Ένα βιβλίο από τον Ζενέ για τον Ζενέ. Ένα βιβλίο στο οποίο διηγείται τη ζωή του, τους έρωτές του, τους στοχασμούς του, και τέλος, την «ηθική» του. Μία ηθική ?«αντιηθική» αισθητικά προσδιορισμένη και επιλεγμένη. Ένα βιβλίο στο οποίο ο Ζενέ «μιλάει για τη ζωή του σαν ένας Ευαγγελιστής, σαν ένας μάρτυρας που είδε και εκστασιάστηκε...». Ήρωες (ή μάλλον "αντιήρωες"), συνοδοιπόροι του σε αυτό το ταξίδι της ζωής και «μοντέλα»-αντικέιμενα της πηγαίας λυρικής του σμίλης: αλήτες, ζητιάνοι, κλέφτες, πόρνες και τραβεστί και ό,τι άλλο μπορεί να αποτελέσει μέρος αυτού του αρρωστημένου και χυδαίου σκηνικού, μέσα στο οποίο ο Ζενέ βρήκε την απόλυτη έκφραση της ομορφιάς και του «ωραίου». Ένα βιβλίο ωραίο και ανατρεπτικό σαν βόμβα, μα συνάμα τρυφερό σα τριαντάφυλλο. Τέλος, ένα ημερολόγιο ή, δια στόματος Σαρτρ: μια αυτοβιογραφία που δεν είναι αυτοβιογραφία, μοιάζει πως είναι, κι αυτό γιατί είναι μια ιερή κοσμογονία.
Στέφανος Δημητριάδης
(αναδημοσίευση από το περιοδικό Καλειδοσκόπιο)