Ο ιεροκήρυκας

της Camilla Lackberg

Τι να πω. Καλογραμμένο μεν κι ευχάριστο (όσο ευχάριστο μπορεί να είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα) αλλά δεν μπορώ να πω ότι το αγάπησα. Ίσως φταίει το γεγονός ότι έχουμε σημαντικούς χαρακτήρες που αρχίζουν από Γ (Γιάκομπ, Γιέστα, Γιοχάνες, Γκάμπριελ, Γκούσταβ) κι όλο αυτό σε συνδυασμό με το γεγονός ότι διαβάζω βιβλία σε λεωφορεία και τρόλευ δυστυχώς με διαλείμματα ίσως οδήγησαν σε σύγχυση το μυαλό μου και δεν το ευχαριστήθηκα όσο έπρεπε ή όσο του άξιζε.

Η ιστορία αρκετά ενδιαφέρουσα και σχετικά πρωτότυπη. Μια κοπέλα βρέθηκε νεκρή και από κάτω της δυο σκελετοί που μετά από έρευνες διαπιστώθηκε ότι ανήκουν σε εξαφανισμένες κοπέλες που χάθηκαν τα ίχνη τους το 1979. Τι συνδέει αυτές τις τρεις δολοφονίες; Ο δολοφόνος είναι ο ίδιος; Και ποιο το κίνητρο;

Όλες οι έρευνες οδηγούν στην οικογένεια Χουλτ, απόγονο ενός σεβάσμιου και προικισμένου ιεροκήρυκα, που είχε τη δύναμη να θεραπεύει ανθρώπους. Ο ένας του γιος κληρονόμησε αυτό το χάρισμα και η επιλογή του ενός από τους δυο γιους να το έχει και ο άλλος να μην το μπορεί να κάνει έστω ένα υποτυπώδες θαύμα, έχει επιπτώσεις στην ψυχολογία και στις αντιδράσεις των υπόλοιπων μελών της οικογένειας. Μέσα σε αυτά έχουμε την αποκάλυψη της αληθινής πατρότητας του ενός εγγονού του ιεροκήρυκα, μια ασθένεια που χρειάστηκε μετάγγιση μυελού των οστών, κάτι που μπερδεύει τις έρευνες, γενικά ένα δύσκολο οικογενειακό παζλ για τον επιθεωρητή Πάτρικ. Πολύ ωραίο το δέσιμο αιτίας-αποτελέσματος (φόνοι και κίνητρο), απόλυτα ψυχολογικό και ψυχολογημένο και ωραία η κλιμάκωση της δράσης και της εξέλιξης, αν και από ένα σημείο και μετά άρχισα να διαβάζω επιλεκτικά και μόνο τους διαλόγους για να τελειώνουμε κάποια στιγμή.

Σας έχω ήδη γράψει πόσο μισώ τις \"-λογίες\", ειδικά όταν δεν έχω όλα τα βιβλία από την αρχή. Έστω κι αν κάθε βιβλίο της χ -λογίας διαβάζεται χωριστά εγώ θέλω μια νοητή σειρά, τέλος. Έτσι κι εδώ, ο Πάτρικ ζει με την έγκυο σύζυγό του στη Φιελμπάκα, μεσούντος του Μεσοκαλοκαιριού και η αδερφή της, που έχει παρατήσει τον σύζυγό της, έναν άντρα που τη βασάνιζε και την κακοποιούσε, προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια της. Παράλληλα δηλαδή με την αστυνομική ιστορία έχουμε κι αυτό το κοινωνικό θεματάκι που δένει ωραία με το σύνολο, αλλά φαντάζομαι ότι την κακοποίηση τη γνωρίσαμε στο πρώτο βιβλίο, την Παγωμένη πριγκίπισσα, σωστά; Το παρόν είναι το δεύτερο βιβλίο και ακολουθεί το τρίτο, Οικογενειακά μυστικά. Ε, γι\' αυτό \"τσατίζομαι\".

Πιστεύω ότι θα βρει τους αναγνώστες του, έχει καλή πλοκή και σφιχτοδεμένη, έχει ζωντανούς διαλόγους και σωστή κλιμάκωση, οπότε μην το αγνοήσετε!

Πάνος Τουρλής