Η πυκνογραμμένη αυτή νουβέλα περιγράφει τη ζωή της γιαγιάς της συγγραφέως, Κωνσταντούλας, γεννημένης το 1900, που έζησε «στον γυναικωνίτη του προηγούμενου αιώνα», μιας γυναίκας ανυπάκουης, βροντόφωνης, που δεν έπαιρνε από προσταγές. Μέσα σε μόλις 86 σελίδες ξεδιπλώνεται η ζωή αυτής της ξεχωριστής γυναίκας, που θέλησε έναν άντρα είκοσι χρόνια μεγαλύτερό της και πήρε την κατάσταση στα χέρια της όταν είδε πως παραπέρασε καιρός για τον γάμο τους. Η οικογένεια της Ντούλας καταγόταν από τα Χανιά όπου μια βεντέτα ανάγκασε τη μάνα να πάρει τον νόμο στα χέρια της και στη συνέχεια να καταφύγει στο Μεσολόγγι με τα παιδιά της. Σε αυτήν την πόλη, «την πρώτη μεγαλύτερη πόλη της Κεφαλονιάς μετά το Αργοστόλι» όπως λέγανε για να δείξουν τον αριθμό των νησιωτών που είχε προσελκύσει, μεγάλωσε η ηρωίδα μας και με τα καμώματά της διασκέδαζε τους κατοίκους και προκαλούσε την οργή του αδελφού της.Η γραφή ρέει αβίαστα, χύνεται στις σελίδες αποκρυσταλλώνοντας μορφές ξεχασμένες απ’ τον χρόνο, όχι όμως κι απ’ τη μνήμη. Η συνοπτική μορφή του κειμένου δεν επιτρέπει την περαιτέρω διείσδυση στον ψυχισμό των χαρακτήρων, τα σχεδόν αποσπασματικά περιστατικά όμως είναι αρκετά για να εξοικειωθεί ο αναγνώστης με την καθημερινότητα της οικογένειας, για να γνωρίσει την αμαζόνα Ντούλα και να την ακολουθήσει ως το πρόωρο τέλος της ζωής της το 1940. Παραστατικοί διάλογοι, μεστές σκηνές, ορθά επιλεγμένα στιγμιότυπα από ζωές περασμένες, μελετημένη αναπαράσταση ηθών και εθίμων της εποχής και του τόπου, δύναμη και ενάργεια στην αφήγηση είναι χαρακτηριστικά γνωρίσματα μιας γραφής που ένιωσα πως ασφυκτικά στη μορφή της νουβέλας κι εύχομαι σύντομα να εξαπλωθεί σε περισσότερες σελίδες.
«Η απαγωγή του μνηστήρος» είναι η ιστορία μιας γυναίκας διαφορετικής από τις άλλες, που τόλμησε να κάνει πράγματα ενάντια στην κοινωνική της θέση, με κίνητρο την αγάπη της, και έπραξε κάτι εντελώς ανήκουστο: να απαγάγει εκείνη τον γαμπρό αντί να την απαγάγει ο μέλλων σύζυγος! Η αδικία της βεντέτας εναλλάσσεται με τις δυσκολίες της προσαρμογής σε μια νέα ζωή, η χαρά του γάμου σβήνει με την είδηση ενός θανάτου, όλα κομμάτια αναπόσπαστα ενός αέναου κύκλου, όλα γραμμένα ζωηρά και στρωτά χάρη στην πένα της κυρίας Λιβιεράτου. Η νουβέλα αυτή είναι ένας μικρός φίλος που θα κρατήσει ευχάριστη παρέα στον αναγνώστη.
Πάνος Τουρλής