φαίδρας από το μακρινό παρελθόν της! Η εμφάνισή του στη ζωή της ξανά τη φέρνει αντιμέτωπη με τοχ τες, της ξύνει τον σοβά των αναμνήσεων και τη φέρνει αντιμέτωπη με ένα τρομερό μυστικό: στο ορφανοτροφείο στην Κεφαλλονιά όπου μεγάλωσε γινόταν εμπόριο βρεφών! Από εκείνη τη νύχτα η ζωή της δεν είναι πια η ίδια. Αρχίζει να ξετυλίγει ένα σκοτεινό κουβάρι αποκαλύψεων και ανατροπών που οδηγούν πολύ μακριά και πολύ βαθιά μες στη νύχτα. Σύντομα μάλιστα ανακαλύπτει ότι και η ίδια δε θα μείνει αλώβητη από τις αποκαλύψεις!

Η συγγραφέας βελτιώθηκε πολύ από το προηγούμενό της βιβλίο, το Μαύρα σαν τον έβενο μαλλιά. Οι διάλογοι άρχισαν να σφίγγουν περισσότερο και οι περιττές σκέψεις και περιγραφές να μειώνονται. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια καθαρά αστυνομική ιστορία με πιτσιλιές κοινωνικής ευαισθησίας. Η συγγραφέας είναι γυναίκα κι αυτό αποτυπώνεται στον ολοκληρωμένο χαρακτήρα της πρωταγωνίστριας και στην αγάπη με την οποία ντύνει την ιστορία της που αφορά εμπορία βρεφών. Έχουμε έναν ωραίο έρωτα, που δίνεται όσο πρέπει, χωρίς φλυαρίες κι άσκοπα ερωτόλογα, έχουμε μια αστυνομική ιστορία που είναι γραμμένη πολύ καλά και δεν πλατειάζει πουθενά και φυσικά με συγκίνησε πάρα πολύ το μυστικό της Φαίδρας που κρατούσε από όλους. Ωραίοι χαρακτήρες, ωραία επιλογή καλών και κακών προσώπων, έξυπνες εκπλήξεις (δεν περίμενα ότι αυτός ήταν ο κακός της ιστορίας που κρυβόταν πίσω από όλα!), σε γενικές γραμμές έχω μείνει απόλυτα ικανοποιημένος και πιστεύω ότι η συγγραφέας θα βρει τη σειρά της και την πορεία της και κάθε της νέο βιβλίο θα είναι και μια έκπληξη. Μου αρέσει η θεματολογία της, μου αρέσουν οι ιστορίες της, μου αρέσει η γραφή της. Γυναικεία ευαισθησία, ρομαντισμός και βία σε σωστές δόσεις!

Νοσταλγικές οι περιγραφές της Κεφαλλονιάς (το Φισκάρδο θέλω να το επισκεφθώ χάρη σε αυτήν τη γραφή!) και πολύ συγκινητικές οι σκηνές που εκτυλίσσονταν στο ορφανοτροφείο. Η κοινωνική λειτουργός, η μαγείρισσα, ο διευθυντής, ο προμηθευτής είναι πρόσωπα δεμένα άρρηκτα με το παρελθόν της Φαίδρας κι έχουν ο καθένας το δικό του ρόλο στη σκοτεινή και μπερδεμένη αυτή ιστορία. Κι όσο της συστήνουν να μην κοιτάξει πίσω και να προχωρήσει στη ζωή της, τόσο εκείνη πεισμώνει να μάθει, να ξεθάψει, να ανακαλύψει, με ό,τι κόστος κι αν έχει αυτό στη ζωή της. Η αντίρρησή μου είναι στο γεγονός ότι το κύκλωμα εμπορίας βρεφών ήταν πλοκάμι ενός ανθρώπου που ασχολούνταν με ναρκωτικά και γυναίκες. Κατ’ εμέ, όταν περιγράφεις τον εγκέφαλο ως άνθρωπο που θέλει να δίνει χαρά στις οικογένειες παρακάμπτοντας το αρτηριοσκληρωτικό γραφειοκρατικό σύστημα, έστω και κερδίζοντας χρήματα, αν αυτά τα χρήματα σε γλυκάνουν και συνεχίζεις την εμπορία βρεφών, δε νομίζω ότι θα άπλωνες το χέρι σε ναρκωτικά και γυναίκες. Εδώ είναι λίγο διφορούμενη η περιγραφή, υποκειμενικά μιλώντας πάντα! Δύσκολο να μην τα ξεκινήσεις όλα σχεδόν ταυτόχρονα και να πετύχεις σε όλα, από τη στιγμή που έχεις επικεντρωθεί (ξεκινήσει) από εμπόριο βρεφών!

Δυστυχώς ούτε σε αυτό το μυθιστόρημα υπάρχει σωστή φιλολογική επιμέλεια, κάτι που καταστρέφει τη θετική αποτίμηση του βιβλίου και είναι πραγματικά κρίμα, γιατί τα λάθη είναι εξόφθαλμα. Προσπαθήστε να τα αγνοήσετε και αγκαλιάστε με αγάπη και ανοιχτή ψυχή την αξιόλογη εξέλιξη της συγγραφέως!

Πάνος Τουρλής