Η Κλαίρη Αυγέρη ζει μόνιμα στις Ηνωμένες Πολιτείες και προσπαθεί να συνέλθει από τον θάνατο της μητέρας της από καρκίνο. Στο πλάι της, βρίσκεται ο πατριός της ενώ η σκιά του αδίστακτου, πάμπλουτου επιχειρηματία πατέρα της, Ρένου Αυγέρη, δε σταματά να την ακολουθεί, ιδίως μετά τον χωρισμό των γονιών της και το γεγονός ότι μαζί του μεγαλώνει ο αδελφός της Κλαίρης, Κωστής, ένας άνθρωπος που όντως ακολούθησε τα βήματα του πατέρα του κι έγινε ένας γοητευτικός playboy, σκορπώντας την πατρική περιουσία τήδε κακείσε. Όλα αυτά θα αλλάξουν όταν μια νύχτα η Κλαίρη δεχτεί ένα μυστηριώδες τηλεφώνημα από έναν άγνωστο που τη ρωτάει: «Ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια;». Αυτό είναι η αρχή μιας σειράς περιπετειών που θα φέρουν την Κλαίρη αντιμέτωπη με αλήθειες που πονάνε, θα αλλάξουν για πάντα τη ζωή της μα πάνω απ’ όλα τη νοοτροπία της.Το μυθιστόρημα είναι άλλο ένα συναρπαστικό θρίλερ από την πάντα αγαπημένη κυρία Ελευθερία Μεταξά, η οποία ξέρει να διαλέγει θέματα που ξεφεύγουν από την πεπατημένη, να τα συνταιριάζει αρμονικά με μια ερωτική ιστορία και κυρίως να αφήνει τον αναγνώστη της γεμάτο από ιδέες, νοήματα και ηθικά διλήμματα. Η κεντρική ιδέα έχει να κάνει με την εκμετάλλευση άστεγων ανθρώπων σε πειράματα σχετικά με τον καρκίνο και ο τρόπος που ξετυλίγεται το κουβάρι είναι βαθμηδωτός, γεμάτος σασπένς και αναπάντεχες αποκαλύψεις. Η συγγραφέας χειρίζεται πολύ καλά την ιστορία της: με βύθισε σε έναν κόσμο γεμάτο συνωμοσίες και μυστικά, μου ξεσκέπασε έναν προς έναν τους πρωταγωνιστές των ειδεχθών αυτών εγκλημάτων, όμως σχεδόν σαδιστικά δε με άφηνε να πάρω ανάσα με τον τρόπο που μου έδειχνε και ταυτόχρονα μου έκρυβε τον πραγματικό ρόλο κάποιων σημαντικών χαρακτήρων του μυθιστορήματος. Η Κλαίρη Αυγέρη μπλέκεται σε μια συνωμοσία, στην οποία δεν πρέπει να δείξει εμπιστοσύνη σε κανένα πρόσωπο, όσο αγαπητό κι αν της είναι, αν θέλει να επιβιώσει. Και φυσικά δεν είναι έτοιμη για τη μητέρα όλων των αποκαλύψεων, κάπου εκεί προς το τέλος, ένα γεγονός που θα τη φέρει αντιμέτωπη με τον αληθινό της εαυτό και ο χειρισμός αυτών των νέων αισθημάτων θα τη βοηθήσει να συνειδητοποιήσει μόνη της τον βαθμό ωριμότητάς της και ετοιμότητάς της.
Στο «Ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια», οι σκέψεις και τα νοήματα ξεπηδούν το ένα πίσω από το άλλο. Πάνω απ’ όλα, κυριαρχεί η ιατρική ηθική και το κατά πόσο κάποιος μπορεί να κάνει πράγματα που αντιβαίνουν στην επιστήμη και κυρίως στην ηθική. Είναι σωστό να υπάρξει πρόοδος στην επιστήμη με ανθρώπινες θυσίες; Είναι βατό να παίζει κάποιος με τις ελπίδες ενός μελλοθάνατου, να τον μπολιάζει φάρμακα χωρίς αποδείξεις ίασης και θεραπείας και αισιοδοξία για κάτι που δεν έχει ερευνηθεί σωστά και αντικειμενικά; Τι είναι προτιμότερο, να παλέψεις και να αγωνιστείς, χωρίς να χάσεις την ελπίδα και κυρίως την ψυχή σου ή να επαναπαυθείς σε μια σειρά πειραμάτων που αφαιρούν ανθρώπινες ζωές για να σώσεις τη δική σου; Πέρα από το ιατρικό κομμάτι, πώς μπορεί το μίσος να δηλητηριάζει έναν άνθρωπο και πόσο εύκολο είναι κάποιος να κατανοήσει τα προτερήματα μιας συγχώρεσης; Πόσο εύκολο και πόσο δύσκολο είναι να συγχωρέσεις κάποιον, ειδικά όταν τον αγαπάς πολύ ή τον μισείς τόσο που πιστεύεις πως δεν έχει γίνει άλλος άνθρωπος; Πόσο πολύ ανακουφίζεται μια ψυχή όταν πει «σε συγχωρώ;». Επίσης, πόσο δίκαιο είναι για την ανθρωπότητα μια μάνα, από αγάπη για τα πλάσματα του Θεού, να προχωρήσει σε μη αποδεκτές καταστάσεις, μόνο και μόνο για να χαρίσει ελπίδα, χωρίς να στηρίζεται σε τεκμηριωμένα πορίσματα; Πόσο σωστό είναι για έναν άντρα να αδιαφορήσει για τα χιλιάδες προτερήματα της γυναίκας που θα διαλέξει και να την παρατήσει επειδή δεν μπορεί να του κάνει παιδιά; Δεν έχουν δικαίωμα οι βιολογικά ανίκανες να τεκνοποιήσουν γυναίκες να ζήσουν τον έρωτα, την ευτυχία, ακόμη και την ολοκλήρωση, με χιλιάδες εναλλακτικές που προσφέρει στον 21ο αιώνα η ιατρική;
Αυτά είναι λίγα μόνο από τα σημεία που θέλησα να σταθώ σε αυτό το καλογραμμένο μυθιστόρημα, όπου, σε συνδυασμό με τη γρήγορη δράση, τις ανατροπές και την αναμενόμενη ερωτική ιστορία που ξεπηγάζει μέσα από τις σελίδες, ταξίδεψα, ξεχάστηκα, προβληματίστηκα, έμεινα άφωνος, δάκρυσα, συγκινήθηκα, πείστηκα. Δυστυχώς, τα τονικά και τυπογραφικά λάθη κυριαρχούν και σε αυτό το βιβλίο των εκδόσεων Ωκεανός.
Πάνος Τουρλής