Ο παράξενος Τόμας

του Dean R. Koontz

Από τα πιο πρωτότυπα και ανατρεπτικά βιβλία. Στα 2 πρώτα κεφάλαια βαρέθηκα τη ζωή μου, άσε που διάβασα αμέσως πιο πριν από αυτό το Κινητο του Κινγκ και ένιωσα ότι διάβαζα μια από τα ίδια. Φαντάσματα, μεταφυσικά φαινόμενα, κάποιο φονικό θα γίνει κλπ. κλπ. Και μετά το κείμενο σε κερδίζει σιγά σιγά. Ο Τόμας κυνηγάει κάποιον που θα φέρει το θάνατο στην πόλη του. Αλήθεια; Κι όμως αυτός βρίσκεται δολοφονημένος. Και τώρα τι κάνουμε; Ο Τομας καταφέρνει με τη βοήθεια των φαντασμάτων που τον συντροφεύουν και την έκτη του αίσθηση να ανακαλύψει μια συνομωσία σατανιστών που έχει σκοπο να τινάξει την πολη του στον αέρα έτσι για πλάκα. Απανωτές ανατροπές, αστυνομική πλοκή, εκπλήξεις, λίγο παρατραβηγμένο με τα φαντάσματα αλλά το καταπινεις και προχωράς. Μια πρωτότυπη ιστορία αγάπης (αιώνιας αγάπης) που σε συγκινεί χωρίς να καταφεύγει σε δακρύβρεχτα μελό. Το έργο κινείται, όπως και ο ίδιος ο Τόμας που αφηγείται παραδέχεται, στα χνάρια του Φόνου του Ρότζερ Ακρόιντ της Αγκάθα Κρίστι. Εκεί ψυλλιάστηκα ότι την ιστορία μας την αφηγείται ένας νεκρός αλλά τσα... έκπληξη!!!Άλλη είναι η εξέλιξη της ιστορίας. Πολύ καλά νοήματα ψυχολογίας περί ανθρώπινων σχέσεων (συγκλονιστική η συμπεριφορά της παραλογης μητέρας του Τομ-όταν έρχεται αντιμέτωποη με τις ευθύνες της μητρότητας απειλεί μπροστά στο παιδί της να αυτοκτονήσει με όπλο) και μεταφυσικών εμπειριών που σε κάνουν να λες \"Βρε, μπας\"; Και η τελευταία σελίδα του μυθιστορήματος ακόμη με κάνει να αναρωτιέμαι: όλα αυτά ήταν αλήθεια ή ο Τόμας έίναι κλεισμένος στον εαυτό του, απόγονος μιας οικογένειας σχιζοφρενων ανθρώπων, οπότε ούτε κι ο ίδιος ξέφυγε από το βαρύ φόρο της κληονομικότητας; Από τα πολύ καλά Μπελάκια. Θα ψάξω τη συνέχειά του, Για πάντα παράξενος. Κρίμα που δε γυρίστηκε ταινία, θα ήταν πολύ καλή επιλογή.

Πάνος Τουρλής