Είναι κάποια βιβλία, τα οποία συστήνω ανεπιφύλακτα στους φίλους μου να τα διαβάσουν. Τους λέω: «δεν γίνεται, πρέπει να το διαβάσεις ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ!». Και όσοι εμπιστεύονται το γούστο μου, το κάνουν. Το συγκεκριμένο βιβλίο το ξαναέπιασα στα χέρια μου με αφορμή το νέο βιβλίο του Μαρτέν Παζ που κυκλοφόρησε στα ελληνικά («ίσως μια ιστορία αγάπης» εκδ. Πατάκης) και δεν το συστήνω σε κανέναν που δεν έχει σκοπό να αλλάξει έστω και λίγο τον τρόπο ζωής του. Όσοι θεωρούν ότι έχουν τακτοποιήσει μια χαρά τη ζωούλα τους, ότι έχουν χτίσει ή ξεκινάνε να χτίζουν την καριέρα τους, δεν έχουν κανένα μα κανένα λόγο να διαβάσουν αυτό το βιβλίο. Ένας άνθρωπος που κάθε φορά που τρώει σκέφτεται τόσο πόσοι υποφέρουν, κυριολεκτικά ή μεταφορικά, για να τρώει αυτός, ένας άνθρωπος που κάθε φορά που πάει να αγοράσει ένα αντικείμενο σκέφτεται τις συνέπειες και το αντίκτυπο που έχει αυτή του η κίνηση στους άλλους (κι όλα αυτά μέσα από συλλογισμούς που πραγματοποιούνται σε χρόνο dt) δεν έχει παρά να εύχεται να ήταν βλάκας: να καταναλώνει ασυστόλως, να χαίρεται με τις χαζοσειρές και τα χαζοριάλιτι και να διασκεδάζει με ευκολοχώνευτα τραγουδάκια... Γιατί τελικά η ευφυΐα μπορεί να είναι μεγάλη κατάρα... Όλα αυτά που διαβάζετε στην δική μου περιγραφή μπορεί να σας φαίνονται λίγο «δήθεν» ή κάπως επιτηδευμένα, αυτό όμως οφείλεται στο ότι εγώ δεν τα περιγράφω με την λογοτεχνική δεξιοτεχνία του Παζ.
Με απλά λόγια και μυθιστορηματική πλοκή, μέσα από τον ήρωα, τον Αντουάν, ο συγγραφέας μας αποδεικνύει το πώς ο σύγχρονος άνθρωπος δεν είναι τίποτα άλλο και δεν περιτριγυρίζεται παρά από ...βλάκες...
Ένα μυθιστόρημα που αξίζει να διαβαστεί από τον καθένα για την ευφυΐα που το περιβάλει αλλά και για ότι είναι σπάνιο ένα βιβλίο να συνδυάζει το χιούμορ με τον κοινωνικό προβληματισμό!
Λένα Βλασταρά