Αστυπάλαια με λένε

της Φωτεινής Κωνσταντοπούλου

Μια «…σπάνια κοπέλα με την άδολη καλοσύνη στην καρδιά και την απόκοσμη, πλανεύτρα ομορφιά» φυλακίστηκε στα τείχη ενός κάστρου ξακουστού από βασιλιά τρανό. Παγιδευμένη σε αυτήν τη φυλακή, τραγουδούσε το πρωί για να ξυπνήσει τον ήλιο και αφηγούνταν παραμύθια το απόγευμα για να τον νανουρίσει. Ποια είναι αυτή η κοπέλα και γιατί ο βασιλιάς την κλείδωσε στο κλουβί αυτό; Θα καταφέρει ποτέ να ζήσει από κοντά την καθημερινότητα των νησιωτών που ακούνε το τραγούδι και τα λόγια της; Ποιος είναι ο μυστηριώδης επισκέπτης που τρυπώνει κάθε βράδυ στο κάστρο χωρίς η κοπέλα να το ξέρει; Μια ρομαντική ιστορία αγάπης για παιδιά από 4 ετών και πάνω.

Το νέο παραμύθι της κυρίας Φωτεινής Κωνσταντοπούλου με ταξίδεψε στα βράχια της Αστυπάλαιας και μου γνώρισε ένα ουράνιο πλάσμα που ο καθένας θα μπορούσε να ερωτευτεί και ν’ αγαπήσει. Με μια μελίρρυτη γραφή, που δε διστάζει κατά τόπους να γίνει ποιητική, και ένα εκπληκτικά δουλεμένο λεξιλόγιο, η πρωταγωνίστρια παίρνει σάρκα και οστά μπροστά στα μάτια του αναγνώστη και περιγράφεται με εξαίσια χρώματα και υφολογικά χαρακτηριστικά. Επιθετικοί προσδιορισμοί, πλούσιο λεξιλόγιο, ωραίες εκφράσεις και μια συναρπαστική ανατροπή απαρτίζουν την ιστορία αγάπης που διάλεξε να αφηγηθεί αυτήν τη φορά η κυρία Κωνσταντοπούλου.

Το κείμενο κρύβει πολλούς θησαυρούς για παιδιά μεγαλύτερα των 6-7 ετών ενώ τα μικρότερα έχουν έναν πολύτιμο συμπαραστάτη που θα τους δείξει με στρωτό και καθημερινό τρόπο τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας, πάντα με τη βοήθεια ενός ενήλικα. Πολύ σπάνια μου έχει τύχει να διαβάσω ξανά και ξανά μια πρόταση σε παιδικό βιβλίο για να την εμπεδώσω καλύτερα, να προσπαθήσω να ξεκλειδώσω τα μυστικά της, να την αφήσω να σεργιανίσει στον νου και την ψυχή μου. Επομένως, η χαρά μου ήταν διπλή που η «Αστυπάλαια» είναι ένα κείμενο με απαιτήσεις και αποτελεί ένα συναρπαστικό ταξίδι σε μια εποχή με κάστρα, πειρατές και ωραίες κοπέλες, αθώες, με καρδιά «σε σχήμα πεταλούδας». Δε γίνεται να αδιαφορήσεις απέναντι σε φράσεις όπως: «Όλοι όμως έλεγαν πως τραγουδούσε τα πιο μελωδικά τραγούδια και στο πολύπτυχο φόρεμά της φύλαγε αμέτρητα παραμύθια… Τ’ άκουγε κι ο ήλιος, για να ξυπνάει την αυγή και να πλαγιάζει μ’ όνειρα μοναδικά το δείλι» (σελ. 11) ή «Στ’ αυτιά της έφταναν οι ιαχές του παιχνιδιού και των νέων τα ρόδινα λόγια, σταλμένα απ’ το φουριόζο αεράκι» (σελ. 14).

Η εικονογράφηση της κυρίας Μαριάννας Φραγκούλη είναι ακριβώς ό,τι έπρεπε για να αναπαυθεί η ματιά του αναγνώστη σε ένα περιβάλλον που ακροβατεί ανάμεσα στον ρεαλισμό και το παραμύθι. Τα χρώματα, τα βλέμματα, το φόντο που επέλεξε η εικονογράφος για να ντύσουν το παραμύθι έχει διακριτικούς και απαλούς τονισμούς, παίζει άριστα με την προοπτική, γεμίζει τις σελίδες με μεγάλες και αδρές γραμμές ενώ η πεταλούδα και η Αστυπάλαια είναι πάντα κάπου εκεί, πίσω ή στο πλάι, για να δώσουν ένα διακριτικό και άηχο παρών.

Το παιδικό παραμύθι «Αστυπάλαια με λένε» είναι ένα ρομαντικό και τρυφερό βιβλίο, αφιερωμένο από τη μια στη φυλακισμένη αγάπη και την ένταση που αυτή ζει όταν απελευθερώνεται και από την άλλη στα προτερήματα της αρετής και της αγνότητας. Τα έσοδα του βιβλίου θα δοθούν σε άπορες οικογένειες της Αστυπάλαιας ενώ η έκδοση στηρίζεται από την Interamerican.

Πάνος Τουρλής