Φάνης ο φαρσέρ

της Τζένης Κουτσοδημητροπούλου

Ο Φάνης αναστατώνει την τάξη του με τα αστεία και τις φάρσες του, ξεπερνώντας κάθε όριο και αδιαφορώντας για τις επαναλαμβανόμενες τιμωρίες της δασκάλας του. Σύντομα όμως ένα περιστατικό θα τον βάλει στην ίδια θέση με τα θύματά του, θα είναι αρκετό όμως αυτό για να σταματήσει τις πλάκες;

Το νέο παραμύθι της Τζένης Κουτσοδημητροπούλου για παιδιά από 6 ετών και πάνω αφορά την πιο αυθόρμητη και πηγαία έκφραση των παιδιών, τις φάρσες σε φίλους και συμμαθητές. Η καθημερινότητα στη σχολική τάξη δίνεται παραστατικά και ανάγλυφα, όπως ξέρει πολύ καλά να κάνει πάντα η συγγραφέας, με αστεία περιστατικά που θα προκαλέσουν το γέλιο των μικρών αναγνωστών. Η ιστορία όμως έχει κι ένα επιμύθιο, που δίνεται με σεβασμό απέναντι στην ιδιοσυγκρασία των παιδιών. Ο Φάνης θα πάθει κάτι που δεν περίμενε και ίσως αυτό να είναι η αρχή μιας νέας αντίληψης για τον γύρω του κόσμο.

Ομολογώ πως αρχικά δε μου άρεσε το τέλος του βιβλίου, μιας και θα προτιμούσα κάτι διαφορετικό από αυτό που δίνεται στις σελίδες και για το οποίο δεν μπορώ να γράψω για να μην αποκαλύψω την κεντρική ιδέα. Ειδικά η τελευταία σελίδα με έβαλε σε σκέψεις γιατί πίστεψα πως ο Φάνης θα έπαιρνε το μάθημά του αλλά τα γεγονότα που περιγράφονται εκεί μου έδειξαν πως τελικά κανείς δεν αλλάζει. Κι όμως, διαβάζοντας άλλες απόψεις αναγνωστών για το βιβλίο, μιας και για πρώτη φορά ένα παραμύθι γέννησε μέσα μου διχογνωμίες, είδα πόσο σοφά έδειξε η κυρία Κουτσοδημητροπούλου τις επεκτάσεις της ιστορίας που έζησε ο Φάνης, μιας και δε θα είχε νόημα το παιδί να κάνει στροφή 180 μοιρών. Αντίθετα, με την τελευταία σκηνή του κειμένου τονίστηκε υποδειγματικά και διακριτικά το όριο του μέτρου που πρέπει να έχει κάποιος στη ζωή του. Αυτό ήταν ένα χαρακτηριστικό που δεν αντιλήφθηκα με την πρώτη ανάγνωση και χάρηκα γιατί η συγγραφέας μού απέδειξε για άλλη μια φορά με πόση αγάπη και γνώση ασχολείται με το παιδικό βιβλίο και πως αποφεύγει τη μασημένη τροφή, ακριβώς για να βοηθήσει τα παιδιά να αναπτύξουν τις δικές τους κοσμοθεωρίες. Τέλος, νομίζω πως η εικονογράφηση δημιουργεί ένα σουρεαλιστικό και ελάχιστα χαριτωμένο περιβάλλον μέσα στο οποίο κινούνται οι φίλοι του Φάνη του φαρσέρ. Περίεργα χρώματα, παράξενες φυσιογνωμίες, extreme close-ups σε πρόσωπα και χαρακτηριστικά γνωρίσματα δε με βοήθησαν να απολαύσω την εικονογράφηση του βιβλίου.

Στο τέλος του παραμυθιού υπάρχουν σελίδες με παιχνίδια, εκπαιδευτικές δραστηριότητες και ερωτήσεις ενώ με το σκανάρισμα του QR Code που τυπώθηκε στο βιβλίο μπορεί κάποιος να ακούσει την αφήγηση της ιστορίας.

Πάνος Τουρλής