
Σπάνια διαβάζω διηγήματα, ακριβώς γιατί νιώθω ότι δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια το σύνολο που διέπει συνήθως τις συλλογές των διηγημάτων. Και πάνω που έχεις αγαπήσει τους χαρακτήρες της ιστορίας, έρχεται ένα τέλος και χωρίζετε για πάντα (ως την επόμενη ανάγνωση, βεβαίως!). Θα ήθελα να γράψω για κάθε ιστορία χωριστά, για κάθε διαφορετικό συναίσθημα που μου προκάλεσαν, όμως θα μακρηγορήσω αρκετά. Θα περιοριστώ στην ευχάριστη ανατροπή της «Επετείου», στο αστείο περιστατικό του «Συλλέκτη», στα συγκινητικά «Μαρμαρένια κόρη» και «Ταξίδι στον αέρα», στον αληθινό «Καφενέ», στο μεταφυσικό «Γερμανικό νούμερο». Διάβασα τα υπέροχα κείμενα του συγγραφέα και ανυπομονώ να τον απολαύσω ξανά σε ένα νέο μυθιστόρημα, όπου οι λέξεις του και το στυλ του βρίσκουν περισσότερο έδαφος να απλωθούν και να ριζώσουν βαθιά στη σκέψη και στην ψυχή του αναγνώστη.
Πάνος Τουρλής