Πριν από λίγα λεπτά ανακοινώθηκε το φετινό Νόμπελ Λογοτεχνίας, το οποίο απονεμήθηκε στον Κινέζο Μο Γιαν.
O Μο Γιαν γεννήθηκε το 1955 στην επαρχία Σαντόνγκ της βορειοανατολικής Κίνας από μια φτωχή οικογένεια που μετά βίας μπόρεσε να μεγαλώσει τα τέσσερά της παιδιά. Το 1976 κατατάχτηκε εθελοντικά στο Λαϊκό Απελευθερωτικό στρατό όπου και σπούδασε βιβλιοθηκάριος. Το 1981 δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα "Βροχή που πέφτει μια ανοιξιάτικη νύχτα". Ακολούθησε το βιβλίο του "Oι κόκκινοι αγροί" (1987) που άρχισε να του δημιουργεί προβλήματα με τη λογοκρισία και το οποίο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Ζανγκ Γιμού. Το επόμενο μυθιστόρημά του "Oι μπαλάντες του σκόρδου" (1988) απαγορεύτηκε, γεγονός που οδήγησε τον Γιαν να παραιτηθεί από το στρατό. Τα βιβλία του "Η δημοκρατία του κρασιού" (2001) και "Μεγάλα στήθη και φαρδιές περιφέρειες" (2003) είχαν επίσης προβλήματα με τη λογοκρισία. Παρά τις προτάσεις που είχε από τη Δύση, ο Μο Γιαν δεν εγκατέλειψε ποτέ την Κίνα.
Το μοναδικό βιβλίο του που έχει μεταφραστεί στα ελληνικά είναι Οι μπαλάντες του σκόρδου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
Με φόντο την επαρχία της διεφθαρμένης σύγχρονης Κίνας, "Oι μπαλάντες του σκόρδου" ισορροπούν ανάμεσα στο δράμα και σε μια κωμωδία τόσο μαύρη, που παύει να είναι κωμωδία. Oι πρωταγωνιστές είναι απλοί χωρικοί, έρμαια μιας βίας που τους σαρώνει και που, στην κινεζική κοινωνία, όπως την περιγράφει το βιβλίο, διαπερνά κάθε σχέση - του κράτους με τον πολίτη, του χωρικού με το συγχωριανό του, του πατέρα με την κόρη, του αδελφού με την αδελφή. Παραληρηματικές σκηνές που εναλλάσσονται με ειδυλλιακές εικόνες φύσης, μια επιμονή στα δεινά του σώματος, και περιστατικά όπως εκείνα στη φυλακή και στο σταθμό των λεωφορείων, που θυμίζουν θέατρο του παραλόγου, χαρακτηρίζουν αυτό το σημαντικό μυθιστόρημα του Μο Γιαν, το οποίο απαγορεύτηκε στην Κίνα ύστερα από τα αιματηρά γεγονότα στην πλατεία Τιεναμέν.
"Αν ήταν να διαλέξω ένα συγγραφέα για να βραβευτεί με Νόμπελ, θα διάλεγα τον Μο Γιαν", είχε πει ο Κενζαμπούρο Όε (Νόμπελ, 1994).
O Μο Γιαν γεννήθηκε το 1955 στην επαρχία Σαντόνγκ της βορειοανατολικής Κίνας από μια φτωχή οικογένεια που μετά βίας μπόρεσε να μεγαλώσει τα τέσσερά της παιδιά. Το 1976 κατατάχτηκε εθελοντικά στο Λαϊκό Απελευθερωτικό στρατό όπου και σπούδασε βιβλιοθηκάριος. Το 1981 δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα "Βροχή που πέφτει μια ανοιξιάτικη νύχτα". Ακολούθησε το βιβλίο του "Oι κόκκινοι αγροί" (1987) που άρχισε να του δημιουργεί προβλήματα με τη λογοκρισία και το οποίο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Ζανγκ Γιμού. Το επόμενο μυθιστόρημά του "Oι μπαλάντες του σκόρδου" (1988) απαγορεύτηκε, γεγονός που οδήγησε τον Γιαν να παραιτηθεί από το στρατό. Τα βιβλία του "Η δημοκρατία του κρασιού" (2001) και "Μεγάλα στήθη και φαρδιές περιφέρειες" (2003) είχαν επίσης προβλήματα με τη λογοκρισία. Παρά τις προτάσεις που είχε από τη Δύση, ο Μο Γιαν δεν εγκατέλειψε ποτέ την Κίνα.
Το μοναδικό βιβλίο του που έχει μεταφραστεί στα ελληνικά είναι Οι μπαλάντες του σκόρδου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη.Με φόντο την επαρχία της διεφθαρμένης σύγχρονης Κίνας, "Oι μπαλάντες του σκόρδου" ισορροπούν ανάμεσα στο δράμα και σε μια κωμωδία τόσο μαύρη, που παύει να είναι κωμωδία. Oι πρωταγωνιστές είναι απλοί χωρικοί, έρμαια μιας βίας που τους σαρώνει και που, στην κινεζική κοινωνία, όπως την περιγράφει το βιβλίο, διαπερνά κάθε σχέση - του κράτους με τον πολίτη, του χωρικού με το συγχωριανό του, του πατέρα με την κόρη, του αδελφού με την αδελφή. Παραληρηματικές σκηνές που εναλλάσσονται με ειδυλλιακές εικόνες φύσης, μια επιμονή στα δεινά του σώματος, και περιστατικά όπως εκείνα στη φυλακή και στο σταθμό των λεωφορείων, που θυμίζουν θέατρο του παραλόγου, χαρακτηρίζουν αυτό το σημαντικό μυθιστόρημα του Μο Γιαν, το οποίο απαγορεύτηκε στην Κίνα ύστερα από τα αιματηρά γεγονότα στην πλατεία Τιεναμέν.