Έχω πολύ καιρό να συγκινηθώ από βιβλίο. Το συνιστώ για όσους έχουν απαιτήσεις από τη γυναικεία λογοτεχνία. Η συγγραφέας δεν απογοητεύει: ερωτική ιστορία, ανατροπές, ψυχολογία, αισθήματα, μητρότητα, ιστορικό φόντο, κοινωνική αδικία, κοινωνική κατακραυγή, εξωτική χώρα, ολοκληρωμένοι χαρακτήρες που δεν παύουν να εξελίσσονται, δυνατή ιστορία, δε βρήκα ούτε ένα ψεγάδι. Για πρώτη φορά οι 644 σελίδες κύλησαν σχεδόν σα νεράκι. Έβριζα όταν έφτανα στη στάση που έπρεπε να κατέβω, έβριζα τον ύπνο που ερχόταν τις πιο ακατάλληλες ώρες, κλείστηκα μέσα (ναι, εγώ) και το τελείωσα. Έχω μείνει απόλυτα ευχαριστημένος και σας συνιστώ να μην το χάσετε.SPOILERS
Αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν ότι η συγγραφέας δεν καταφεύγει σε ψεύτικους, εύκολους και φθηνούς μελοδραματισμούς. Δεν περιγράφει καταστάσεις τραβηγμένες από τα μαλλιά, δεν τις παπαριάζει στα εκβιαστικά δάκρυα των αναγνωστών, αποφεύγει τα χονδροειδή σημεία. Τι εννοώ; Τουλάχιστον δύο περιπτώσεις:
-η Μπέιτυ μένει έγκυος από τον παντρεμένο Χένρι. Το εύκολο Άρλεκιν θα ήταν να την πετάξει στο δρόμο και να την παρατήσει και αυτή να περιπλανιέται από δω κι από κει μόνη και κατατρεγμένη. Όχι, αν και κλονισμένος, ο Χένρι το σκάει με την Μπέιτυ στη μακρινή Αυστραλία για ένα καλύτερο μέλλον. Όχι από αγάπη αλλά πάντως τη στηρίζει. Γιατί και στην Αυστραλία τα ίδια κάνει: χαρτοπαίζει και μεθάει, μόνο που η Μπέιτυ δεν είναι χαζή, ωριμάζει μέσα από τις επιλογές της και σύντομα διαπιστώνει τα λάθη της.
-η Έμα, εγγονή της Μπέιτυ, που μας αφηγείται τη δική της ιστορία σε πρώτο πρόσωπο, μετά το ατύχημά της που την αναγκάζει να παρατήσει το μπαλέτο και τα όνειρά της για καριέρα, επιστρέφει στην Αυστραλία για να ξεκαθαρίσει τις κούτες της γιαγιάς της. Σιγά σιγά και με ωραίο τρόπο ανακαλύπτει ότι εκτός από τη μάνα της και το θείο της υπάρχει και τρίτο παιδί. Ε αυτό το παιδί η Έμα το συναντά στο τέλος του βιβλίου και της δίνει την επιστολή που είχε γράψει η γιαγιά για εκείνη. Εκεί τελειώνει το βιβλίο, δεν αναλύεται σε δάκρυα, συγνώμες, παρελθοντολογίες, τι έκανε από τότε που σταματά η αφήγηση της Μπέιτυ και ξεκίνησε η αφήγηση της Έμα.
Αυτό θα πει συγγραφέας. Να έχεις μια ιστορία να υποστηρίξεις και να μην την τυλίγεις με γαρνιτούρες. Όλοι οι χαρακτήρες είναι καλοδοσμένοι και αληθέστατοι. Οι δύο παράλληλες ιστορίες γιαγιάς και εγγονής, αν και δένουν σ\' ελάχιστα σημεία, δεν είναι ξέχωρες, ούτε άσχετες, σχηματίζουν ένα πολύ ωραίο κάδρο για την Αυστραλία της δεκαετίας του 1930 και την Αυστραλία του σήμερα.
Μου άρεσε η Μπέιτυ, που κατάφερε να πάει σε ξένη και μακρινή χώρα, διωγμένη άσχημα από την οικογένειά της λόγω της εγκυμοσύνης της, κι όμως κατάφερε να σταθεί στα πόδια της και να μεγαλώσει την κόρη της. Με τον Χένρυ ζουν φτωχά κι όταν βλέπει ότι δε σκοπεύει να αλλάξει και να πιάσει μια πραγματική δουλειά τον εγκαταλείπει με το παιδί τους. Κάνει μια νέα αρχή στο Λόφο με τα Αγριολούλουδα, ένα απέραντο κτήμα που χάρη στο γύρισμα της τύχης (δε σας αποκαλύπτω το πώς) έρχεται στα χέρια της! Κι έτσι έχει να αντιμετωπίσει την καχυποψία των γειτόνων της και της πόλης ολόκληρης, ειδικά από τη στιγμή που συνδέεται ερωτικά με τον μελαμψό Αβορίγινα επιστάτη της, ένας έρωτας που τη σημάδεψε βαθιά και δεν τον ξεπέρασε ποτέ. Σε αυτήν την πολύπλοκη ζωή βρίσκει χώρο να τρυπώσει ο Χάρι, που έρχεται και τη βρίσκει αλλά με τη βοήθεια της νόμιμης συζύγου του αρχίζουν σιγά σιγά να κερδίζουν την κόρη του, Λούσι, κι ύστερα από ένα σωρό γεγονότα, καλά και κακά, εγωιστικά και νομικίστικα αλλά πάνω από όλα βαθιά ανθρώπινα, η Λούσι φεύγει με τον πατέρα της για τη μακρινή Σκωτία λίγες μέρες πριν ξεσπάσει ο Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος, κάτι που καθυστερεί και τελικά ματαιώνει το ταξίδι της Μπέιτυ να βρει την κόρη της.
Στον αντίποδα έχουμε την Έμα, μια κοπέλα τόσο σίγουρη για τον εαυτό της και τις ικανότητές της στο μπαλέτο, με μια σημαντική καριέρα ήδη στην πλάτη της, που παθαίνει σοβαρό ατύχημα και το όνειρό της την εγκαταλείπει για πάντα. Τότε έρχεται η ουρανοκατέβατη περιουσία της γιαγιάς της και μια ευκαιρία να αποστασιοποιηθεί από την ως τότε ζωή της για να δει τι θα κάνει. Στο Λόφο με τα Αγριολούλουδα η Έμα δεν αργεί να ερωτευτεί τον αδερφό της κοπέλας που τη βοηθά στο καθάρισμα κι επιπλέον αρχίζει να διδάσκει ένα πιαδί με σύνδρομο Ντάουν μπαλέτο. Με τη βοήθειά της το παιδί χορεύει μπροστά σε κοινό και το ξεσηκώνει ενώ καταφέρνει να συμφιλιωθεί ο πατέρας του παιδιού με την πραγματική ταυτότητα του παιδού του.
Κι όλα αυτά είναι ελάχιστα σε σχέση με όσα διαδραματίζονται στο βιβλίο. Μην το χάσετε, οι σελίδες του θα σας μαγέψουν, οι ήρωές του θα σας συντροφέψουν, οι σκέψεις τους και τα αισθήματά τους θα σας παρασύρουν. Πραγματικά χάρηκα πολύ που ανακάλυψα αυτό το βιβλίο!
Πάνος Τουρλής