Η κομψότητα του σκαντζόχοιρου

της Muriel Barbery

Υπερεκτιμημένο βιβλίο που συστήνεται ως ένα εξαιρετικό λογοτέχνημα αλλά στην πραγματικότητα το κλείνεις με απογοήτευση. Μεγάλη απογοήτευση.
Από τις πρώτες σελίδες και μέχρι τα μισά κινδύνεψα να το παρατήσω.
Εάν ήθελα να εντρυφήσω σε φιλοσοφία θα έδινα πανελλήνιες για το αντίστοιχο τμήμα. Και δεν είναι ότι δεν έχω διαβάσει βιβλία που μέσα από τις σελίδες τους ξεπροβάλλει και η φιλοσοφία, είναι που δεν έχω όρεξη να μου κάνουν μάθημα φιλοσοφίας. Διότι περί μαθήματος επρόκειτο και μάλιστα άκρως κουραστικού.

Πέρα από τον διδακτισμό που απέπνεε όλο το βιβλίο, εκνευρίστηκα απίστευτα και με τις 2 ηρωίδες. Δεν ένοιωσα καμία συμπάθεια ή ενδιαφέρον γι΄ αυτές. Βιαζόμουν να τελειώσω τις ιστορίες τους για να ησυχάσω. Σπάνια σε βιβλίο έχω συναντήσει τόσο σνομπ ηρωίδες. Απροκάλυπτα σνομπ και για το λόγο αυτό τόσο αντιπαθείς.

Βολεμένες στις ζωούλες τους, η μία θυρωρός σε πολυτελές συγκρότημα κατοικιών και η άλλη μοσχαναθρεμμένο πλουσιόπαιδο-κάτοικος του συγκροτήματος. Και οι 2 υψηλού IQ το οποίο όμως τις τροφοδοτεί με υπεροψία και απέχθεια για τους υπόλοιπους κατοίκους, ίσως και όλου του πλανήτη. Και εαν μεν η δεύτερη έχει το ελαφρυντικό της ηλικίας (βρίσκεται στην προεφηβεία), η άλλη δεν έχει κανένα απολύτως. Έφτασε στα 54, χοντρή και δυσκίνητη, να ζει με μία εξίσου χοντρή γάτα, έχοντας κάνει το απολύτως μηδέν στη ζωή της. Παριστάνει τη θυρωρό, μη έχοντας προσπαθήσει προφανώς να κάνει κάτι άλλο λόγω καθαρής τεμπελιάς, υπονοώντας σε όλο το βιβλίο ότι θα πρέπει να της χρωστάμε και χάρη που δουλεύει ως θυρωρός αυτών των πλούσιων βδελυρών πλασμάτων.

Η μικρή πάλι, σέρνει ήδη πολλά προβλήματα, κάποια από τα οποία όμως δικαιολογούνται από το νεαρόν της ηλικίας. Υπερφίαλη, τρέφει αυτοκαταστροφικές τάσεις και νομίζει ότι είναι απολύτως ξεχωριστή λόγω εξυπνάδας. Πείτε μου κάτι καινούργιο για τους εφήβους!

Το κοινό χαρακτηριστικό και των 2 αυτών υπερ-έξυπνων ανθρώπων είναι το διάβασμα. Ωραία! Και τι με αυτό; Υπάρχουν γύρω μας εκατοντάδες χιλιάδες έξυπνοι άνθρωποι που διαβάζουν. Τι πρέπει να κάνω εγώ ως αναγνώστης για αυτό; Μπράβο τους που διαβάζουν. Δυστυχώς δε φτάνει για να γίνουν βιβλίο. Το δε πιο εξωφρενικό από όλα ήταν που η θυρωρίνα έκρυβε ότι διάβαζε διότι ποιος θα τολμούσε να πιστέψει ότι μια θυρωρός διαβάζει...

Προς το τέλος, το κλίμα μεταστράφηκε και πήγε στο μελόδραμα με πινελιές αισιοδοξίας για όσους μένουν, για την αγάπη που ξεπροβάλλει από παντού και ενώνει τα πάντα κλπ κλπ γνωστά κλισέ με νότες δακρυβρεξίας.

Δεν κατάλαβα τι ήθελε να δείξει η συγγραφέας και δεν κατάλαβα γιατί αυτό το βιβλίο έσπασε ταμεία.
Δεν φτάνει στη ζωή να διαβάζεις μόνο Τολστόι. Δυστυχώς!

Έμιλυ Ιωάννου

Σχόλια

Πολύ λυπάμαι για την εντύπωση που σχηματίσατε για το βιβλίο. Είναι ένα από τα καλύτερα βιβλία σύγχρονης ξένης λογοτεχνίας που διάβασα. Τη δική μου παρουσίαση και γνώμη μπορείτε να βρείτε εδώ


anagnostria
(Αναρτήθηκε στις 09/09/2015)

http://anagnostria.blogspot.com.cy/2009/01/blog-post_28.html#comment-form


anagnostria
(Αναρτήθηκε στις 09/09/2015)