Ένα από τα λίγα μυθιστορήματα που με γέμισε ποικίλα και αντιφατικά συναισθήματα και πραγματικά δεν ξέρω τι να πρωτογράψω γι’ αυτό. Σε γενικές γραμμές αρκετά καλό και ικανοποιητικό, με ωραία ροή κειμένου και έξυπνες ανατροπές στην πλοκή. Μπήκα έστω και για λίγο στη θέση δύο διαφορετικών γυναικών: της μάνας που της αρπάζουν το παιδί και της γυναίκας που από θλίψη παρασύρεται στο ποτό και αχρηστεύεται. Ένιωσα, πόνεσα, τρόμαξα.Η Έλσα Γληνού, διακεκριμένη ψυχολόγος που συνεργαζόταν με την αστυνομία για διαλεύκανση εγκλημάτων, τώρα είναι βυθισμένη στο αλκοόλ, ελπίζοντας να ξεχάσει τη φριχτή δολοφονία του άντρα της και της κόρης της από δικό της λάθος όταν είχαν απαχθεί από αγνώστους. Χρόνια μετά, η Στεφανία και ο Μιχάλης ζουν τον ίδιο εφιάλτη: κάποιος απάγει τη δική τους κόρη. Με τη συμβολή του φίλου και συνεργάτη της Έλσας, Ηλία, το ζευγάρι ζητά τη βοήθεια της Έλσας για να βρει την κόρη τους. Θα δεχτεί η ψυχολόγος να ξεπεράσει τα αδιέξοδα και τα προβλήματά της και να περάσει άλλη μια δοκιμασία; Θα δεχτεί να βοηθήσει το ζευγάρι να βρει την κόρη του; Ποιος κρύβεται πίσω από την απαγωγή; Γιατί ξαφνικά ο απαγωγέας ζητά να μιλήσει μόνο με την Έλσα; Ποιοι παρακολουθούν το οικονομικά εύπορο ζευγάρι και ποιοι είναι οι εχθροί τους; Γιατί ο αδερφός του Μιχάλη, ο Πάρης, ζει με το ζευγάρι; Η νονά του παιδιού μήπως κρύβει περισσότερα μυστικά από όσα δείχνει;
Ας ξεκινήσω με το κοινωνικό κομμάτι. Μια ψυχολόγος, μια μάνα που έχασε το παιδί και τον σύζυγο από δική της ευθύνη (όπως η ίδια ισχυρίζεται). Ένα ράκος, μια πολύ καλή σκιαγράφηση χαρακτήρα. Ναι, η Έλσα με έπεισε ότι έχει παραιτηθεί από τη ζωή, με έπεισε επίσης ότι έχει ικμάδες δύναμης ακόμη. Το εύπορο ζευγάρι περιγράφεται όσο και όπως πρέπει, δίχως ατέλειωτες περιγραφές πορσελάνινων σερβίτσιων, πισίνας, κι ένα στρατό από υπηρέτες. Ναι, ζουν στην Πολιτεία αλλά αυτό είναι το πρόσχημα για να καταλάβουμε γιατί διάλεξαν αυτούς κι όχι εμένα π. χ. Μου άρεσε πολύ ο ιστός που συνδέει τα πρόσωπα μεταξύ τους, τα μυστικά που κρύβουν και ο τρόπος και το σημείο στο οποίο αποκαλύπτονται. Όλα αυτά δείχνουν ότι η συγγραφέας ξέρει να πλάθει ιστορίες και να παρατηρεί σωστά τον κόσμο γύρω της. Έχω μια ένσταση ως προς την εξέλιξη της ιστορίας (με την αναπάντεχη και έξυπνη, το τονίζω, ανατροπή). Μου φάνηκε πολύ γλυκερή και συναισθηματική, αν και διαφαινόταν ότι δεν υπήρχε άλλη λύση. Ωραίος ο χειρισμός, πολύ συναίσθημα για μένα (μην ξεχνάτε ότι είμαι άντρας όμως). Επίσης δε μου άρεσαν οι διάλογοι (θέλαν περισσότερη ένταση) και κάποιες εναλλαγές μεταξύ των σκηνών (π. χ. η Έλσα χρειάστηκε να πάει ξαφνικά δύο φορές κάπου, οπότε γράφτηκε σχεδόν η ίδια πρόταση: «ούτε που κατάλαβε για πότε ντύθηκε κι έφυγε» κλπ.).
Συνεχίζω με το αστυνομικό κομμάτι. Ένας σκληροπυρηνικός αναγνώστης θα έλεγε ότι έχει διαβάσει και καλύτερα: Dean Koontz, James Patterson, έστω Mary Higgins-Clark (ομολογώ ότι η Εξαφάνιση που έγραψε η Chevy Stevens με στοιχειώνει ακόμη!). Εγώ όμως δεν μπορώ να πετάξω όλη αυτήν τη δουλειά και τον κόπο της συγγραφέως για να την εξισώσω με ξένα ονόματα ή να την καταβαραθρώσω! Το συνολικό αποτέλεσμα που αποκόμισα είναι θετικότατο και αξιοπρεπέστατο, με ίχνη βελτίωσης σκορπισμένα ανάμεσα στις σελίδες. Επιπλέον, φαντάζομαι ότι το βάρος του κειμένου είναι στον κοινωνικό τομέα κι όχι στον αστυνομικό. Στο βιβλίο δεν έχουμε την κλασική σειρά: απαγωγή, αναζήτηση, παζλ και γρίφοι, κόντρα με το χρόνο, τη βρήκαμε ή μας τη σκότωσαν, φινάλε καλό ή κακό. Έχουμε μια απαγωγή που έχει επηρεάσει έναν κοινωνικό περίγυρο, έχουμε δύο γυναίκες και τους ανθρώπους γύρω τους. Άρα, η συγγραφέας βρίσκει την ευκαιρία να δείξει με σοβαρή και διεισδυτική ματιά τις συνέπειες από μια τέτοια πράξη κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος της. Οπότε ίσως φανεί σχετικά χαλαρό το αστυνομικό κομμάτι της ιστορίας αλλά θα επιμείνω ότι η έξυπνη ανατροπή και η μέθοδος διαλεύκανσης θα ικανοποιήσουν και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη.
Δυστυχώς στο μυθιστόρημα δεν υπάρχει σωστή φιλολογική επιμέλεια, κάτι που καταστρέφει τη θετική αποτίμηση του βιβλίου και είναι πραγματικά κρίμα, γιατί τα λάθη είναι εξόφθαλμα. Προσπαθήστε να τα αγνοήσετε και αγκαλιάστε με αγάπη και ανοιχτή ψυχή την αξιόλογη προσπάθεια της συγγραφέως, η οποία πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο της βιβλίο με τίτλο «Μην κοιτάξεις πίσω» και ανυπομονώ να το διαβάσω κι αυτό, μιας και η συγγραφέας είναι μια διαφορετική φωνή στον κόσμο του αστυνομικού βιβλίου!
Πάνος Τουρλής