Η Παναγία των δελφινιών. Ο βράχος εκεί κοντά στην Εύβοια. Το κάλεσμα του Θεού. Θεός ή γιατρός; Σε ποιον να πιστέψεις; Είναι ο γιατρός Θεός; Ο Θεός γιατρεύει (τα) πάντα; Και ο άνθρωπος; Πώς στέκεται μπροστά σε όλα αυτά; Τι του δίνει δύναμη να πιστέψει σε κάτι και σε τι; Το άγγιγμα του Θεού στις ψυχές αντιπαλεύει το χάδι της πίστης. Και τα δελφίνια να μαζεύονται πάντα εκεί στον βράχο όπου χτίστηκε η μονή της Παναγίας Ψυχοκρατούσας. Ένα εκπληκτικό, απαιτητικό, λυρικό μυθιστόρημα τόσο διαφορετικό από ό,τι έχω διαβάσει ως τώρα!Σαπφώ, Θεοδώρα, Φίλιππος. Ένα περίεργο ερωτικό τρίγωνο. Μια ερωτική ιστορία χωρίς ερωτικές σκηνές! Ψυχές και σώματα, με την πένα ξετυλίγονται. Η αγάπη στήνει τρελό χορό γύρω από αυτές τις τραγικές φιγούρες. Τραβάει τα μαλλιά του ενός, κλείνει το μάτι στον άλλον, κρύβεται από τον τρίτο. Αθώα, ανέμελα, ανεπιτήδευτα. Κι όταν κακιώσει, τότε τους παίζει το χειρότερο παιχνίδι. Η Θεοδώρα ακούει το κάλεσμα της ψυχής της και γίνεται η αδελφή Μαρία στο μοναστήρι της Ψυχοκρατούσας. Η Σαπφώ δημοσιογράφος. Ο Φίλιππος διακεκριμένος γιατρός. Η ιστορία τους χωρίζεται. Χρόνια μετά η μικρή Ελισάνθη θα φέρει τον Φίλιππο αντιμέτωπο με το παρελθόν. Μοναδικό ψυχογράφημα, αριστοτεχνικό δέσιμο των ηρώων με μυστικά βαθιά κρυμμένα που δεν αποκαλύπτονται ούτε γρήγορα ούτε σε άσχετη χρονική στιγμή. Οι αποκαλύψεις αργούν αλλά χτίζουν πετραδάκι πετραδάκι μια ανεπανάληπτη ιστορία. Δεν ξέρω ποιον αγάπησα πιο πολύ, την αδελφή Μαρία που αρνήθηκε τα εγκόσμια μόνο και μόνο για να επιστρέεψι αργότερα,παρακινημένη από μια συγκλονιστική αλήθεια; Τον Φίλιππο που έτρεχε να κρυφτεί από τα αισθήματά του αλλά κυρίως από την πίστη του στον Θεό; Τη Σαπφώ, τη δοτική, αληθινή, καρτερική ηρωίδα που η ζωή της επεφύλασσε τη χειρότερη μοιρασιά αλλά το μεγαλείο της ψυχής της ήταν απέραντο ώστε να..... ;
Ειλικρινά, δεν μπορώ να γράψω καμία περίληψη. Το κείμενο είναι ατόφια λογοτεχνία. Καλολογικά στοιχεία, λυρισμός, ψυχολογία χαρακτήρων, πισωγυρίσματα στον χρόνο της αφήγησης, ένα κείμενο που με καθυστέρησε και με δυσκόλεψε αρκετά γιατί πρέπει να είσαι απόλυτα συγκεντρωμένος όταν το διαβάζεις. Η ανατροπή μπορεί να κρύβεται σε μια τόση δα λεξούλα, ο χαρακτήρας μπορεί να αλλάξει από τη μια στιγμή την άλλη. Δεν το μετάνιωσα που το έφτασα ως το τέλος. Είναι γεμάτο συναισθήματα, εικόνες και μηνύματα που πρέπει να έχεις καθαρό μυαλό και απαιτήσεις για να το απολαύσεις. Πολλά μπράβο στη συγγραφέα που με βοήθησε να ελπίσω ότι ναι, εκεί ανάμεσα στα χιλιάδες νεοελληνικής λογοτεχνίας μυθιστορήματα, υπάρχει το ένα, το μοναδικό, που θα σε κάνει να καταλάβεις ότι ακόμη και στον 21ο αιώνα υπάρχουν αξιόλογες γραφές που σίγουρα θα αντέξουν στον χρόνο όχι τόσο λόγω του αριθμού των πωλήσεων όσο από αυτόν των αναμνήσεων, γιατί αν αγαπήσεις αυτό το βιβλίο δε θα το ξεχάσεις ποτέ.
Χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
«-Όλες οι αλήθειες δοσμένες σήμερα δηλαδή; -Όλες! Και μαζί μ’ αυτές κι όλα τα ψέματα που κρύφτηκαν στις ψυχές μας, γιατί φοβήθηκαν τον λιθοβολισμό, κι όμως το μόνο που τους άξιζε ήταν η ευκαιρία να βγουν στην επιφάνεια και να χορέψουν με το φως» (σελ. 130).
«Τα όνειρα είναι για τους ονειροπόλους και πολύ συχνά μένουν ανεκπλήρωτα. Οι στόχοι είναι για τους σοφούς και τους πεισματάρηδες και τις περισσότερες φορές τους πετυχαίνουν...» (σελ. 299).
«Θύματα
Ενός
Ονείρου
Σιωπής» (σελ. 472)
Πάνος Τουρλής