
Δεν κατάφερα να το ολοκληρώσω. Ήταν τόσο επίπεδο και ρηχό, χωρίς αγωνία, ανατροπές και ολοκληρωμένους χαρακτήρες που με απογοήτευσε σύντομα. Έφτασα μέχρι ένα σημείο κυρίως από περιέργεια αλλά οι ανωτέρω πρωταγωνιστές δεν κάναν κάτι ρηξικέλευθο στην ιστορία, απλώς συγκεντρώνονταν και έπιαναν τη λειψανοθήκη ζώντας τις μέρες του Ιησού και αναρωτώμενοι γιατί θεωρούνται εκλεκτοί κι αν είναι εκλεκτοί ποιας αδελφότητος είναι μέλη κλπ. Κανένα ενδιαφέρον, καμία έκπληξη, καμία λογοτεχνική έστω ικανοποίηση. Το θέμα είναι πολύ ζουμερό και κρίμα που δεν ανταποκρίθηκε το βιβλίο στις προσδοκίες που δημιουργεί η περίληψη στο οπισθόφυλλο.
Στο τέλος του βιβλίου ο συγγραφέας, διακεκριμένη μορφή στον χώρο του πνευματισμού, της New Age αντίληψης περί πνευματισμού και εσωτερικής αναζήτησης, διαφόρων και διαφορετικών πνευματικών αναζητήσεων, παραθέτει μια έρευνα πολλών σελίδων για τις μυστηριακές σχολές (=σκοπός τους η είσοδος στην πραγματικότητα του Θεού, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό), οπότε αυτομάτως καταλαβαίνει κανείς ότι η κεντρική ιδέα του μυθιστορήματος, η στάση ζωής του Deepak Chopra και η φιλοσοφία του θα κεντρίσει το ενδιαφέρον σχεδόν αποκλειστικά ανθρώπων που ήδη έχουν εισέλθει σε μια New Age πνευματικότητα.
Πάνος Τουρλής