Δεν υπήρξα ποτέ

της Θάλειας Κουνούνη

Χωρίς εσένα δεν υπήρξα ποτέ. Μια ερωτική ιστορία που εκτυλίσσεται παράλληλα σε δύο βιβλία με την οπτική των δύο πρωταγωνιστών να χαρακτηρίζουν το κάθε βιβλίο. Μια γυναίκα που βαριέται στον γάμο της, στέλεχος μεγάλης εταιρείας, γνωρίζει έναν άντρα μέσω ενός site γνωριμιών για μια βραδιά. Η μοίρα θα τους ξαναφέρει κοντά μόνο και μόνο για να διαλέξει η γυναίκα με ποιον θα συνεχίσει τη ζωή της και για να βρεθεί ο άντρας μπροστά στο μεγαλύτερο δίλημμα της ζωής του.

Η ιδέα της παράλληλης λογοτεχνίας με ενθουσίασε. Δύο βιβλία, δύο πρωταγωνιστές, η ιστορία δοσμένη από διαφορετικές ματιές και να εναλλάσσω τα βιβλία στα χέρια μου από κεφάλαιο σε κεφάλαιο για να προχωρήσει η ιστορία. Απογοητεύτηκα όμως σύντομα, γιατί αυτή η ιδέα, γραμμένη από δυο αξιόλογες συγγραφείς, αντί να αφηγηθεί μια πρωτότυπη, διαφορετική ιστορία, κατέφυγε στα κλισέ της ερωτικής λογοτεχνίας. Κοφτές, σύντομες φράσεις, συχνά μια πρόταση να καταλαμβάνει ολόκληρη σειρά, χιλιάδες ερωτικές σκηνές χωρίς νόημα κατ’ εμέ, πάρα πολλές σκέψεις και συναισθήματα χωρίς λόγο ύπαρξης, είναι στοιχεία που δε μου άρεσαν καθόλου.

Εκείνη, πετυχημένο στέλεχος πολυεθνικής εταιρείας, εκείνος μυστικός πράκτωρ που αποστρατεύτηκε και θέλει να επιστρέψει στη ζωή, έχοντας σύζυγο, δυο παιδιά και ένα διαζύγιο στα σκαριά. Μα τι σύμπτωση μετά το μοιραίο βράδυ αυτός να βρει δουλειά στην εταιρεία της! Κι εκείνη, θέλοντας να παίξει μαζί του, χωρίς να συναντηθούν ποτέ στην εταιρεία, να του παίζει παιχνίδια! Δεν το θεωρώ φυσιολογικό ένας πρώην πράκτορας, με ειδίκευση στο χακάρισμα και στην ηλεκτρονική παρακολούθηση, ψάχνοντας τα πάντα για την εταιρεία που θα προσληφθεί, να μην πέσει πάνω ούτε σε μία φωτογραφία της διευθύντριας ώστε να την αναγνωρίσει! Κι επίσης, είναι δυνατόν ο απατημένος σύζυγος να ονομάζεται Ορέστης Μακρής;

Δυστυχώς αυτά τα δύο βιβλία με εξέπληξαν δυσάρεστα. Στα θετικά κρατώ μόνο την ιστορία του άντρα, που έχει ένα τραυματικό παρελθόν κι αυτό είναι που θα δώσει μια δραματική τροπή στην ιστορία. Μέσα από την ιστορία του άντρα περιγράφεται η ψυχοσύνθεση ενός δυνάμει τρομοκράτη και πώς μπορούν να το εκμεταλλευτούν κάποιοι αυτό για να στρατολογήσουν νέα «θύματα». Κατά τα άλλα, όσες τους αρέσει να διαβάζουν τέτοια βιβλία, εδώ θα βρουν μια πολύ καλή περίπτωση. Εμένα δε με κρατά η ερωτική λογοτεχνία και δυστυχώς, συγκρίνοντάς τα με άλλα βιβλία των συγγραφέων, η ζυγαριά θα γείρει υπέρ της δυσαρέσκειας. Έχοντας στο μυαλό μου ακόμη τις κραυγές από την Παναγία των δελφινιών της Θάλειας Κουνούνη και τις κατάρες της γυναίακς του πρωτομάστορα από τις Αγεφύρωτες σιωπές της Μαρίας Κωνσταντούρου, θα προσπαθήσω να ξεχάσω σύντομα αυτό το δείγμα γραφής. Αν θέλετε να διαβάσετε αξιόλογη παράλληλη λογοτεχνία, ψάξτε να βρείτε τα βιβλία Μια μέρα μόνο και Ένας χρόνος μόνο, της Γκέιλ Φόρμαν και θα καταλάβετε τη διαφορά. Από κει και πέρα, αν υπάρξει κι άλλο δείγμα παράλληλης λογοτεχνίας στα ελληνικά πράγματα, πολύ ευχαρίστως να το διαβάσω και να το υποστηρίξω πρώτος.

Πάνος Τουρλής