Σαν παλιό παραμύθι

της Άνας Ζάχαρη

Η Λυγερή αναστενάζει, βλέποντας έναν όμορφο νεαρό άντρα να περνάει δίπλα της για ένα δέκατο του δευτερολέπτου κι αυτός ο αναστεναγμός ξυπνάει τον Ντιγκ-Α-Ντουνγκ, το ξωτικό, που είναι ερωτευμένο με τη λυγερή θεά. Η Λυγερή θέλει να βρει τον νέο που έπεσε στα βάθη της Θάλασσας αλλά βρίσκει παντού εμπόδια και από τον Ήλιο και από τη Θάλασσα και από τον Βασιλιά του Κάτω Κόσμου. Ο Ντιγκ-Α-Ντουνγκ και η νεράιδα Φιλόκαλλη αποφασίζουν να βοηθήσουν, ρωτώντας τη Μητέρα του Χρόνου, την οποία ξεκινάνε να βρουν σε ένα ταξίδι που θα αλλάξει για πάντα τη ζωή τους. Παράλληλα, η επιθυμία της Λυγερής αναστατώνει τον κόσμο που ζει, κάτι που εκμεταλλεύονται ο Άδης με τη Θάλασσα για να κυριαρχήσουν στον κόσμο με τη βοήθεια των κακών συνεργών τους: λάμιες, τελώνια και καλικάντζαροι επιτίθενται στους ανθρώπους! Είστε έτοιμοι να διαβάσετε κάτι εντελώς διαφορετικό;

Το κείμενο με συνεπήρε πότε στον σκοτεινό κόσμο του Άδη, πότε στον άγριο και σιωπηλό κόσμο της Θάλασσας, πότε στον τόπο των ανθρώπων. Η αρχική ιστορία, που εύκολα κατάλαβα ότι επρόκειτο για τον έρωτα της Άρτεμης και του Ίκαρου, είναι απλώς η αφορμή να ξεδιπλωθεί ο πλούσιος εσωτερικός κόσμος της συγγραφέως σε κάτι εντελώς διαφορετικό μέχρι σήμερα και να τοποθετηθούν όλες οι γνώσεις της γύρω από τη λαογραφία, τη λογοτεχνία και τους μύθους στις κατάλληλες θέσεις. Ανατροπές, αγωνία, χιλιάδες λυρικές εικόνες, πάμπολλες περιγραφές ονειρικών και φανταστικών τόπων που όχι μόνο δεν κουράζουν αλλά ταξιδεύουν, απομακρύνουν από την πραγματικότητα. Αγάπησα πολύ το γεγογνός ότι μπορεί η πλούσια ελληνική λαογραφία να δώσει το έναυσμα σε μια ταλαντούχα συγγραφέα να δοκιμαστεί επιτυχώς σε ένα κείμενο που ανοίγει νέους δρόμους στη φανταστική λογοτεχνία. Δεν είναι παραμύθι, αν και έχει όλα τα στοιχεία του παραμυθιού, δεν είναι sci-fi, αν και ταξιδεύει τον αναγνώστη σε μιαν άλλη διάσταση.

Διαχρονικές έννοιες όπως η αγάπη, η προδοσία, η ζήλια, η φιλία, η ωφέλεια, η ανταπόδοση, η πίστη αποδίδονται εναλλάξ, βάφονται με τα γνωστά χρώματα του πινέλου της κυρίας Ζάχαρη και ολοκληρώνουν έναν πίνακα-κόσμημα για κάθε βιβλιοθήκη. Δεν έχει σκληρές σκηνές, δεν έχει ρομαντικές σκηνές, ίσα ίσα που όλα αυτά τα συνδέει αρμονικά και κανένα δεν περισσεύει εις βάρος του άλλου. Ένα αρμονικό φαντασιακό σύνολο που με συντρόφεψε στα κρύα βράδια του Δεκέμβρη.

Στο τέλος του βιβλίου η συγγραφέας παραθέτει κάποιες επεξηγήσεις που τοποθετούν τα πρόσωπα που έπλασε η φαντασία της στις μυθικές και ιστορικές τους διαστάσεις, γλωσσάριο για τις δύσκολες λέξεις, λίστα των φυτών που χρησιμοποιούνται στην ιατρική και ένα σύντομο βιογραφικό της για να δείξει σε τι πλαίσιο μεγάλωσε και πώς επηρεάστηκε από όλο αυτόν τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας, της μυθολογίας και της λαογραφίας για να αποτυπώσει στο χαρτί έναν άρτια δομημένο φανταστικό κόσμο. Αξίζει να το ψάξετε και να το αποκτήσετε!

Πάνος Τουρλής