Ο Αλέξανδρος Κορρές, δημοσιογράφος και παρουσιαστής στη μεσημεριανή τηλεοπτική ζώνη, βρίσκεται δολοφονημένος, βασανισμένος και φριχτά ακρωτηριασμένος στο διαμέρισμά του στον Λυκαβηττό. Τι θέλει να δείξει ο δολοφόνος με τον τρόπο που τοποθέτησε το θύμα αφού αφαίρεσε τη ζωή του σαδιστικά; Γιατί διαλέγει ομοφυλόφιλους άντρες; Τι κοινό χαρακτηριστικό έχουν; Η ιδιόμορφη και ξεχωριστή αστυνόμος Στέλλα Άνταμς αναλαμβάνει την υπόθεση, χωρίς όμως να σταματήσει λεπτό να αντιμετωπίζει τους δικούς της εφιάλτες που την έδιωξαν από την Αμερική και το FBI, μόνο που αυτήν τη φορά έρχονται λίγο πιο κοντά της.
Η Στέλλα Άνταμς είναι 35 ετών, με κοντά και κόκκινα ατίθασα μαλλιά, γαλακτερή επιδερμίδα και γυαλιά ηλίου που δεν τα βγάζει ποτέ, ακόμη και σε εσωτερικούς χώρους, «Φημιζόταν για το ότι ήταν πειραγμένη, εστέτ και σνομπ. Φημιζόταν επίσης για το αλλόκοτο παρουσιαστικό της» (σελ. 33) και λόγω της κατάλευκης, αλμπίνο επιδερμίδας της την αποκαλούσαν «Βαμπίρ» πίσω από την πλάτη της. Ήρθε ενάμιση χρόνο πριν από την Αμερική όπου ζούσε για 25 χρόνια ως κόρη του Έλληνα συμβούλου και προμηθευτή του αμερικανικού Υπουργείου Αμύνης. Είναι εκπαιδευμένη στη συμπεριφορική ανάλυση, σε τεχνικές μάχης και στην αντιμετώπιση τρομοκρατικών χτυπημάτων, σπούδασε Κοινωνιολογία, έγινε μέλος ενός Σώματος πρακτόρων του FBI που αντιμετώπιζε τρομοκρατικές ενέργειες με πολιτική, θρησκευτική ή απλώς εγκληματική βάση και τώρα είναι σε ελληνικό έδαφος ως επικεφαλής της Τέταρτης Ομάδας του Τμήματος Εγκλημάτων Κατά Ζωής, που αποσπάστηκε από τις άλλες τρεις για να μπορεί να δρα συνδυαστικά στις υποθέσεις που αναλαμβάνει και με μεγαλύτερη ευελιξία εφόσον κάποιες από αυτές χρονίζουν λόγω δικαιοδοσίας των διαφόρων τμημάτων.
Η ομάδα της Στέλλας Άνταμς αποτελείται από ανθρώπους με φυσιολογικά χαρακτηριστικά και δυνατότητες, όπως ο Αστυνόμος Β΄ Αρίστος Αλεξιάδης ή Πατέρας, ο μυώδης και χοντροκομμένος Υπαστυνόμος Ιωσήφ Ντηλ, η επίσης Υπαστυνόμος και μετά την υπόθεση του πρώτου βιβλίου της τριλογίας για πάντα αλλαγμένη ψυχολογικά και συμπεριφορικά Έλενα Ράλλη και ο ατημέλητος Νάσος Παπαδάκης, ειδικός στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. Η υπόθεση έχει εκπλήξεις και ανατροπές που όμως χάνουν σε ένταση από τις γνωστές επαναλήψεις και τους εσωτερικούς μονολόγους που γνωρίσαμε και στο πρώτο βιβλίο. Το ανθρωποκυνηγητό που εξαπολύεται, οι ύποπτοι που εμφανίζονται ο ένας πίσω από τον άλλον, ο αγώνας δρόμου που κάνει η Άνταμς για να προλάβει τον δολοφόνο πριν ξαναχτυπήσει είναι γνωρίσματα που ανεβάζουν κατά καιρούς την ένταση και την αγωνία. Ο ακρωτηριασμός και τα βασανιστήρια του νεκρού γεμίζουν φόβο τη Στέλλα Άνταμς: «Φοβάμαι αυτό που γίνομαι. Φοβάμαι πως… πως θα γίνω σαν κι αυτόν» (σελ. 69). Τι όμως φοβάται πως θα γίνει; Τι κάνει στην προσωπική της ζωή που δεν πρέπει κανείς να μάθει;
