Ένα κοριτσάκι βλέπει πως ένα γεράκι γέννησε στην καμινάδα του σπιτιού της και προσπαθεί να πιάσει φιλίες μαζί του. Ο μπαμπάς θέλει ν’ ανάψει το τζάκι εν όψει της παγωνιάς που έρχεται αλλά η κόρη του δεν τον αφήνει. Θα προλάβουν να γεννηθούν και να μεγαλώσουν τα γεράκια πριν πραγματοποιήσει την απόφασή του ο μπαμπάς;
Πρόκειται για ένα κείμενο που με προβλημάτισε αρκετά λόγω της γραφής και της πλοκής του σε ποια ηλικία αναγνωστών να το εντάξω. Απλές και σύντομες, σχεδόν κοφτές φράσεις, μια αφαιρετική εικονογράφηση κι ένα απότομο τέλος δημιούργησαν μέσα μου αντικρουόμενες απόψεις. Είναι ένα κείμενο για μεγάλους που απευθύνεται όμως σε παιδιά ή για παιδιά που θα το κατανοήσουν καλύτερα οι μεγάλοι; Η γνωριμία του κοριτσιού με το γεράκι και η σταδιακή φιλία που χτίζεται μεταξύ τους ήταν πολύ συγκινητικά και όμορφα στιγμιότυπα, όσο πλησιάζουμε όμως στην τελευταία σελίδα, με τον κίνδυνο της απειλής του πατέρα να μεγαλώνει, τόσο η συγγραφέας δείχνει να αποστασιοποιείται και σχεδόν ν’ αφήνει τον χαρακτήρα που δημιούργησε να κάνει ό,τι πιο αυθόρμητο και βιαστικό θελήσει! Είναι σα να την παροτρύνει να πάρει μόνη της την τελική απόφαση κι έτσι οι δύο τελευταίες σελίδες είναι συναισθηματικά γυμνές, με μόνο δύο αποστασιοποιημένες προτάσεις.
Η εικονογράφηση της Πέρσας Ζαχαριά βασίζεται στους τόνους του πράσινου, του καφέ και του κίτρινου που αποδίδουν την ιστορία σαν επιχρωματισμένη σέπια, χωρίς πολλές λεπτομέρειες, με μόνο τα βασικά στοιχεία του δωματίου ή του σημείου που διαλέγει να αναπαραστήσει. Αδρές γραμμές και αφαιρετικότητα δημιουργούν ένα εναλλακτικό, απόλυτα ταιριαστό με το περιεχόμενο του κειμένου, περιβάλλον.
«Το γεράκι στην καμινάδα» είναι μια διαφορετική ιστορία για τη φιλία και τον αγώνα ενάντια στον χρόνο και τις ειλημμένες αποφάσεις, την οποία ίσως κατανοήσουν καλύτερα οι μεγαλύτεροι ή τους βοηθήσει περισσότερο να αναπαριστήσουν στα παιδιά τους τα γεγονότα του παραμυθιού.
Πάνος Τουρλής