"Μα όχι, επέμενε η Ανν, το τρέξιμο ήταν όντως ρομαντικό, απλώς οι φίλοι της δεν το καταλάβαιναν επειδή δεν είχαν ξεπεράσει ποτέ τα όριά τους. Για κείνους τρέξιμο σήμαινε πέντε χιλιόμετρα μες στη δυστυχία με μοναδικό κίνητρο ένα νούμερο μικρότερο στο τζιν τους: ανέβα στη ζυγαριά, πάθε κατάθλιψη, φόρα τα ακουστικά σου και πάμε να τελειώνουμε. Έτσι όμως δεν μπορείς να βγάλεις μια διαδρομή πέντε ωρών. Εκεί πρέπει να χαλαρώσεις, σαν να μπαίνεις σιγά σιγά σε μια μπανιέρα γεμάτη με καυτό νερό, μέχρι που το σώμα σου να σταματήσει να αντιστέκεται στο σοκ και να αρχίσει να το απολαμβάνει.
Αν χαλαρώσεις αρκετά και το σώμα σου εξοικειωθεί τόσο με τον ρυθμό και το λίκνισμα, σχεδόν ξεχνάς ότι κινείσαι. Και με το που μπαίνει σ' αυτή την ανάλαφρη ροή, που μοιάζει λίγο με αιώρηση, τότε να και το σεληνόφως, να και η σαμπάνια. “Πρέπει να συντονίζεσαι με το σώμα σου και να καταλαβαίνεις πότε μπορείς να το πιέσεις και πότε πρέπει να κάνεις ένα βήμα πίσω” εξηγούσε η Ανν. Πρέπει να ακούς προσεκτικά τον ήχο της ίδιας σου της αναπνοής. Να έχεις συναίσθηση του ιδρώτα που κυλάει στην πλάτη σου. Να φροντίζεις να προσφέρεις στον οργανισμό σου δροσερό νερό και κανένα αλμυρό σνακ και να ρωτάς τον εαυτό σου συχνά και με ειλικρίνεια πώς ακριβώς νιώθει. Τι πιο αισθησιακό από το να αφιερώνεις τέτοια εξαίσια προσοχή στο ίδιο σου το σώμα;"
Born to Run | Κρίστοφερ ΜακΝτούγκαλ | Εκδόσεις: Key Books
Η Ginette Bedard τρέχει τον μαραθώνιο της Νέας Υόρκης στην ηλικία των 86 χρόνων επιβεβαιώνοντας τη ρηση: "Δεν σταματάς να τρέχεις επειδή γερνάς. Γερνάς επειδή σταματάς να τρέχεις". Απολαύστε την!