Άρτεμη και Αριστοτέλης. Νέοι άνθρωποι, με όνειρα και στόχους. Συναντιούνται τυχαία σε ένα βιβλιοπωλείο της Κωνσταντινούπολης. Χωρίζουν με την υπόσχεση να ξαναβρεθούν ακριβώς σε ένα χρόνο στο ίδιο σημείο. Χωρίς τηλέφωνα, χωρίς mail. Και μέχρι τότε τι γίνεται;Η Άρτεμη πηγαίνει στη Νέα Υόρκη και διευθύνει την γκαλερί του θείου της. Αν δεν της αρέσει το κλίμα, μπορεί να μεταβεί στη Νίκαια της Κυανής Ακτής για μια άλλη γκαλερί. Ο Αριστοτέλης πηγαίνει στο Παρίσι να εργαστεί σε αρχιτεκτονικό γραφείο. Δεν παύουν να σκέφτονται ο ένας τον άλλον και η μόνη λύση που έχουν εν είδει επικοινωνίας είναι να ξεκινήσουν να γράφουν γράμματα, επιστολές που δε θα τις στείλουν ποτέ, ποτέ δε θα τις διαβάσει ο ένας ή ο άλλος, παρά μόνο όταν βρεθούν από κοντά.
Πάνω σε αυτόν τον καμβά πλέκεται μια όμορφη, μοντέρνα ιστορία και η συγγραφέας βρίσκει την ευκαιρία να μας γνωρίσει τρεις αγαπημένες πόλεις, τη Νέα Υόρκη, το Παρίσι και τη Νίκαια, μέσα από τα μάτια των ηρώων της. Πώς ζουν εκεί; Τους αρέσει; Περνάνε ωραία; Κάνουν παρέες; Προσεγγίζουν τα θέλω τους; Βαριούνται; Σκέφτεται ό ενας τον άλλον; Τελικά θα είναι πιστοί στο ραντεβού τους; Θα έχουν αλλάξει ως τότε; Θα έχουν τις ίδιες επιθυμίες;
Ίσως πειράξει κάποιους ότι μια νέα κοπέλα πάει να δουλέψει σε γκαλερί συγγενικού της προσώπου κι αν δεν της αρέσει ίσως πάει αλλού. Ναι, μακάρι οι νέοι της εποχής μας και της χώρας μας να είχαν όλοι αυτές τις ευκαιρίες και τις δυνατότητες αλλά ας μην ξεχνάμε ότι διαβάζουμε μυθιστόρημα και η πένα της συγγραφέως μας πείθει για το σπάνιο και το αδύνατο.
Άλλο θετικό στοιχείο του κειμένου είναι οι συχνές αναφορές σε διάφορα λογοτεχνικά έργα. Είδα να προτείνονται εμμέσως Ισίδωρος Ζουργός, Ρέα Γαλανάκη κ. ά.
Οι πόλεις δίνονται με όλα τους τα χρώματα, φωτεινά και σκοτεινά, νοοτροπίες και χαρακτήρες τόσο διαφορετικοί και τόσο ασύμβατοι με την ελληνι΄κη κουλτούρα και ψυχολογία. Παρακολυοθούμε τα επιτεύγματα των δυο ανθρώπων, τις μικροχαρές τους και τη μοναξιά τους. Ένα ταξιδιωτικό κείμενο που μας ξεναγεί σε ψυχές και νου, σε αισθήματα και τρόπους. Ένα διαφορετικό ρομαντικό μυθιστόρημα για ψυχές που δεν ξεχνούν και δεν ξεχνιούνται.
Πάνος Τουρλής