Ο Βασίλης Παπαθοεδώρου μας συντροφεύει και φέτος με άλλη μία γοητευτική, τρυφερή και αληθινή ιστορία που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα. Βασισμένο στην αληθινή ιστορία της Βιρτζίνια Ο\' Χάνλον, ένα οκτάχρονο κοριτσάκι το 1897, η οποία έστειλε στην εφημερίδα Sun της Νέας Υόρκης, την πιο έγκριτη της εποχής και της περιοχής, τη μεγάλη απορία: υπάρχει Άγιος Βασίλης; Η απάντηση που της δόθηκε από τη σύνταξη της εφημερίδας (συγκεκριμένα από τον Φράνσις Τσερτς) έμεινε στην Ιστορία της παιδικής αθωότητας!Ο συγγραφέας ξεκινάει την ιστορία του από την καθημερινότητα του κοριτσιού και γιατί αναγκάστηκε να στείλει στην εφημερίδα την απορία της. Η απάντηση που έλαβε τη γέμισε χαρά: \"Ναι, Βιρτζίνια, υπάρχει Άγιος Βασίλης! Υπάρχει, όπως υπάρχουν σίγουρα η αγάπη, η στοργή κι η τρυφερότητα, που ξέρεις ότι σε περιστοιχίζουν και δίνουν στη ζωή σου ομορφιά και χαρά. Αλίμονο! Πόσο ζοφερός θα ήταν ο κόσμος μας αν δεν υπήρχε ο Άι-Βασίλης. Θα ήταν τόσο ζοφερός, όσο αν δεν υπήρχαν Βιρτζίνιες. Γιατί τότε δε θα υπήρχε ούτε κι η αγνή πίστη των παιδιών, η ποίηση, η φαντασία, που κάνουν υποφερτή τη ζωή μας. Δε θα λαμβάναμε χαρά παρά μόνο μέσω των πέντε αισθήσεων. Το φως με το οποίο η παιδικότητα γεμίζει τον κόσμο θα έσβηνε...Τα πιο σπουδαία πράγματα στον κόσμο είναι εκείνα τα οποία ούτε οι μεγάλοι ούτε τα παιδιά μπορούν να δουν...Κανένας δεν μπορεί να αντιληφθεί ή να φανταστεί όλα τα θαύματα στον κόσμο που είναι αόρατα και δεν μπορείς να τα δεις\" (σελ. 33-34).
Μετά από αυτό, η ζωή της Βιρτζίνια αλλάζει: αποκτά νέους φίλους, γίνεται γνωστή στη γειτονιά, οι γονείς της είναι υπερήφανοι για εκείνη κλπ. Κι όμως η ιστορία δε σταματά εδώ! Ο συγγραφέας επιλέγει έξυπνα περιστατικά της μεταγενέστερης ζωής της Βιρτζίνια για να δείξει στα παιδιά ότι ο Άγιος Βασίλης μπορεί να πάρει τη μορφή κάθε μικρού θαύματος στις ζωές όλων μας: Το 1917, η Βιρτζίνια, χωρισμένη με κόρη, ζει τη φρίκη του πολέμου κι όμως δίνει θάρρος στα παιδιά, μιλώντας τους για τον Άη-Βασίλη. Το 1930, ένα χρόνο μετά το Κραχ, η Βιρτζίνια βοηθά μια φτωχή οικογένεια στρώνοντάς τους γιορτινό τραπέζι την παραμονή των Χριστουγέννων. Το 1954 η Βιρτζίνια βοηθάει ένα έγχρωμο παιδάκι να δει από κοντά τον Άγιο Βασίλη σε ένα πολυκατάστημα όπου απαγορευόταν να μπουν έγχρωμοι! Και το βιβλίο κλείνει σιγά σιγά γύρω από τις τελευταίες μέρες της Βιρτζίνια με έναν συγκινητικό, αληθινό, τρυφερό αποχαιρετισμό της αγαπημένης μας ηρωίδας.
Δεν έχω λόγια για το βιβλίο. Είναι πρωτότυπο, καλογραμμένο, συγκινητικό, αληθινό, διδακτικό, τρυφερό, ανθρώπινο, αισιόδοξο, δυνατό και τόσο μα τόσο ευανάγνωστο! Από τις πιο όμορφες εικονογραφήσεις αυτή του βιβλίου! Πίσω από την επιφανειακά απλή ιστορία οι λέξεις χορεύουν με τα συναισθήματα και προσφέρουν στον αναγνώστη έναν χορό πρωτόγνωρο, στον οποίο δε χρειάζεται να ξέρεις τα βήματα, απλώς ακολουθείς τον ήχο της γλώσσας του σημαντικού αυτού συγγραφέα!
Πάνος Τουρλής