Στραβαγκάντζα

της Mary Hoffman

Ένα πανέμορφο κείμενο, ένα απίστευτο ταξίδι επιστημονικής φαντασίας. Στην αρχή ομολογώ ότι ενοχλήθηκα, γιατί να χρησιμοποιήσει έναν παράλληλο κόσμο ΣΑΝ την Ιταλία και τη Βενετία και να μη μας ταξιδέψει στην ίδια τη Βενετία; Έλα όμως που η φαντασία της συγγραφέως είναι τόσο καλοδουλεμένη και ο κόσμος που μας παρουσιάζει τόσο όμορφος που παρασύρθηκα....Ο Λυσιέν λοιπόν έχει καρκίνο και παλεύει την αρρώστια που τον κατατρώει. Ένα μαγικό σημειωματάριο-δώρο του πατέρα του τον οδηγεί μέσα από τον χωροχρόνο στην Ταλία και τον μαγικό κόσμο της Μπελέτσας, με δούκισσες, καρναβάλια, γέφυρες, μάνδολες (γόνδολες), μανδολιέρηδες και την κακή οικογένεια των ντε Κίμικι που αγωνίζεται να βρει το μυστικό να ταξιδεύει στο χρόνο και να κατακτήσει το τελευταίο κομμάτι ανεξάρτητης γης, την Μπελέτσα. Ο Λυσιέν κάνει φίλους και εχθρούς, κατάσκοποι τον ακολουθούν παντού, η δούκισσα με τη μάσκα παρουσιάζει σωσίες της κατά τη διάρκεια των τελετών της πόλης για να διατηρηθεί η αιώνια νεότητα της αρχηγού της πολιτείας, μια δυναμική κοπέλα με φεμινιστικές τάσεις θέλει να σπάσει την ανδροκρατία στις μάνδολες και να γίνει η πρώτη μανδολιέρισσα. Ο Λυσιέν κατά λάθος της χαλάει τα σχέδια αλλά σύντομα γίνεται φίλος της και παρεισφρέουν στον άγνωστο για τους πολλούς κόσμο των Περιπλανητών. Μαγεία, όνειρο, φαντασία και ο Λυσιέν ξαφνικά βρίσκεται ανάμεσα σε δυο ζωές. Κόντεψα να κλάψω όταν τον έπιασαν οι κακοί αιχμάλωτο και καθυστέρησε τόσο που οι γονείς του στην άλλη ζωή τον πέρασαν για νεκρό και τον έβγαλαν από τα μηχανήματα ζωτικής λειτουργίας. Τώρα ο Λυσιέν ανήκει για πάντα στην Μπελέτσα. Και η περιπέτεια ξεκινά...Ανυπομονώ να διαβάσω και τα άλλα δύο βιβλία της τριλογίας. Σίγουρα είναι εφηβικό μυθιστόρημα αλλά είναι τόσο καλογραμμένο που κερδίζει και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη και δη της επιστημονικής φαντασίας. Προσωπικά λατρεύω τη Βενετία και μου αρέσει πάρα πολύ να διαβάζω βιβλία για αυτήν ή σε αυτήν. Το συγκεκριμένο ήταν ένα μαγικό ταξίδι: μύριζα τη λιμνοθάλασσα, άκουγα τα γλαροπούλια και τον διακριτικό παφλασμό του ποταμού, έβλεπα τα βεγγαλικά στην κεντρική πλατεία, μα τι ωραία αναπαράσταση, μα τι ωραίες περιγραφές, μα τι ωραία πένα, μα τι ωραία ιστορία. Μάσκες, χοροί, γέφυρες και κανάλια και φυσικά κακοί!!! Το αγάπησα αυτό το βιβλίο!

Πάνος Τουρλής