Υπάρχουν σαφέστατες αναφορές στις ιστορίες του πρώτου βιβλίου που ολοκλήρωσαν το ψυχογράφημα της Στέλλας Άνταμς και τα «απόνερά τους» συνεχίζουν να την τυραννούν και να τη βασανίζουν σωματικά και ψυχικά. Ο θανάσιμος εχθρός της, Καρίμ, εξακολουθεί να παίζει με το μυαλό της και να την τρελαίνει, έχοντας ξεφύγει από την επίθεσή της χρόνια πριν κι επομένως, εφόσον είναι ζωντανός, κάπου, κάπως, κάποτε θα εμφανιστεί, κάνοντας κακό σε όσους αγαπάει πριν αποτελειώσει την ίδια. Μήπως λοιπόν εκμεταλλευτεί την υπόθεση του Κορρέ για να παίξει με το μυαλό της από μια πιο κοντινή απόσταση;
Τι συνέβη λοιπόν και δεν μπόρεσα πάλι να συμπαθήσω τη Στέλλα Άνταμς, παρ’ όλο που η υπόθεση που εξιχνιάζεται έχει όλα τα εχέγγυα για μια πραγματικά απολαυστική ανάγνωση (ο δράστης κινείται στον χώρο της ομοφυλοφιλίας, έχει συγκεκριμένο modus operandi αλλά και υπογραφή, στοιχεία που η ομάδα της Στέλλας Άνταμς πρέπει να βρει, υπάρχουν ελάχιστες ανακρίσεις οπότε οι αποκαλύψεις έρχονται μέσα από περιστατικά γεμάτα σασπένς); Η αστυνόμος πάσχει από μια μορφή διαταραχής μετατραυματικού στρες και έχει πολλά ψυχολογικά προβλήματα που κάποιες φορές την εμποδίζουν να έχει τη διαύγεια που απαιτείται για την έρευνα. Οι φοβίες και οι ψυχώσεις που βιώνει μετά τα περιστατικά στην Αμερική αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής της. Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα μεγάλο κομμάτι της πλοκής να παίρνει σάρκα και οστά όσο εκείνη είτε παλεύει με τον φασματικό Καρίμ, είτε μεθάει, είτε παραντουράει από τη ζέστη ή παρασύρεται στον φανταστικό κόσμο που της προκαλεί το σύνδρομο, πράγματα δηλαδή που παρακωλύανε τη δράση.
Ομολογώ ότι προσπέρασα ξανά πάρα πολλές σελίδες με εσωτερικούς μονολόγους, αργόσυρτους διαλόγους γεμάτους επαναλήψεις (έχασα τον λογαριασμό και σε αυτό το βιβλίο με το πόσες φορές εμφανίζεται το «ναι» της αμηχανίας, της επανάληψης, της αμφιβολίας και του δισταγμού). εκτενείς περιγραφές και απόψεις της ιατροδικαστή (έμαθα τα πάντα για τις θηλές) καθώς και τις αναλυτικές διαδικασίες συλλογής στοιχείων από τον τόπο του φόνου (ποιες υπηρεσίες έρχονται, τι κάνουν, πού υπάγονται). Η πλήρης καταγραφή του προφορικού λόγου πολλές φορές φέρνει αποτελέσματα αντίθετα από αυτά που ίσως επιδιώκει ο συγγραφέας, μιας και η πλήρης παράθεση κομπασμών, αναμασημάτων και επαναλήψεων δε δίνει αληθοφάνεια αλλά αμηχανία και αδυναμία. Σε αντίθεση με όλα αυτά, η Αθήνα παρουσιάζεται να λιώνει κάτω από τον ανυπόφορο καύσωνα του Ιουλίου και του Αυγούστου, του χρονικού διαστήματος δηλαδή που απαιτείται για να εξιχνιαστεί η υπόθεση κι έτσι περπατάμε με την ηρωίδα από το Κολωνάκι στη Μεταμόρφωση κι από τον Νέο κόσμο στα Εξάρχεια και αλλού.
Η τριλογία της Στέλλας Άνταμς συνεχίζεται με την «Πύρινη κόλαση», όπου διαπράττεται μια δολοφονία που αποτελεί την αρχή για μια σειρά παρόμοιων εγκλημάτων με θύματα ομοφυλόφιλους άντρες που παρασύρονται σε διασκεδαστικά παιχνίδια. Υπάρχουν αξιοπρόσεκτα δείγματα γραφής αλλά και επιμονή στον εσωτερικό κόσμο της κεντρικής ηρωίδας που παρατίθεται πιο αναλυτικά απ’ όσο θα έπρεπε. Η εμφάνιση του Καρίμ ανεβάζει την ένταση και την αγωνία και προσμένω με μεγάλη περιέργεια να δω πώς θα ολοκληρωθούν οι περιπέτειες αυτής της διαφορετικής αστυνομικού.
Πάνος Τουρλής